Bu yıl okuduğum 100. kitaptı Yaşar Kemal'in Sevmek, Sevinmek, İyi Şeyler Üstüne adlı kitabı. Yaşar Kemal Türk edebiyatının büyük ustası. Bu kitap yazarın 1962 ile 1993 yılları arasında yazdığı 18 yazıdan oluşuyor. Bu yazılarda neler mi var? Bu memleketin bir türlü çare bulunamayan meseleleri var. Öyle ki yazıları okurken sanki bir gün önce yazılmış hissine kapılıyorsunuz. 1962'de bu ülkede mesele olan şeyler hâlâ güncelliğini koruyor. Üzerinden 60 yıl geçmiş biz niyeyse bir arpa boyu yol katedememişiz. Bu okurken insanı hem hayrete düşürüyor hem de üzüyor. İşin tabii bir de ümitsizliğe kapılma kısmı var.
Bundan 60 yıl öncede doğa katlediliyormuş, yobazlar o zamanda yobaz, halkı sömürenler o zaman da varmış. Eğitim taa o zamandan içinden çıkılmaz bir hal almış, özgürlükler derseniz her daim sorun olmuş canım ülkemde. Büyük üstatda yazmış bunların üzerine eleştirilerini. Ama en çok Köy Enstitülerinin kapatılması yakmış onunda içini. Ama yine de şöyle sesleniyor o günlerden bize:
" Ben diyorum ki, korkulmasın, dünyanın hiçbir yerinde, durum ne kadar umutsuz olursa olsun, ilericiler öyle uzun zaman gericilere yenik kalmazlar. Mustafa Kemal ortaya çıktığı zaman, durum umutsuzun umutsuzuydu, yenildi mi? İnsan, umutlu olsun diye bundan sağlam, bundan güzel örnek mi olur?"
Evet umutsuzluğa düşmenin gereği yok. Ne diyorlar "gecenin en karanlık anı şafağa en yakın andır"
Büyük ustanın bu seçilmiş yazılarını mutlaka okumanızı öneririm. Bu günlere bir de o günlerden bakın bakalım.
Keyifle okuyun.