Vardır burada da böyle alnı öpülesi hanımlar ❥
Her yanım yara bere içinde kaldı ama ölmedim.
Her yanım kan revan içinde kaldı ama ölmedim.
Üstüm başım toz toprak içinde ayağa kalktım ve çektiğim acılara aldırmadan, dik durmaya çalışarak -özellikle de başımı dik tutarak-, ağır adımlarla yürümeye devam ettim. Ayaklarım acıdı, sızladı, yürümekten vazgeçmedim.
Sonra kimsenin bana bakmadığını, ilgilenmediğini fark ettiğim bir yerde, artık herkes kendi hayatının uçurumlarından sakınmak için başka yerlere dikkat kesildiğinde, kendimi usulca yere bıraktım ve uzunca bir süre öylece kalakaldım. Ellerim, yüzüm, ağzım, dilim kan oldu; dudaklarımda kan lekesi. Üzerime bulaşan kanımı, kendi gözyaşlarımla temizleyinceye kadar ağladım ve son bir gayretle ayağa kalktım. Evet, böyle oldu; ilkel çağların cesur savaşçılarına özgü kahramanca bir edayla, kızıl bir gök gibi üzerimi saran kanımı, kışın ardından eriyen karlarla coşan bir nehir gibi akan gözyaşlarımla yıkayarak temizledim. Baharda evime döndüm. Bilmiyorum, evime dönmeyi başardığım için bahar geldi, diye düşünmüş olabilirim.
Bir yazarın dediği gibi, bir belirleyiciliğin içinde uykuya dalan insan için "ne yapayım bilmiyorum" ızdırap, eziyet ve zahmeti yoktur; çünkü bir iş yapamaz. Ama günümüz insanı "ne yapacağı"na dair her zamankinden çok güce sahiptir. Ancak "ne yapması gerektiği"ni her zamankinden daha az bilmektedir.
“Uzun yıllardır hiçbir şeyi şöyle dört gözle beklediğim olmadı. Komik değil mi? Acıklı mı yoksa? Ama şimdi dört gözle beklediğim bir şeyler var. Bu bekleyişin heyecanından, sevincinden ölebilirim… beklediğim şeyin ne olduğunu bilmiyorum. Ne aptallık, değil mi..?”
Sayfa 76Kitabı okuyor
Sabır Taşı
Günler geçti ve ben artık
Hangisiyim bilmiyorum
O mağrur dikbaşlı olan mı
Yoksa eski bir mağlup mu..?
Sayfa 12 - TelosKitabı okuyor
"Değişmek istemiyorum, çünkü nasıl değişeceğimi bilmiyorum."
Bildiğim bir şey varsa, bir erkek, babasıyla nasıl konuşacağını ölünceye kadar öğrenemez. Hangisi ölünceye kadar? İşte onu bilmiyorum.
Sayfa 176Kitabı okuyor
Güzeli herkes sever...
Bilmiyorum, neden
"At soylu hayvandır, güvercin güzeldir." derler?
Ve neden hiç kimse yarasayı kafese koymuyor.
Yoncanın ne eksiği var kırmızı laleden.
Gözleri yıkamalı, başka türlü görmeli.
Kelimeleri yıkamalı.
Kelime rüzgar olmalı, yağmur olmalı.
Sayfa 24Kitabı okuyor
Bu şekilde görünmek dokundu bana. Utandığım için değil. Ne için? Bilmiyorum. Kötü hissettim kendimi.
Sayfa 38Kitabı okudu
Ölmek ne bilmiyorum. Merak da etmedim hiç. yani iyi kötü bir fikrin var aslında, tam olarak ayrıntısını bilmiyorum ama. Tatil gibi bir şey sanıyorum onu, taşınmak gibi, kesin bir şey. Onu bir daha göremeyeceğim biliyorum yine de fakat. Bu kadar ani olmasına, böyle habersizce kaçar gibi olmasına üzülüyorum sonra, bozuluyorum biraz çağırsaydı ben de gelirdim belki?
Sayfa 1Kitabı okudu
Sayfa 25
Kimin savaşı bu Dikran kardeş? Bu gök yetmiyor mu bize, bu ucu bucağı olmayan toprakları neremize sokacağız? Bilmiyorum , bilmiyorum. Ölüyoruz , öldürüyoruz…
Sayfa 254Kitabı okuyor
Mustafa Bey anlatıyor...
""Kitap sevgisi diye bir sevgi vardır sanırım. Ana sevgisi, kardeş sevgisi, yar sevgisi gibi bir sevgi. Bu sevgi insanın içinde doğuştan mıdır? Yoksa sonradan mı uyanır? Bunu bilmiyorum."
Gülşiir
Adını çoktan unuttum yüzün aklımda
Ve bu şiiri neden sana adadığımı bilmiyorum
Ama her güzellik nasılsa kendi adını bulur
Bunun için ben Gül dedim sana..
Yine de bir çiçeğe bunca yağmur yağarsa
Kökleri toprağı saramaz olur
Üstüne titrediğim her şeyi yitirmeyi öğrendim çoktan
Söylenecek bir tek sözüm kalmazsa
Çizerim yüzünü kuşların kanatlarına
Her çırpınışta gökyüzüne dağılır
Yüzün, hücrelerine varana dek uçuşur.
Bazen sen de sesini duyan insanların seni duymadıklarını hissetmiyor musun? Ben senin sesini bilmiyorum. Ben senin sesini duymuyorum. Ama ben seni duyuyorum.
