Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020126,8bin okunma
İSTİKLÂL MARŞINI ANLAMA VE ANLATMA ETKİNLİĞİ SONUÇ
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
KAHRAMAN ORDUMUZA
👉1-Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
İstiklal Marşımız "korkma" diye başlar. Biliyorsun ki bu, Resûl-i Ekrem'in Sevr mağarasında Ebû Bekir'e söylediğidir. Bunlar tesadüf değil." (İsmet ÖZEL)
İstiklâl Marşı'nın ilk kelimesi KORKMAdır. Buradaki korku ne can
«1787'de, Moulins yakınlarındaki bir handa, Diderot' nun dostu, filozofların düşüncelerinden etkilenen bir adam ölmek üzeredir. Çevredeki papazlar, Tanrıya karşı son görevini yerine getirmesi, dua etmesi için çabalarlarsa da bir sonuç alamazlar. Adamcağız dua etmeye yanaşmıyordu, çünkü kamu tanrıcıydı.
O sıra ordan geçmekte olan Bay de Rollebon, ne Tanrıya, ne de başka bir şeye inanmadığı halde, iki saat içinde hastayı yola getirebileceğini söyleyip Moulins papazlarıyla bahse girer. Sonunda bahsi papaz kaybeder. Bay de Rollebon, sabahın üçünde hastanın yanıma girer, hasta beşte papazları çağırır, yedide de ölür.
Papaz sorar: «İnsanlarla tartışma sanatında bu kadar güçlü müsünüz? Bizden baskın çıktınız!» Şöyle cevaplar Bay de Rollebon: «Onunla tartışmadım ki, cehennemden söz edip korkuttum, hepsi bu kadar.»
Sayfa 30 - EpubKitabı okudu
Pascal'ın bahsi..
Tanrının varlığından emin olmadığınızı varsayalım; karşınızda farklı seçenekler olabilir. Tanrının kesinlikle var olmadığını düşünerek hayatınıza devam etmeyi seçebilirsiniz.
Haklıysanız, ölümden sonra bir yaşam olduğu kuruntusu olmadan yaşayacak, cennete gidemeyecek kadar günahkar olduğunuzu düşünüp azap çekmekten kurtulacaksınız. Üstelik zamanınızı olmayan bir varlık için kilisede dua ederek geçirmeniz de gerekmeyecek. Bu yaklaşımın belli bazı yararları olsa da büyük bir tehlike de taşır. Tanrı gerçekten varsa ve siz de ona inanmıyorsanız sadece cennete gitme şansınızı yitirmekle kalmaz, aynı zamanda sonsuza dek işkence çekeceğiniz cehenneme gidersiniz. Hayal edilebilecek en kötü sonuç.
şu an tek ihtiyacım, ihtiyacım olan şeyin ne olduğunu bilmek ve bunun için de bir yerde okuduğum ve çok beğendiğim bir dua ile kapatıcam bu bahsi.
"ihtiyacım olduğu/ olacağı hâlde ihtiyacım olduğunu bilmediğim her şeyi nasip et."
bin ahımın hakkı toprağa kalsın
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.
İç ses diye söylendim,
Ardından Yıldırım Gürses...
Aptal aptal güldüm bir de buna.
Ayşecik vazoyu
