Nijerya'da Danimarkalıların karikatürlerini kınayan Müslüman protestocular birkaç Hristiyan kilisesini ateşe verdi ve sokaklardaki Hristiyanlara (siyah Nijeryalılara) saldırmak ve öldürmek için pala kullandı. Bir Hristiyan (siyah Nijeryalı) bir araba lastiğinin içine tıkıldı, üzerine benzin dökülüp tutuşturuldu. İngiltere'de taşıdıkları pankartların üzerinde şiddet içerikli ifadeler bulunan göstericiler fotoğraflandı: "İslam'a hakaret edenleri katledin", "İslam'la alay edenleri doğrayın", "Avrupa bunun bedelini ödeyeceksin: Yıkım başlamak üzere" ve görünüşe göre ironisiz olarak, "İslam vahşi bir dindir diyenlerin kafasını kesin." Talih eseri, politik liderlerimiz bize İslam'ın bir barış ve merhamet dini olduğunu hatırlatmak için hazırdılar.
Sayfa 52 - Bölüm 1 - İnançsızlığa Derinden İnanan Bir İnançsız, Hak Edilmeyen SaygıKitabı okuyor
Aylık Türkçü Dergi: Ötüken
15 Ocak 1964'te Ötüken dergisinin ilk sayısı çıktı. Ötüken başlığı altında "Her Ayın On beşinde Çıkar, Fikir ve Ülkü Dergisi" ibaresi bulunuyordu. Derginin sahibi Atsız, sorumlu yazı işleri müdürü Mustafa Kayabek'ti. Ötüken doğrudan doğruya Atsız'ın sahipliğinde çıkan son dergiydi. Ölüm tarihi
Atsız Yeniden Mahkemede: “Konuşmalar” yazısına karşı tepkiler resmî makamlar üzerinde de tesirini göstermiş ve Atsız ile derginin sorumlu yazı işleri müdürü Mustafa Kayabek hakkında dava açılmıştır. Bunun üzerine Atsız, yazının üçüncü bölümünde şunları yazar: "Memleketi parçalamak isteyen, Kürt devleti kurmak için Kürtçülük yapmak isteyenlere
Bize göre insan, kendisine tecelli ettiğinde Hakkın aynasında kendisinden ve makamından başkasını göremez. İnsan, var olanlardan biridir ve oluş, Hakkın nurunda karanlıktır. Dolayısıyla insan, ancak kendi karanlığını görebilir. Çünkü bir şeyin yüzü, onun zatı ve hakikati demektir.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Kodaman Besleme Düzeni Alçak ve Rezil Bir Düzendir
Türk'ün Erdemli Cumhuriyeti
İnsanlığın yeni anası olacak çocuklar büyüyor Anadolu'da.
O çocukların memesini kesmeye kalktılar.
Meme Anadolu da topraktı.
''Bana göre, bir şeyin değerini sonradan anlamak faydasız bir beceridir. Bizler, hepimiz, hayatlarımızda sayısız koşullar sonucunda bir yerlere geliriz ve eğer hayatta olduğumuz yeri beğenmiyorsak ilerlemek, seçtiğimiz yol bize uymuyorsa başkasını bulmak ve hakikaten yaşamımızın rotası buysa onun üzerinden mutlulukla yol almak hepimizin sorumluluğudur. Geçmişimizde yaşanan en kötü şeyleri dahi değiştirmek, şimdi olduğumuz kişiyi temelinden değiştirmek demektir ve bana kalırsa bunun iyi mi kötü mü olduğunu tahmin etmek imkansızdır.”
Sayfa 188 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
Ayna çalışması çok etkili oluyor. Çocukluğumuzda aldığımız olumsuz mesajlar ya gözlerimizin içine bakılarak ya da bize suçlayıcı parmak uzatılarak verildi. Bugün çoğumuz aynaya bakınca kendimiz hakkında olumsuz bir özellik görüyoruz. Ya görünüşümüzü beğenmiyoruz ya da bir şey için kendimizi suçluyoruz.
Aynada gözlerinizin içine bakmak ve kendinizle ilgili olumlu bir açıklamada bulunmak, bana göre, olumlu düşünce ifadeleriyle sonuca ulaşmak için en çabuk yol.
Altın KitaplarKitabı okuyor
Alışkanlıklarımız
İngiltere'de yapılan deneysel bir çalışma, bize amaca yönelik ve alışkanlığa dayalı davranışlar konusunda önemli bilgiler sunuyor. Bu çalışmanın ve onu takip eden diğer çalışmaların vardığı ortak nokta, alışkanlıkların gösterilen davranışlardan sonra ortaya çıkan sonuçlara göre değil, bu davranışların ortaya çıktığı ortama göre tekrarlandığı şeklindedir. Bir başka deyişle alışkanlıklarımızı, alıştıgımız davranışların sonucunda ne elde ettiğimizi ya da edemediğimizi değerlendirerek edinmiyor, aynı koşullarla ya da aynı ortamla karşılaştığımızda yine aynı davranışları sergiliyoruz.
Sayfa 170 - Mundi Kitap
Yaşam koçları bize kendimize ne kadar hakim olabilirsek o kadar başarı kazanacağımızı müjdeler. Koçlara göre işin sırrı kendimizi ne kadar düzenleyebildiğimizdedir. Tuhaf olan şu ki seçimler dünyasında hayatımızı yönetmek üzere yine otoriteye bel bağlamış ve bir koçtan medet ummuşuzdur! Bu tuhaf oyunda, koçlar koyunlara hizmet eder.
Sayfa 87 - Kapı YayınlarıKitabı okuyor
Bir işaret verirmişçesine, kasabanın kimsesizi oturduğumuz masanın yakınına geldi, dev çöp kutusunun başına gidip içini karıştırmaya başladı. Üçümüz birden ilgiyle onu izledik, oysa eskiden olsa hepimiz onu görmezden gelirdik herhalde.
Zengin baba cüzdanından bir dolar çıkararak ihtiyara uzattı. Parayı görür görmez bize doğru seğirten yalnız adam doları aldı, yerlere kadar eğilerek zengin babaya teşekkür etti ve sevinçle oradan uzaklaştı.
“Onun da yanımda çalışanların çoğundan pek farkı yok. ‘Benim parayla işim olmaz,’ diyen o kadar çok kimseyle karşılaştım. Yine de günde sekiz saat çalışmadan edemezler. Bu gerçeği reddetmektir. Eğer parayla işleri olmasaydı, çalışırlar mıydı? Bövlcleri parayı istifleyenlere göre daha da ruhsal hastalıklıdır.”
Geceleyin uykusunda düş gören kişi kendi kendisinin gölgesindedir, der Bachelard, oysa hülyaya dalan kişi basbayağı mevcuttur, düşün -nesnesi değil- öznesidir, hava nasıl olursa olsun, güneş altında duran biridir. Bachelard kabusları, gece dökülen soğuk terleri, geceleyin yaşanan çarpışmaları, uyanınca bastırdığımız şeyleri Freud’a havale eder. Gece görülen düşler bize ait değildir, der Bachelard; bu düşlerin imgelerini bir türlü yakalayamayız. Oysa hülya “gerilimsiz bir farkındalık içinde” kendiliğinden doğar. “Keyif veren bir imgedir” o, çünkü “bütün sorumlulukları geride bırakarak” kendimiz yaratmışızdır onu. Bachelard’a göre, hülya yoksa selamet de yoktur. Hülyanın verdiği “özgün huzur”, asli münferit güç yoksa, gündelik şiir de yoktur.
