Spoiler yok
“ 
Korku cezadan çok daha beterdir. Çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir.”
Bu alıntıyla özetlenebilecek olan eserde, korkunun psikolojik baskısının insanda bıraktığı kalıcı izleri anlatmanın yanı sıra, ceza insana başkası tarafından verilirken, korku insanın kendini cezalandırmasıdır; zira insana en büyük zararı verecek olan yine kendisidir.
Böyle durumlarda günah çıkarmanın tek yolu yapılan hatanın cezasını çekmektir.
Cezanın netleşmesi yağmur sonrası çıkan gökkuşağı kadar berrak ve temiz bir etki yaratır insanda, belirsizlik, bekleyiş, endişe insanın içini kemirip zamanla dışına ve çevresine yayabileceği huzursuzluğun ilk adımıdır.
Stefan Zweig bu kitabında bir psikolojinin çöküşünü yansıtmıştır.
