Çok yorucu bir okumadan geldim, kitaba dair ne anlatabilirim diye düşünüyorum dünden beri.
Kitabın “e” harfi bulundurmayışı, çevrildiği diğer dillerde de “e” harfi kullanılmadan çevrilmiş olması tam bir reklam kampanyası olmuş. Yazarın bunu “Auschwitz” kampında “kaybolan” annesine ithafen yazdığını okumayan da kaldıysa tekrar belirtmiş olayım. E
Şeyler...
Bahçeli evler, otomobiller, çini vazolar, antika eşyalar, deri koltuk takımları, ipek eşarplar, pahalı seyahatler, sinema biletleri, pikaplar ve geriye kalan her şey...
Hepsinden ve hiçbirinden biraz var hayatımızda... Tanımlamak çok zor onları, hayatımızın neresine koymak gerektiğini kestirmek güç ya da verdigimiz kararların
Bazı kitaplar vardır, anlatması çok zordur. Okumak, o kitabı anlatmaktan çok daha kolaydır. Okurken bir şeyleri anladığını zannedersin; ama iş karşındakine anlatmaya gelince nereden başlayacağını bilemezsin. Bir yerini anlatmaya başlasan diğer yerler yarım kalacaktır, bir konudan bahsetsen diğer konunun hatrı kalacaktır. İşte bu kitap da tam
Çünkü biri kayıp.
Sanrıların ortasında yokluğa doğru kayan, yasaklanmışı, kaybolanı düşünüp duran, tümümüzü yutacak o büyük yarığın farkında olan, kimi zaman bir filmin ortasına hapsolmuş, mışıl mışıl uyumanın hayalini kuran Anton Ssliharf mi kayıp yoksa?
Ya da o harf mi?
Rastlantı sonucu adı Gayb olan insanlar mı?
Ya da üstü kapalı olarak
Tam olarak hangi delilik, kendi dilinde en çok kullanılan sesli harfi bir defa bile kullanmadan roman yazmaya kalkar? Haydi kalkıştı diyelim, içinde ‘e’ olan kelimeler dernek kurup bu adamın önüne dikilmez mi? Her cümlenin içinden başını kaldırıp beni kullanmazsan anlam bütünlüğünü bozarım diye tehdit etmez mi? Eder etmesine de, Perec’in
Nereden başlayalım?:)
Plaine Monceau Semtinde, 17. Arrondissement'da, Médéric, Jadin, De Chazelles ve Léon Jost sokaklarının oluşturduğu dörtgeni yanlamasına kesen Simon Crubellier Sokağı'nın aşağı yukarı ortasındaki binadayız.
Serdik bütün parçaları önümüze. Elimizdeki yapboz tamamen bitince anlam kazanacak, biliyoruz.
Tıpkı Perec'in
Uyanmak için uyumak gerekiyor. Uykudayız ama uyanmak o derece kolay değil. Oysaki biz ne zaman uykuya daldık hatırlamıyoruz bile. Yaşamımızda o kadar çok uyku getiren unsur var ki üzerimizden atamadığımız ağırlık ve sersemlikle tekdüze yaşamaya çalışıyoruz. Esasen uyuduğumuzun farkına varabilsek uyanmak o derece zor olmayacak düşüncesinde ısrar
Uyuyan adam ikinci kez" bir kitabın ortasında " inceleme yazılır mı? EVET! cevaplı ..çünkü "güzel " ve mutlaka okunmalı listelerinde yerini almalı ..
Incecik ve mini mini .. fakat "bitmesin" denilenlerden ..
Spoiler#
Ilk defa Perec okuyorum ve sanırım doğru kitapla başladım ve bu adamı okumaya devam edeceğim
Sahi Bahçedeki Gidonları Kromajlı Pırpır Da Neyin Nesiydi?
Bu soruya cevabım, benim Georges Perec'den okuduğum ilk kitap olacak. :)) Çünkü neyin nesiydi sorusu pırpırdan önce kitap için sorulacak bir soru bence.
"Bu okuduklarım da neyin nesiydi?" :)))
Kitap konu itibariyle tek kelime ile özetlenecek olursa antimilitarist bir roman.
“Pişmaniye saçlı deli” yazmıştı Perec için bir arkadaşım, ve eklemişti “Sen onca travmatik bir çocukluk yaşa, sonra bütün dünyadan öcünü aklımızla oynayarak al.” Perec’le ilgili en güzel tanımı bulmuş olabilir. Ve ben, bu pişmaniye saçlı deli sonsuza kadar benim aklımla oynasın isterim. Çünkü nefis, çünkü leziz.
Bu kitap Kayboluş kadar olmasa da
Perec'in Uyuyan Adam'ı hiçlikte hapsolmuştur. Mutlak hareketsizlik: ne fiziksel ne de düşünsel bir eylem söz konusudur. Bu nedenle yarı ölüm diye adlandırılan uykuyla özdeşleşmiştir. Freud'un fazla uykuyu bir kaçış olarak nitelediğini biliyoruz. Benim aklıma ise İnception filminde hayattan kaçmak için kendilerini uyutan insanlar geldi: Bu insanlar
