Yaşamdan alabilmek için önce yaşama kendini sunacaksın. Sahneye çıkıp kendi gerçeğini oynayacaksın ki alkış alasın. Yoksa yok isen, Ben oynamıyorum, ben kendimi yaşama sunmuyorum, diyerek öyle kazık gibi yer işgal ediyorsun demektir.
Ruhun sana sesini duyurmaya çalışır, sen onu görmezden gelmeye devam ettiğinde sana küser ve "Ben artık oynamıyorum seninle." der. Bu depresyondur. Yine dikkatini çekemediyse bu sefer seni hiç beklemediğin anlarda sallamaya başlar. Vücuduna temas edebileceği en yakın şeyi yapar, kendi hissini sana hissettirir, boğuluyor, ölüyor hissedersin ki bu da panikataktır. Bir sebep oluşturarak senin tarafından görünür olmaya çalışır ve en sonunda psikolog ve psikiyatr görüşmesi yapmak zorunda bırakarak dikkatini çekmeyi başarır. Aslında fedakâr yapıdaki insanların en büyük sorunu hiçbir şeye "Hayır." diyememektir.
Sayfa 23Kitabı okudu
... Adını yaşamak denilen bu filmde oynamıyorum, duygu kıyılarındaki rahatsız koltuktan izleyip, hiçbir işe yaramayacağını bildiğim halde üstüne düşünüyorum. Üzüme bakınca toprağı emeği, ve şarabı aynı anda görüyorum. Herkesi insan sanıyorum, herkesin bir kalbi olduğuna inanmıyorum. Ben, bile isteye kafa yaran taşlar gördüm ve ben ne zaman iç çeksem içim dışıma sert bir boş ver emri.
Sayfa 25 - Müptela yayınlarıKitabı okudu
Şu ilkeyi unutma: kapı hâlâ açık! Çocuklar gibi korkak davranmaktan vazgeç ve cesur ol! Nasıl ki çocuklar oyun oynarken, bir yer gelir ve sıkılırlar "Ben artık oynamıyorum." derler ve oyundan ayrılırlar. İşte sen de eğer yaşadığın şeylere karşı hoşnutsuz isen ve sıkıntılar karşısında daha fazla dayanacak gücün kalmadığını düşünüyorsan kapının açık olduğunu hatırla ve oyundan git, kurtul. Ama hayır, eğer illa ki Qoyuna devam etmek istiyorsan o zaman karşılaşacağın sıkıntılar ve zorluklar karşısında mücadele edip sonuna kadar savaşacaksın!
Sayfa 107
Yaşamak bu kadar dürüst olmamayı gerektiriyorsa ben oynamıyorum!
Oyun
İnsanlar garip bir körebe oyunu oynuyor gibi. Normalin aksine bu oyunda herkes ebe, herkesin gözleri kapalı ama kimse kimseyi aramıyor. Hatta herkes birbirinden kaçıyor. Gözlerini açıp başkasını, başkasının dertlerini, sıkıntısını gören oyunu kaybediyor.
Kimse bana oyunu kaybediyorsun demesin, ben zaten oynamıyorum.
Bırakma Kendini
Conrad, “Ben oynamıyorum,” dedi.
Taylor suratını astı. “Bu kadar gay olma,” dedi.
Jeremiah, “Gay lafını o şekilde kullanmamalısın,” dedi.
Sayfa 166Kitabı okudu
“Yaşamdan alabilmek için önce yaşama kendini sunacaksın. Sahneye çıkıp kendi gerçeğini oynayacaksın ki alkış alasın. Yoksa yok isen, ‘Ben oynamıyorum, ben kendimi yaşama sunmuyorum,’ diyerek öyle kazık gibi yer işgal ediyorsun demektir. Bu durumda sen tekrar eden ayrılıkçı, hayırsız, korku kaynaklı düşünceler ve dolayısıyla bunları yansıtan oluşunla, sadece ortamı bulandırıyorsun demektir ki, o bulantı senin yaşamında da işte kendini gösterir. Bir bulantı girdabında döner durur hep daha dibe inersin.”
Sayfa 517Kitabı okudu
Adını koyamadığım o kadar çok yanlış var ki bana doğurmamı değil ölmemi, öldürmemi söylüyor. Belki bunu iflah olmaz bir inatçı olduğum için söylüyor olabilirim ama böyle düşünüyorum işte! Yaşamak bu kadar dürüst olmamayı gerektiriyorsa ben oynamıyorum!
Ben oynamıyorum ya...diyip çıkasım geliyor oyun gibi gelen işin içinden .
Dinleyin, bu...oyunu oynamıyorum ben. Ama köşemde bir mendili ağzıma tıkıp da oturmanın hiç âlemi yok. Söylemem gerekeni, bildiğimi söyleyeceğim.
Sayfa 67Kitabı okudu
"Donatella." Legend'ın sesi hırıltılıydı."Bana o şekilde bakmayı bırakmalısın."
"Sana tam olarak nasıl bakıyorum?" diye meydan okudu Tella.
Legend'ın ağzı hemen ona meydan okuyacakmış gibi yavaşça yukarı kıvrıldı. "Yarı çıplağım, yatağımdayım ve burada bana katılmak istiyormuş gibi bakıyorsun."
"Belki de istiyorumdur."
Gözleri altın gibi parıldayan Legend aniden ayağa kal kıp Tella'nın karşısına dikildi. "Tella şu anda oyun oynayacak havada değilim."
"Ben oyun oynamıyorum."
