Beşikteki bebeklerine kadar tekini sağ bırakmayacağım diye and içmişti.
… başından geçen bir olayı hatırlamıştı Cengiz Han. Çocukluğundan beri ona vaadedilen genç karısı Börte ile balaylarını yaşarlarken, komşu kabile olan Merkitler’ in baskınına uğramış ve Merkitler onun güzel karısını kaçırmışlardı. Karısını Merkitler’in elinden kurtarmak için çok uğraşmış, günler geçmiş, geceler geçmişti.
“Aliye, hele bu son mektubun... O kadar bahtiyar etti ki beni”
''Etrafıma kırıldığım zaman beni sen teselli edeceksin, işte o zaman ben her şeyi unutarak senin boynuna sarılacağım,'' diyorsun. O zaman bende senin boynuna sarılarak hiç, hiç bırakmayacağım. Sen herhangi bir şeye üzülürsen seni kollarımın arasında avutacağım. Eğer gözlerinden bir damla yaş gelirse, güzel gözlerini sıcak dudaklarımla öperek kurutacağım.
Sayfa 53
Ben de seni hiçbir zaman yalnız bırakmayacağım.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Ne onu istiyorum artık, ne de geciken sevgisini. Kim ne derse desin! Yalnız sevgilim benim, seni hiç bırakmayacağım! Yıllardır seviyordum seni! Tanımadan bile seviyordum. Sonunda geldin işte, bildin yolunu gözlediğimi geldin!
Y: Seni bırakmayacağım. Sen de beni bırakma.
Ö: Söz veriyorum.
Sayfa 385Kitabı okudu
Sınava hazırlanan çocuğuna destek olmak için anne ve baba da kendilerini geliştirmek adına bir çaba gösterebilirler. Örneğin bir baba, " Evladım sen azim, sebat ve gayret gerektiren bir devreye girdin. Bu devrede ben de seni yalnız bırakmayacağım. Sen sınava hazırlanırken ben de Almanca öğrenmeye başlayacağım. Senden beklediğim azim, sebat ve gayreti Almanca öğrenirken göstereceğim," diyebilir.
Sayfa 133Kitabı okudu
Seni seviyorum, iyi ki varsın." deyince "İyi ki varız diye cevaplayacak birisinin olduğunu biliyorum. Kim o taktiklerle sahte ilişkilerini kuruyorsa kursun, benim fazla umurum da değil. Tek istediğim şey, beni anlasin ve sen de biliyorsun ki hayatta anlaşılmak bu işin en temeli. Beni bu hayatta kimse anlamadı, anlar gibi yapti. Ben de her zaman onları anladım ama onlar da anladığımı anlamadılar. Anlaşmazlıkların olduğu bir dünyada inadına "Seni seviyorum." diyeceğim.
Seni seviyorum, sevgilim, lyi ki varsın, lyi ki varız. Seni bulduğum zaman söz, asla bırakmayacağım.
Ölüme benden alacağı hiçbir şey bırakmayacağım, sadece bir avuç kemik.
Sayfa 53Kitabı okuyor
... Belli ki adam vazgeçmişti. Çöpte zaten hep vazgeçilen şeyler olurdu, işlerine yarayanı neden çöpe atsın insanlar? Onların işine yaramayanları ben alıp işe yarar hale getirmeye çalışıyordum. O yıllardan bir intihar mektubu var bulduğum. Hâlâ saklıyorum. Adam bileklerini kesmeden önce yazmış. Bulduktan sonra kaldırıma oturup ağlamıştım tanımadığım adama. i
İntihar etmiş adamın mektubunu çöpe atmak aklıma allak bullak etmişti. Hâlâ düşünürüm, insanlar buldukları intihar mektuplarını ne yaparlar? Saklamak kendime, atmak gidene haksızlık. Ben o adamın mektubunu hâlâ açar arada okurum. "Yapamadım, alışamadım" demiş. Ben de alışamadım, ama bileklerimi de kesemedim. Bir gün intihar edersem geride mektup bırakmayacağım.
Sayfa 114Kitabı okudu
"Öldükten sonra bile seni bırakmayacağım küçük cadı. Ben senin canavarınım. Senin çılgınlığınım. Ve sen, sen benim öbür dünyamsın."
Sayfa 291Kitabı okudu
Turnam , bir gün bırakmayacağım peşini ,
Ömrüm oldukça ardından geleceğim…
Turnam, bir gün bırakmayacağım peşini,
Cümle sevgilere, tekrar buluşmak üzre, veda.
Ormanlar, deniz çiçekleri, yunuslar
Vatanım tuz biber gibi kalbimde ama
Bu sevda başka sevda...
Sayfa 14Kitabı okudu
Güz geldi mi göçüp gidiyorsun buralardan
Mahzun kalıyor kalbim ve gözlerim...
Sen sevgileri ve yolları hatırlatıyorsun bana
Turnam, bir gün bırakmayacağım peşini,
Ömrüm oldukça ardından geleceğim...
Sayfa 14Kitabı okudu
Geri dönebileceğim bir yer bırakmayacağım Sana hayatımda
“Nedeni, ruhum, aklımdan çıkmamalı nedeni.
Siz, el değmemiş yıldızlar, söyletmeyin beni!
Nedeni önemli. Ama kanını akıtmayacağım yine de,
Yara izi bırakmayacağım onun o kardan beyaz cildinde,
O ak mermerden yapılmış heykeller kadar pürüzsüz teninde.
Ama ölmeli, yoksa baştan çıkarır daha başka erkekleri.
Işık sönsün, sonra da sönsün ışığı!
Sizi söndürürsem ey alev hizmetkârlar,
Pişman olduğumda, eski ışığınızı yeniden verebilirim size,
Ama sen, ey eşsiz doğanın en hünerli örneği,
Bir kez söndü mü senin ışığın,
Nerede bulunur onu yeniden tutuşturacak Prometheus ateşi?
Gülünü kopardıktan sonra onu canlandıramam bir daha,
Solup gider, fidanı üzerindeyken koklamalıyım onu.”
