Binoo Sönmez
İnsanın hayatı da dünyaya benzermiş ve hayatında dört mevsimi yaşarmış. O zaman ben neden hayatım boyunca sonbaharı yaşıyor gibiyim? Hüzün var yapraklarım dökülüyor sallanıyorum devrilir gibi oluyorum.
Çoğumuz, babamız henüz hayattayken onun yüzüne bir kere bile dikkatle bakmayız. Baba, “baba” demeye başladığımız günden itibaren sürekli karşımızda duran bir alışkanlıktır. Yıllarca babamızdan değil, bir alışkanlıktan bahsederiz: Annemize, “babam bugün niçin gecikti? ” diye sorarız; kardeşimize, “babam yine su istiyor,” der ve dertleniriz; bazen
Sivas Katliamı'nı Unutmadık, Unutmayacağız
Yolda yürürken karşınıza bir köpek çıktığında -eğer kuduz vb. hastalık taşımıyorsa, vahşileşmiş bir ırka sahip değilse ya da pitbull gibi insan eliyle yaratılmış bir canavar değilse- kolay kolay saldırıya uğramazsınız. İki köpek bir araya gelince hırlamaya ve havlamaya başlarlar ama yine de sakince geçip giderseniz bir problem yaşamazsınız. Fakat
Yolunu yitirdiğini, şaşırdığını hissettiğin zaman ağaçları düşün, onların büyüme biçimini anımsa. Unutma ki, yaprağı gür ama kökü zayıf bir ağaç ilk güçlü rüzgârda devrilir, oysa kökü güçlü ve az yapraklı ağaçta can suyu bin bir güçlükle dolaşır. Kökler ve yapraklar aynı ölçüde gelişmelidir, olayların içinde ve üzerinde olmalısın, ancak böyle gölge ve sığınak sunabilir, ancak böyle doğru mevsimde çiçekler ve meyvelerle donanabilirsin.
Dostoyevski Hakkında Az Bilinen Detaylar
Ekşi sözlükte gezinirken eksisozluk.com/kafkaesque--491638 isimli kullanıcının derlediği okuyup bazı noktalarına çok şaşırdığım bir yazıyı sizlerle paylaşmak istiyorum. Ne kadarı doğru pek emin değilim ama yazılan bir çok bilgiye az çok aşina olduğumu hayretle farkettim.
Buyrun;
Dünya edebiyatının en önemli isimlerinden biri olan
Büyük olaylar her zaman küçük dokunuşlarla başlar. Domino sıraları gibi. Biz ilk taşının devrildiği anı hissetmeyiz fakat son taş hep bizim ve planlarımızın üstüne devrilir.
Sayfa 83Kitabı okudu
bu adamlar, büyük adamlar... bu adamlar bu zamana kadar ne istediyse almış. çok büyükler... bir zaman gelmiş, öyle büyümüşler ki cüsselerinden yeri göremez olmuşlar. bu adamlar bizi göremezler. bizler küçüğüz, eziliriz. mucize bekler, dileniriz. bu adamlar tanrı için çalışır, çabalar sonra tanrılarına bile resti çekerlermiş. düşün ne delice büyüklermiş. bizim çoban ne yapsın? bir gün olsun kafasını mı kaldırabilmiş bey'ine? beyim demiş, el pençe divan durmuş. bunu da marifet bilmiş. bir gün olsun gözü yemiş mi, güneşe üryan bakmaya? bizimkiler adam mı, bilmem. biz adam mıyız, bunu da... hatta ben adam mıyım, bunu hiç bilmem. elime taşı almam, göğe fırlatmam, büyük adamı huzursuz edişim bile gelmiyorsa elime. nasıl ispat edeyim adamlığı kendime? hoş, büyük adamlar sanki cüsselerinden mi böyle? bugün yerin dibine sokalım, yarın daha gür çıkarlar. onların inançları var. onlar, kendilerine inanmışlar. bizim gibi hurafelere, batıla değil. onların inançlarının büyüklüğü, yanlışı bile yüceltiyor. bizim inanışımızdaki soysuzluk, bulutları eleyip sis ediyor. biz alçak kattayız. alçağız. onlar, koca adam. onlar göklere salıncak kurmuş ve istediği kadar geçsin vakit. ne göklerden bir yardım gelir imdada ne bir çocuk sevinir. bizler, o adamlara aşağıdan baktıkça, bizden daha çok adam devrilir.
Kayıtlı zaman boyunca ve Neolitik çağın sonunda dünyada üç tür insan vardı: yüksek, orta ve alt.Yüksek sınıfın amacı oldukları yerde kalmaktır. Orta sınıfın amacı yüksek sınıfın yerini almaktır. Alt sınıfın amacı ise, bir amaçları olduğunda ( çünkü bu insanlar ağır çalışma koşulları altında o kadar ezilmişlerdir ki, günlük hayatları dışında olan bitenleri pek bilmezler) tüm farklılıkları ortadan kaldırmak ve herkese eşit bir toplum oluşturmaktır.
(...)
Adalet ve özgürlük için savaşıyormuş gibi yapıp Alt sınıfı yanlarına alan Orta sınıf tarafından Yüksek sınıf devrilir. Orta sınıf amaçlarına ulaşır ulaşmaz Alt sınıf hemen eski yerlerine geri gönderilir ve yeni Yüksek Sınıf kendileri olur. Üç gruptan sadece Alt sınıf asla amaçlarına ulaşamaz.
GÜZEL SÖZÜ KÖTÜLER ANLAMAZ
Kasabanın birine meşhur bir vaiz gelmişti. Vaizin güzel hitâbeti, mimik ve jestleri, ahlâk ve fazileti âdeta milleti büyülemişti.
Her gün öğle namazından sonra yaptığı yarım saatlik konuşma halk için vazgeçilmez bir ihtiyaç hâline gelmişti.
Kısa zamanda cami dolup taştı.
Camiye gelenler vaizin tesirli
