Alain de Botton’un okuduğum ilk kitabıydı. Seyahate dair farklı bakış açısının bulunduğu, beklentilere ve merak duygusuna ve sanata da değindiği çok keyifli bir kitaptı. Özellikle Van Gogh ve Ruskin’e değindiği bölümleri çok sevdim.
Bazı alıntıları aşağıya ekliyorum.
“Mutluluk, beklentilerimizdeki gibi kesintisiz ve uzun süren bir memnuniyet duygusu değildir. Aksine, aklın ve bilincin de işin içinde olduğu kısacık ve tesadüfi bir olgudur.”
“Bir mekanı mesken edinebilmenin en iyi yolu, orada bulunmanın bize hiçbir zorunluluk hissi yaşatmamasından geçiyordu.”
“Kendi evimizde ve mutfağımızdayken hor göreceğimiz, tatsız ve bayağı diye nitelendireceğimiz yemekler, uçakta bulutlarla baş başa yendiğinde müthiş bir tat ve çekicilik kazanır.”
“İnsanlar nasıl olmuş da senelerce kapı komşusu olarak yaşamış fakat buna rağmen birbirine yabancı kalmış, birbirlerinin isimlerini öğrenememişler?”
“Van Gogh: ‘Evimin gerçekten bir sanatçı evi gibi döşenmesini istiyorum: özel bir şey olmasın ama sandalyelerden resimlere kadar her şeyin karakteri olsun.’ Demişti.”
“Ruskin resim yapma sevgisini şu sözlerle ifade ediyordu: ‘Bu sevginin kaynağı ünlü olma tutkusu değil, başkalarına ya da kendine faydalı olma isteği de değil: yiyip içmek kadar doğal bir dürtü.’ ”
Ve daha bir sürü alıntı ekleyebilirim kısa olarak seçebileceklerim bunlar oldu.
Önereceğiniz Alain de Botton kitabı varsa seve seve o kitaplardan devam edebilirim :)
Homeros
İşte 
İlyada ile tanışıp, zekasına hayran kaldığım Odyyseus’un başına gelen ve bitmek bilmez acıların, dertlerin destanı 
Odysseia
İlyada biter bitmez Odysseia’yı okumaya başlamıştım. Açık ara farkla Odysseia; İlyada’dan daha
