Niçin bugünü yaşamıyorsun Mümtaz? Neden ya mazidesin ya istikbaldesin ? Bu saat de var.
Sayfa 191Kitabı okuyor
Diyesim var :)
Benden anlamadın, şiirden anla
Senin gülüşünle yaşadığımı
Akşamı ettiğimi senden kalanla
Sabaha seninle başladığımı
Benden anlamadın şiirden anla
İnsan istediği her şeyi yaşayamaz ama düşleyebilir.
Sayfa 99 - Can YayınlarıKitabı okudu
Dünyamızı hakikatin değil, iştihalarımızın gözü ile görüyoruz.
"İnsan kendi özünü ne kadar erken fark ederse, kendisiyle ne kadar erken ilişki kurarsa o kadar yaşıyor demektir."
O an anladım ki , hiçbir şey toptan iyi ya da toptan kötü değil. İyiler de var , kötüler de… Ama beyin , hep kötüleri seçiyor bizi korumak için. Kötü anılar biraz fazlaysa veya hayatımızda derin izler bıraktıysa , işte o zaman iyi anılar hiç yokmuş gibi geliyor insana. Oysa oradalar , tüm anılar orada…
Düşünmeden evvel hissediyoruz, dış dünyadan tesirler alıyoruz. Bu tesirler, bizim menfaatlerimize, zevklerimize ve isteklerimize cevap oluyorlar. Bize faydalı bir zevk sunan görüşlere hakikat elbisesi giydiriyoruz. Menfaatlerimizle zevklerimize aykırı fikirleri hata olarak itham ediyoruz. Önce hayati bir ağaçtan ibaret varlığımızdan fışkıran iştihalar, türlü emeller ve parlak hayallerle süslenmiş olarak şuurumuzda hâkimiyetlerini ilan ediyorlar. Sonra onların bütün varlığımıza saldığı istekler, dış dünyaya çevriliyor ve kendi hesaplarına hakikat avcılığı yapıyorlar. Kendilerine uygun fikirlere hakikat damgasını basıyor, aykırı görüşleri hakikat dışı yapıyorlar. Böylece bir fikrin hakikat oluşu, herkes için müşterek ve kendi kendisinin ayni olan bir realitenin değil, bizim istek ve iştihalarımızın emriyledir. İnsanlığın düşüncesine hakim olan hakikat ölçüsü, insanın kendi hayati menfaatleri, şahsi hesapları ve istekleridir, zevkleri veya alışkanlıklarıdır.
Auschwitz’in var olmasına müsaade eden Tanrı, dedikleri gibi kusursuz bir saatçi değildi belki de. Falat en göz alıcı çiçekler de en ölümcül topraklarda açardı. Belki Tanrı bir saatçi değil, bahçıvandır, dedi Dita kendi kendine.
Sayfa 208 - PEGASUS
“-Neyin var senin böyle?
-Seni hiç bu kadar çok mutlu görmemiştim.”
Susmak konuşmaktan daha ağır değil midir?
Diyor kitabında 
Halil Cibran
Kırık Kanatlar Acımasız toplum yapısının kıskaca aldığı bir aşkın öyküsü anlatılmaktadır. Derinden etkileyen etkisi uzun süre geçmeyecek bir kitap.
Çok severek okudum. Herkese naçizane tavsiye ederim. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Değerli çevirisi için Kenan Sarıalioğlu’na
Izdırapsız ne hareket, ne de gerçek düşünce doğabiliyor. Her inanma hareketinde sevilen bir ızdırap saklıdır.
Huzursuzluğun Kitabı-Pessoa
"Bu dolambaçlı sayfalarda size karşı sergilediğim ben gerçekten var mı, yoksa kendi uydurduğum sahte ve estetik bir kavram mı, bunu kendim de bilemiyorum. Doğru bildiniz, estetik olarak bir başkasında kendimi yaşıyorum. Kendi hayatımı, varlığıma yabancı bir maddeden heykel gibi yonttum. O kadar kendimin dışına çıkardım ki kendimi, özbilincimi sırf bir sanat malzemesine öyle çok indirgedim ki, kendimi tanıyamadığım oluyor. Bu gerçekdışılığın ardında, kimim ben? Bilmiyorum. Biri olmalıyım mutlaka." #fernandopessoa #huzursuzluğunkitabı
