jon osterman
@dr_Manhattan
Söyleyecek çok fazla bir şey yok, gerekte yok. Zaten anlamayacaksınız, okuduğunuzu idrak edin kâfi...
lisans
254 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Korkunun nasıl bir zaman kaybı olduğunu, o gidene kadar anlayamazsın.
Sanırım birinin yanan çalısı diğerinin ocağının ateşi oluyor...
Belki
Belki çocukken oynadığın bir oyundu ya da yaşlanıp da camın kenarında otururken, aklına öylesine gelen bir şey.
İşte benim adım o
Okur Takip Önerileri
Konuşmak,bebeklik örgütüne ilk ihanettir.Çözülmektir yani, o andan sonra artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Öylesine konuşuyorum. kendimi bebeklere sallanan tuhaf sesli plastik çıngıraklara benzetiyorum. söylediklerimin hiçbir anlamı yok. ama susarsam, çıkardığım ses kesilirse 'o' yeniden ağlamaya başlayacak, biliyorum.
Yolda özgürlük vardı.
Yolda hayatın anlamı.
Yolda bazen aşk vardı ve bazen sadece seks.
Yolda parasızlık,açlık vardı.
Bazen çözümsüzlük,kargaşa,kalleşlik.
Yolda bir arayış vardı, arayıp da bulamayış.
Yolda sorular vardı, çoğu cevapsız.
Ve yolda çoğu zaman masmavi bir gökyüzü.
Zümrüt yeşili çayırlar,
Ve sonsuz bir kızıllık vardı.
Nerede tükettin ömrünü? Bir hareketin hatırası, bir tutkunun işareti, bir maceranın parıltısı, güzel ve firari bir cinnet-geçmişinde bunların hiçbiri yok; hiçbir sayıklama senin ismini taşımıyor, seni hiçbir zaaf onurlandırmıyor.İz bırakmadan kayıp gittin, senin rüyan neydi peki?
Olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu biçimde ölmek istemesidir.Olgun insanın özelliği ise bir dava uğruna gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Umut çok garip bir şey, insanı olduğundan daha aptal etmeye yetiyor.
Yenilikler, ancak yer açarsan girer hayatına.
Etten kemikten yapılmış iki mahluk birbirlerine ilk yeminlerini toz halinde ufalanıp dökülen bir kayanın dibinde yapmışlar ve yeminlerine sadık kalacaklarına her an değişmekte olan gökyüzünü şahit tutmuşlardı. İçlerinde ve etraflarında her şey değiştiği hâlde onlar, kalplerinin asla değişmeyeceğini sanıyorlardı...çocuklar...ebedi çocuklar.
Biz insanlar bir şeyi sevdik mi severiz. Mantığın bunda yeri yoktur. Hatta mantıksız sevgi pek çok açıdan gerçek sevgidir. Sevmek için bir sebep oldu mu herkes sevebilir.
Hayat... bildiğin hayat dostum, bir kahramanlıktır. Evet hayat bir kahramanlıktır ama gürültüsüz bir kahramanlık. İnsanın dürüst ve onurlu kalmak için her gün yaptığı davranışlardan oluşan küçük bir kahramanlık...
İçlerinde boşluk hisseden insanlar hiçbir zaman bir başka eksik insanla birleşerek iyileşemezler...
Unutma asla; kendin olabilmek adına sarf ettiğin aşırı gayret, bazen seni sana buldurmaz. Ve yine unutma ki herkes için her şey olmaya çabalayan, kendisi için hiçbir şey olamaz.
