Bir fincan kahve ve saat sabah beş,
Ne zamandır yazmıyordum.
Ama kaçsamda, çevirsemde başımı,
Yine kalem elimde…
Bir nefes sigaramdan alırken,
Bir yudum sen,
Nedir bu gözlerimi yaşartan, sen mi ?
Yoksa duman mı karışan geceye…
Televizyonu kapatamıyorum,
Ses olsun çevremde diye,
Ve çıkamıyorum odamdan hani olur ya,
Başka bir ses beni kendine bağlar da,
Bırakıp gider tekrar diye…
Bitiyor sigaram ve göz kapaklarım,
Kapanıyor zamanın tesiriyle.
İyi geceler kalem, iyi geceler kâğıt,
Ve küllük gider,
Yine her zamanki yerine.
Üzgünüm televizyon sana uyku yok bu gecede.
Biliyorsun çünkü alıştım senin sesine.