“doktorların eskiden, bugün yüzlerce farklı ismi ve tedavi metodu olan bir grup hastalığı tek bir isimle adlandırması gibi, diğer psikologların da “aşk” kavramı altında kolayca özetledikleri kavramın ne kadar da ölçüsüz, sonsuz farklı şekilleri var.
“aşk dostoyevski’de nefret (alexandra), acıma (dunia), öfke (rogojin), şehvet (fyodor karamazov), kendi kendine tecavüz anlamına gelebilir, ama her seferinde aşkın arkasında başka bir duygu, temel duygu vardır. aşk onda asla bir element, bölünemez açıklanamaz, temel fenomen, mucize değildir: o her zaman bu tutkulu duyguyu açıklar, parçalara ayırır. ah, sonsuz, sonsuzdur bu dönüşümler ve her biri yine bütün renkleriyle parlar, soğuktan donar, tekrar korlaşır, hayatın çeşitliliği gibi sonsuz ve aşılmazdır.”