1 dakika önce seriyi tamamladım ve sıcak sıcak incelememi yazmak istiyorum. Bu serinin bende yeri çok ayrı. 3 kitaplık fantastik kitapları zaten çok seviyorum az öz oldukları için. Finale sanırım en sevdiğim kitaptı ama 2. Kitapta çok güzeldi. Tella Julian legend Scarlett hepsini çok seviyorum. Her şey çok kusursuzdu. Asla heyecanı sönmeyen bir seriydi. Konusu bakımından olsun çeviri bakımından olsun( gerçekten çevirileri harikaydı bana göre sanki türk yazardan çıkmış gibi) her şey cok güzeldi. Kitapi okurken ayrıntıları asla unutmuyorsunuz çünkü 1 cümleyle bile yazar eski olayları size hatırlatıyor. Kitabın sonu da tam istediğim gibi bitti üzümlü keklerim benim. Tekrar tekrar okumak isteyeceğim nadir serilerden. 
Finale
İçinde bir tutam delilik olmayan hayat, eksik bir hayattır.
Bir trene binmek, rastgele defolup gitmek istiyorum, der 
Attila İlhan Sisler Bulvarı'nda. Hepimizde var o biraz yola çıkma isteği, kimimiz olduğumuz yerden kaçmak istiyor, kimimiz anlamını kaybettiği hayatı yeniden bulmak. Sahi, sizinki neden?
Hayatın anlamı nedir?
Yaşıyor mu yoksa sadece nefes mi alıyoruz?
Sanki hep bir şeyler eksik gibi ama
Bu kitaptaki hikaye için yalnızca şunu yazmak istiyorum: “Bir insanın anavatanı çocukluğudur.”
Doğan Cüceloğlu Hocamızın bu tezinin her zamanki gibi doğruluğunu bu kitapta da okudum.
Şeker Portakalı
José Mauro de Vasconcelos
Spoiler vermeden ufak bir inceleme/değerlendirme yazmak istiyorum.
Zweig'in kalem karakterini yansıtan, ancak başyapıtları arasında sayılmasına engel olan bir finale sahip, sürükleyici öyküsü.
Evet bazı kitaplar ters köşe yapar, heyecanla ve pür dikkat okuduğunuz, kaptırdığınız ve olası senaryoyu okurken kafanızda biçimlendirdiğiniz halde mevzu umulmadık bir yere sürüklenebilir. Bu öyküde yazar bunu amaçlamış. Ancak beklenmedik senaryoya geçiş o kadar aniden, yüzeysel ve yavanki sanki kitabı yazmaktan sıkılmış ve bir anda bitirmeye karar vermiş Zweig.
Tabi yazar psikolojik çözümleme ve gerilim odaklı o kadar iyi eserler vermiş ki, bunu onlarla aynı kefeye koyabilmek mümkün değil. Yine de keyifle okunabilecek, şaşırtabilecek bir kitap. Okunur. Ancak şok etkisi yaratmaz, "Ben ne okudum vay be(Zweig etkisi diyorum ben buna)" bırakmaz.
Korku
6/10
