Ne yaparsanız çaresiz
Kendinizden sonraya kalmayacaksınız
Zaman yenecek sizi
O telaşsız bilge, o silahsız güç
Silecek yüzünüzden kibrinizi
Hükmünüz ömrünüzle sınırlı olacak
Öldüğünüz gün unutulacaksınız
Yıkıntılar kalacak ardınızda yalnız
Yaşarken, korkunun ağır gölgesiyle
Örtüp sakladığınız
Sindirip susturduğunuz
İncinmiş onurlar bunalmış öfkeler
Düşler ve acılardan oluşmuş
Yıkıntılar kalacak.
Babasız çocuklak irkilecek evlerde
Oğulsuz anneler, erkeksiz kadınlar,
Açık yaralardan bir ayaz gibi
Geçtikçe adınız acılı konuşmalarda
Soğuk bir ürperti gezinecek
Evlerin camlarında
Mezarlara hapislere uzanan
Yaralı tarihinde bir ince düşüncenin
-Bir güzel ülkenin, o iyi insanların-
Kötülük simgesi olarak kalacaksınız.
"Artık erkeksiz, yani aşksız yaşamayı yalnızlık diye görmüyorum. Hayatlarında ille de bir erkek olmasını isteyen kadınlar güvensiz insanlar. Kendi kendine yetmeli insan. Hayatımda bir erkek olmazsa kimse beni beğenmiyor duygusuna kapılıyordum bugüne dek. Şimdi düşünüyorum da beğenmeseler ne olur? Kaldı ki beğeniyorlar. Ben de epeydir, hiçbir erkeği beğenmiyorum, canım kimseyle olmak istemiyor. Yine birisiyle çık, yemek ye, kendini beğendirmeye çalış, kendini beğendirmeye çalışan
erkeğin hangi davranışının sahte, hangisinin gerçek olduğunu bulmak için uğraş. Yoruldum artık, aşk aranmamalı, aranırsa bulduğunu yanlış yorumluyor insan. Aşk gelirse pat diye gelecektir. Dünkü konserde, sahnede koro ile beraber dört yüz kişi vardı sanırım, seç bakalım bir erkek, varsay ki hepsi sana sunulmuş ve sen de birisiyle beraber olmak zorundasın, dedim kendikendime. Aman, canım hiçbirisiyle çıkmak istemedi. Hele yatmak, hiç istemedi. Yaşlandım mı, yoruldum mu bilmiyorum" dedi
O romantik eski kafalı fikirleriyle Jeff, kadınları erkeksiz yapamayan bağımlı tipler olarak görüyordu.
Sayfa 28
Artık tek başına erkeksiz de dans ediyor kadınlar...
