OBURİX'İN DÜŞÜNCELERİ
OBURİX'İN DÜŞÜNCELERİ
HÜSEYİN MİZAN
Herkese merhabalar benim sevgili dostlarım
Dopdolu bir başucu kitabı ile geldim.
Bizi karanlıktan aydınlığa taşıyacağına dair bilgiler ile eserimizin kapağını açtım.
En çok bazen vazgeçtiğinde gelir isimli sayfaya takıldım Çünkü birebir yaşadım. Hani bir laf vardır Allah insanı en çok ne istiyorsa onunla sınar derler ya, işte bu sayfada tamamiyle kendimi buldum. Çok istersin Aslında hemen olsun diye çabalar durursun fakat, sen gerçekten beklemeyi bilen bir varlık ister o istediğin elbet sana gelir lakin artık vazgeçtiğinde.
Vazgeçmeyi bilmek gerekir arkadaş.
Bir bölümde de benim hayat felsefem olan Tolstoy'un bisikletini değilmiş. Belki bilirsiniz belki de bilmeyebilirsiniz Tolstoy amca 67 yaşında bisiklet sürmeyi öğrenmiştir. Ve bir yerde sergilenmekte altında da hiçbir şeyin geç olmadığına dair bir bilgi yazmaktadır. Bu bölümü asla teğet geçemeyeceğim. Çünkü yapmak isteyipte yapamadığınız ancak halen nefes alıyor iseniz hiçbir şey için geç değildir.
Kısacası yazarım bu eserinde Aslında bildiğimiz Ama gerçek hayatta uygulanamadığımız onlarca şeye o kadar güzel sade ve gerçekçi anlatımla değinilmiş ki, yapın Arkadaş diyor yapın. Ayaktayken ve nefes alıyorken yapın diyor. Size mükemmel birer rota belirliyor. Ve bu düşünceler ile o rotadan sapmadan ilerlemenizi istiyor.
Nacizane fikrim şudur ki okurken Çok keyif aldım. Kesinlikle tavsiye edebileceğim bir eser. Yazarımızın kalemine ve yüreğine sağlık.
@dlsyayinlari @o_oburix 
Ayşe Nur #oburixindüşünceleri #okudumbitti #yenikitap
Hayat felsefem oldu
Dorianın gay olduğunu duyunca hemen okumaya karar verdim. Hayatımın en iyi kararıydı.Basili dorianla shipliyorum! Çok yakışıyolar birlikte çok gayler 
Dorian Gray'in Portresi
Sıradışı!!
Baştan sona empati duygusuyla okuduğum ki bence psikolojik kitap olarak düşünülüp büyük-küçük herkese okutulması lazım sıradışı bu bol ödüllü eserin. Kitabı okumadım bildiğiniz bizzat yaşadım desem abartı olmaz kesinlikle.
Böylesine beni etkisi altına alan eserin konusuna gelmeden önce sizden şu soruyu cevaplandırmanızı istiyorum ; " hayatınızın herhangi bir döneminde akran zorbalığına uğradınız mı? " Benim cevabım maalesef ki evet. İlkokulda ; küçük şehirden büyük şehire geldiğimden dolayı fazlasıyla afallamıştım çok başarısızdım hatta sınıfımın en tembeliydim. Tembel teneke , tembel tavuk ... bilumum isimler takanlar bile olmuştu. Bu alaylara tepkim ise eve gidip ağlamak , tatillerde bile herkesten daha başarılı olmak için ağlaya/zırlaya hırslanıp ders çalışmak . Sonuçta başarısızlığı asla kabul edememe olgusu öyle bir yerleşti ki içime hayat felsefem oldu. İçimdeki cevher çıkmış oldu böylecr ama keşke o küçük kızın iyi niyeti , saf duyguları öldürülmeseydi , insanlara güveni zedelenmeseydi..
Japon edebiyatının önemli temsilcilerinden 
Mieko Kawakami nin 
Cennet eserindeki kahramanlarımız (iki küçük çocuğa ) arkadaşları tarafından yaşatılan zorbalığı , uğradıkları şiddeti okurken zaman zaman mideme kramplar girdi. Çocuklar nasıl bu kadar acımasız olabiliyor diye düşünürken şiddeti uygulayanların da ruh haline değiniyor yazar. İnanır mısınız bilmem ama onlara daha çok üzüldüm ..
Yazarın kaleminden o kadar keyif aldım ki sımsıkı takipteyim artık. En yakın zamanda 
Memeler ve Yumurtalar da okunup incelemesi yapılacak.
Yola devam...
Defalarca kitap marketlerinde ya da sosyal mecralarda karşıma çıkmasına rağmen sanırım henüz zamanı gelmediği için okumaya yeltenmediğim yine bir 1K dostum 
S. sayesinde zamanının geldiğini bana hatırlatan kitap olur kendileri... Öncelikle okurken ciddi manada beni zorlayan yer yer yüreğimi sıkıştırıp beni geçmişe, eskiye götüren yer yer
Şibumi hayat felsefem
