Olayların baş kahramanı İbrahim Zübükoğlu. Tam bir dalavereci. Ama sadece onun dalavereci olmasıyla ilerlemiyor mevzular. Millet de bir o kadar dolandırılmaya müsait. (Bir yerden tanıdık gelen bir durum ama... neyse şimdi...) Tek tek diğer kahramanların ağzından anlatılıyor hikayeler. Çiftverenoğlu Hamza Bey, Allah'ın Kulu İsmail Efendi, Gedikli İhsan Efendi, Allah Selamet Versin Murtaza Bey, Aklı Evvel Bedir Hoca, Tüccardan Emin Efendi gibi karakterler konuşuyor, anlatıyor Zübük'ü. Hem Zübükzade'nin türlü oyunlarını anlatıyorlar hem tarafsızlar, kendi -amiyane tabirle- kerizliklerini, iki yüzlülüklerini açık ediyorlar. Her defasında oyuna gelip sonrasında ahlanıp vahlanıyorlar. Bir hışımla intikama gidip daha beter kul köle olup dönüyorlar. Hani nasıl desem şöyle açız, böyle pahalılık falan deyip de sandıkta yine... Neyse siyasi konuşmayalım.
Kitabın sonuna doğru Almanca öğretmeninin arkadaşına yazdığı mektupta bir an için acaba millet mi iftiracı tereddütüne düşülüyor ama sonunda öğretmen de alıyor Zübük'ten payını. Zübükler tek başına zübük olmuyor velhasıl, biraz da biz diyoruz gel başımıza zübüklük yap da geç içimizden diye. Filme uyarlanmış hali de varmış, başrolünde Kemal Sunal varmış. Ama ne hikmetse yayınlanmıyormuş hiçbir yerde. Nedendir acaba? Neyse...
John Steinbeck gerçeklik konusunda müthiş bir yazar. Bu romanın farklı bir adı olsaydı; "İnsanı erdemsizleştiren açgözlülüğün hikâyesi" denilebilirdi.
İnci, Steinbeck'in, konusunu Meksika kıyılarında yaşayan yoksul bir inci avcısının yaşamından aldığı uzun bir hikâyedir. Yoksul inci avcısı, denizin derinliklerinde kısmetini
