Son zamanlarda çocukluğundaki huzuru
çok arar oldum.
Yaşlanıyorum sanırım :)
Evdeki eşyaların hiçbiri birbirine
uyumlu değildi ama huzur vardı.
Akşam ezanına kadar olan izinleri.
Salçaları ekmekleri.
Mahallede bir cenaze olduğunda
ayıp olur ses yapmayın
diye sürekli uyarılmayı.
İkindi vakti demlenip topluca içilen
çayı.
Gerçek sevgi ve saygının hâl diliyle anlatıldığı.
Daha aklıma gelmeyen ama özlemini en
derinden hissettiğim o nice güzelliği.
Bu senenin sıklıkla "Aa, evet, bu da bu yıl olmuştu. O geçen yıl değil miydi ya? Hayır hayır, bu yıl." gibi cümlelerle geçtiğini yeniden anımsıyorum. Neticede yıl, uzun ve haberler çoğunlukla çözümsüzlüklerle, tartışmalarla, gerilimlerle, endişelerle, belirsizliklerle dolu. "İçimiz karardı, hiç mi güzel bir şey olmuyor?" diye
Son zamanlarda hissettiğim en net duygu bu sanırım...
Herkese merhaba, öncelikle tekrar aranıza ve bu güzel platforma dönüş yapabildiğim için çok mutluyum.
Son birkaç aydır halihazırda birikmiş olan mental yorgunluklarımın, dönem dönem beni boğan bazı hüzünlerin üzerine, beklenmedik zamanlarda çok yakınlarımın vefat durumları ne yazık ki bana çok zor durumlar yaşattı, art arda gelen can sıkıcı haberler, kötü gelişmeler beni epey yordu, yıprattı. Sadece biraz da olsa içimi rahatlatacağını, bana keyif veren şeyleri yapmaya devam etmenin, mutlu hissettiğim yerlerde bulunmanın iyi geleceğini düşünerek bu cümleleri yazıyorum, inanıyorum ki iyi de gelecektir.
Bazen böyle anlar olabiliyor içinde seni boğan hüzünler cümleler ile çıksın gitsin istiyorsun içinden, hiç kimse ile hiçbir şey konuşmamayı istemenin aksine. Bu da öyle zamanlardan biri sanırım. Niyetim gülen güzel yüzlerinize kesinlikle gölge düşürmek olmadığı için şöyle devam etmek istiyorum; zor zamanlar da tıpkı güzel zamanlar kadar bitmeye mahkum tıpkı en zor gecede dahi sabah güneşin doğuşu gibi. Ve unutmamak lazım ki zor zamanlar güçlü insanlar, güçlü insanlar ise iyi zamanları yaratırlar. Umudumuz hep yarına ve bir sonraki güzel sayfaya.. Herkese ayrı ayrı keyifli okumalar.
Son zamanlarda dünya benim için sıklıkla yabancısı olduğumu hissettiğim bir yere dönüşmüştü. Yönümü yitirdiğim bir yere.
Sayfa 128Kitabı okudu
Ahh Kürk Mantolu Madonna n'aptın sen bana böyle?..
Son zamanlarda bir şeyler hissettiğim o kadar nadirdi ki .
