Nasıl anlatsam nasıl her dizesi mi beni okumakla onure edecek bilmiyorum. Henüz kitap elime geçmedi ancak size nasıl anlatayım bilmem bu kitap adeta benim yaşam felsefem tabi kitabın Çocuk ihmalini ve istismarını önleme derneğine bağışlanması ayrıca bir tebessüm. Mutluluk diyemiyorum bu tarz olaylar hassas çok hassas o yüzden cımbızla seçiyorum kelimelerimi. Keşke anlata anlata dilimizde tüy bitmese ama! Amalar boş biliyorum. Neyse kitaba dönecek olursam :
Ama yinede mecburi yaşadığımız şu hayatta en güzel açıklayan dize: "Aç parantez (Başta insanlar olmak üzere,
Yağan yağmura esen yele,
Yanan ateşe, doğan güneşe,
Daldaki yaprağa, açan çiçeğe,
Uçan kuşa, börtü böceğe,
Koyuna kuzuya, kediye köpeğe,
Havaya suya toprağa teşekkür edin,
tebessüm edin, selam verin.
Teşekkürü günlük yaşamınızın
bir parçası haline getirin.)" ama sadece teşekkür mü hayır ben özrüde kendime vazife bilirim. İşte geldik gideceğiz saçma gönül kırmaca olayları. Sevmem ben. Ama var ya şu dizeyi nasıl güzel yaşıyorum, bir ben bilirim bir de bana şahitlik eden Cansız nesneler. Bakın iç sesimle nasıl konuşuyoruz hem kendimi konuşturuyorum hem nesneleri. Bunu bir ben biliyorum bir sokak lambaları ve çöp kutuları. Ahhh yollarda yalnız yürüme hevesim, ah benim hem yaşam hem ölüm arzum nasıl güzel şey anlatamam. Ve tabi artık sizler de biliyorsunuz. :) Bu kitap daha onu okumadan bazı şiirleri ile beni benden aldı. Kim bilir daha bu kitapta ne kadar ben kaldı? Çok şey değil sadece kendimi bulmak istiyorum bir an önce bu kitaba ulaşmak istiyorum. :)
Okuma Delisi / Emir başta olmak üzere etkinlikte emeği geçen herkese teşekkür ederim... 
Dişi Kurdun Rüyaları benim Aytmatov ile 7. buluşmam... Açıkça
