Geçenlerde bir ekran sohbetine katılmak için televizyon kanalına gidiyordum. Şivesinden anladım ki şoför Karadenizliydi.Konuşmaya başladık, laf lafı açtı.
''Nereye gidiyorsun?'' diye sordu, söyledim. Belli ki hayatın içinde yetişmiş bir esnaf... Cevval bir adam... Açık sözlü de. ''Sen kimsin,senin alamnın ne?'' diye sordu. Yani aslında kendince, ''Sen kimsin ki, oraya çağırıyorlar?'' demek istemişti.
''Ben,'' dedim, ''insan ilişkileri konusunda kitap yazan biriyim.''
''Nedir yani insan ilişkileri?'' diye sordu.
Örneklerle anlatmaya çalıştım.
''Şimdi mesela bir babanın, 'Kızım su ver,' dediğini düşüm. Halbuki ' Hatice,kızım su ver' dese ne kadar güzel olur''.
Bunun üzerine ''Niye?'' diye sordu.
''Eh!'' dedim, ''O kızın bir tekliği var,bir ismi var. 'Kızım su ver' dediğinde her baba-kız ilişkisinde olan şeyi söylüyorsun ama 'Hatice, kızım su ver' dediğinde o çocuk kendi tekliğini hisseder.''
Bunu duyunca beni şaşırtan bir şey söyledi adam. Biraz amiyane tabirler kullandı ama daha iyi anlaşılması için olduğu gibi aktarayım.
''Oy!'' dedi, ''Ben hayvanın tekiyim. Şimdiye kadar hiç karımın ismini kullanmadım. ' Karı şunu ver, karı bunu yap, karı bilmem ne...' Ulan hayvan, bir kere karının ismini söylesene!'' Kendi kendine kızdı. ''Yahu hiç düşünmemiştim ben bunu!''
“John Gray, sen iyi gün dostusun demek ! O tatlı,sevgi dolu Bonie olduğum sürece buradasın,yanımda ,ama öyle olmadığım an Kapıyı çekip gidiyorsun.” Sonra sustu ve gözleri yaşlarla doldu.”şu an acı çekiyorum verecek hiç bir şeyim yok…ve sana en çok şimdi ihtiyacım var…
Sayfa 10Kitabı okudu
Ah zaman!
Nasıl geçtin gittin öyle yanımdan.
Belki sinsi sinsi gülümseyerek.
Biliyordun bir gün ardından ahlar edeceğimi. Tutabilsem şimdi seni, dur daha yapacaklarımız var seninle desem.
Ama beyhude çaba. Biliyorum geri gelmezsin. Sen ahde vefa nedir bilmezsin.
Anlat bana zaman
Bu kadar güzel görünüp nasıl böyle süzülüp gittiğini
Yüreğimde yanan oda neler ettiğini
Çocukluğuma götür beni zaman
Yaşamak istiyorum doya doya o anları
Gençliğime götür beni
Kalbimin feveranına kulak vermek istiyorum
Vakti tamamdayız demek gidiyorsun artık
Sensiz kalamam ki bu virane-I alemde
İşte ben de geliyorum seninle zaman
Şimdi sen gidiyorsun. Gitmek zor! Gitmek değil zor olan. Kalmakmış. Gideni özlemek, bir gün belki döner umutları yeşertmek her sabah içinde. Ayrılık buymuş demek ki. Şairlere şiirler yazdıran, şarkıları yakıp kavuran ayrılık buymuş. Giden bir trenin arkasından el sallamak, uçaklarla selam yollamakmış uzak ülkelere. Kilometrelerin ağırlığınca özlemekmiş ayrılık. Gitmek değil kalmakmış ayrılık.
Sayfa 38 - İz yayıncılıkKitabı okudu
Demek şimdi gidiyorsun;
Yazdığımız son şiir, öyle yarım kalacak!.
Sayfa 24 - Anka YayınlarıKitabı okudu
kitapta çok beğendiğim bazı kısımlar
-yahudinin şapkası ve inkilaplar-
“selâhattin gözleri parlayarak koşa koşa merdivenlerden inmişti ve daha o inişi duyar duymaz ben anlamıştım yahudi'nin onu kandıracağını: çok da sürmedi. elinde o tuhaf çanta, başında şapka, yahudi, bahçe kapısına yürürken: siz boşuna inmeyin istanbul'a, diyordu. siz bana gene bir mektup yazınız, ben
Tek sorun, Noel'den sonraki birkaç ay içinde büyük düşüş yaşar. Müşteriler oyuncak bütçelerini harcamışlardır ve çocuklarının daha fazla oyuncak isteklerine karşı çıkarlar. kalırlar: Yoğun
Oyuncak firmaları bir ikilemle sezonda satışları nasıl yüksek tutmalı ve takip eden aylarda oyuncak taleplerinin sağlıklı bir seviyede kalmasıni nasıl
Sayfa 96Kitabı okudu
