Bu yuvanın temellerini oluşturan en önemli esaslar şunlardı:
* Aşk ve sevgi. Aynı zamanda bunların taraflara kazandırdığı şefkat ve merhamet.
* Paylaşma ve tahammül.
* Bir tarafın değil, iki tarafın da göstermesi gereken fedakârlık.
Sayfa 68Kitabı okudu
Saat 13.30’da Meclis Başkanı Gazi M. Kemal Paşa, başkanlık kürsüsüne çıktı. Uzun yıllar anımsacak olan konuşmasını yaptı. İç ve dış önemli sorunlara değindiğini söylevinin ekonomi bölümüne geçince, sordu:
“Türkiye’nin sahibi ve efendisi kimdir?”
Sesler yükseldi:
“Köylüler!”
“Evet, Türkiye’nin hakiki sahibi ve efendisi, hakiki üretici olan köylüdür.”
Alkışlar patladı.
“O halde herkesten daha çok refah, saadet ve servete müstahak ve layık olan köylüdür. Bundan dolayı TBMM hükumetinin ekonomik siyasete, bu temel amacı elde etmeye yöneliktir. Yedi yüzyıldan biri Cihan’ın çeşitli yanlarına yollayarak kanlarını akıttığınız, kemiklerini yabancı topraklarda bıraktığınız ve yedi yüzyıldan beri emeklerini ellerinden alıp israf ettiğimiz, buna karşılık daima aşağıdadığımız ve küçümsedimiz, bunca fedakarlık ve ihsanlarına karşı, nankörlük, küstahlık, cabbarlıkla uçak katına indirmek istediğiniz bu asıl sahibimizin huzurunda, bugün, tam bir saygıyla ve utanarak gerçek duruşumuzu alalım…”
Alkışlar uzun süre devam etti.
Sayfa 536Kitabı okudu
...Kader birlikte yapılan bir şeydir...
...Öyle anlar vardır ki, genç zihinler, görünürde iyi olan bir davranış veya fedakârlık talebini derhal karşılamaya hazırdır; genç zihin, yeni açılmış bir çiçek misali narin sapının üzerine usulca yerleşir ve karşısına çıkan ilk esintiye rayihasını bahşetmeye hazırlanır. Başkalarının sessiz bir saygıyla hayran kalmasını gerektiren böyle anlar, diye devam eder Manzoni-ezberden ve yaklaşık olarak, çevirerek alıntılıyorum-böyle anlar, ben- dil ve kurnaz kişilerin kollayıp yakaladığı, henüz savunmasız olan iradeleri bağladıkları anlardır...
Sayfa 149 - Alef YayıneviKitabı okudu
Nasılsa o hep oradadır…
“Fazla fedakârlık yapan, aşırı verici davranan, sevgisini ve orada olduğunu her fırsatta fazlasıyla belli eden, karşı tarafa hiçbir şekilde kaybetme korkusu hissettirmeyen insanlar daha kolay vazgeçilen insanlardır. Neden mi? Çünkü karşı taraf ilişkide her şeye razı ve hazır olan kişiye yönelik tutkusunu ve korkularını yitirir. Böyle bir kişiye duygusal yatırım yapma ihtiyacı hissetmez çünkü nasılsa o hep oradadır...”
"Bize sıkıntı veren bir şeyi çevremizden biraz uzaklaştırdığımızda, o şeyin tamamen bittiğine inanıveriyoruz. Bütün olarak çok şeyden fedakarlık edebiliyoruz, ama kendimizi bir tek şeye adamak seyrek olarak üstesinden gelebildiğimiz bir şey."
Sayfa 21 - EduardKitabı okuyor
Ya her şeyi görebilecek, yapabilecek kadar gelişmemişsin ya da bunu yapmak için rahatından , kendini beğenmişliğinden , ne bileyim işte bir şeylerden fedakarlık etmek istemiyorsum.
Sayfa 321 - Kültür yayınlarıKitabı okuyor
Dünyanın bütün güzelliklerine veda etmekte büyük bir fedakârlık vardı..
Sayfa 76 - ÖtükenKitabı okudu
Okuduğum kitapta şöyle yazıyordu, fazla fedakarlık kişinin kendi kul hakkına girmesidir.
O, yirmi üç yıllık risâleti boyunca ümmeti için ne doyasıya yedi, ne kanarcasına içti, ne rahatcasına yattı, uyudu. Ümmetini sevdiği için ve onların cehenneme doğru gitmemeleri için çırpınıp durdu. Öyle ya! Sevgi fedakârlık isterdi, sevgi vefa isterdi, sevgi istikamet ve ısrar isterdi. Efendimiz (sas) de ümmetini seven biri olarak bunların hepsini ziyadesi ile yerine getirdi.
Sayfa 154Kitabı okudu
Evlilikten asla bir başarı olarak söz etme. Ona evliliğin bir başarı olmadığını anlatmanın yollarını bul, hayattaki tek amacı evlilik olmamalı. Bir evlilik mutlu da olabilir mutsuz da, fakat bir başarı değildir. Kızları evlenmeye can atmaya koşulluyoruz ama erkek çocuklara aynısını yapmıyoruz, dolayısıyla başlangıçtan itibaren korkunç bir dengesizlik yaratıyoruz. Kızları sürekli evlilik düşünen kadınlara dönüştürüyoruz. Oğlanlarsa evlilik düşünmeyen erkeklere dönüşüyorlar ve kadınlar bu erkeklerle evleniyor. İlişki otomatikman eşitlikten uzaklaşıyor çünkü iki taraftan biri için daha önemli bir kurum haline geliyor. Evliliklerin çoğunda kadının daha fazla fedakarlık yapmasına, eşit olmayan bir takası sürdürmek için kendine yabancılaşmasına şaşmamalı. Bu eşitsizliğin sonuçlarından biri, iki kadının herkesin önünde bir erkek için kavga etmesi ve erkeğin sessiz kalması. Sefil ve tanıdık bir durum.
Sayfa 47 - Doğan Kitap
ümitsizlik içinde çöktü kaldı, ama hemen sonra kendini toparladı. Hayır! At bu düşünceleri kafandan! Friedrich haklı: Ödev, adap, sadakat, fedakârlık, özgecilik, kibarlık; bunların hepsi de insanı uyutmaya yarayan ninnilerden başka bir şey değil, hem de öyle bir uykuya yatırıyor ki kimse bu uykudan uyanamıyor, uyansa da ancak yaşamının sonuna geldiği an oluyor bu. İşte o an, insanın hiç yaşamamış olduğunu öğrendiği an oluyor.
Benim bir tek yaşamım var, sonsuza dek yinelenecek bir yaşam. Geçmişin ve geleceğin sonsuzluğu boyunca, çocuklarıma karşı ödevlerimi yerine getireyim derken kendimi kaybetmemin pişmanlığını yaşamak istemiyorum.
Eski yaşamımın külleri üzerine yeni bir benlik kurmam için bir fırsat bu! O zaman, bunu başardığımda, kendi çocuklarıma giden yolu da bulacağım! O zaman, bir daha asla Mathilde’nin toplumsal açıdan uygun dediği kavramlarının esiri olmayacağım! Çocuklarına giden bir babanın yolunu kim tıkayabilir? Bir balta olacağım. Keserek, yararak onlara giden yolu açacağım! Bugüne gelince, Tanrı onların yardımcısı olsun. Hiçbir şey yapamam. Boğulmak üzereyim ve önce kendimi kurtarmam gerek.
Ayrıntı Yayınları
