Hadi anlaşalım..
Meksika halkının Toltekler soyundan gelen bir aileye mensup 
Don Miguel Ruiz 'in kitabı 
Dört Anlaşma , kişisel gelişim türü kitapları tercih edenlerin severek okuyacağı ancak, bana kalırsa diğer kişisel gelişim kitaplarına benzemeyecek kadar kısa,öz ve sade bir kitap olmasından kaynaklı tür ayırt etmeksizin okunabilecek bir kitap..
Aynı anlama gelen
Para Hırsı Yüzünden Yok Olan Hayatlar
Bugün 
Honore de Balzac'ın kısa; ama çok anlamlı bir hikâyesinden bahsetmek istiyorum: 
Efendi Cornelius. Honore de Balzac bu öyküsünde 19. yüzyıl insanını eleştiriyor. İnsanlık Komedyası eserinin felsefi inceleme bölümünde yer alan bu öyküde insan olmanın acıklı hikâyesi ele alınıyor. Kral’ın haznedarı olan Efendi Cornelius’un kendinden çok değer verdiği hazinesinin çalınması
Bu senin yolun ya da yok oluşun.
“hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için, bu bizim parolamız öyle değil mi?”
Bir Delinin Anı Defteri - Palto - Burun - Petersburg Öyküleri ve FaytonNikolay Gogol · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201955,3bin okunma
Koşullar hepimiz için aynı. Arızalı bir uçağa binmişiz gibi. Şansı yaver gidenler olduğu gibi şanssız olanlar da vardır. Güçlü kişiler olduğu gibi zayıf olanlar da vardır, nasıl ki zenginler olduğu gibi fakirler de varsa. Fakat, sıra dışı bir güce sahip olan kimse yoktur. Herkes aynıdır. Bir şeylere sahip olanlar sahip olduklarını bir gün kaybetmekten endişe eder, hiçbir şeye sahip olmayanlar da ömür boyu asla bir şeye sahip olamayacak mıyım acaba diye düşünürler. Herkes aynıdır. Bu yüzden, bunu fark eden kişi bir an önce daha güçlü olmak için çaba göstermelidir. Güçlüymüş gibi yapsa da olur. Sence de öyle değil mi? Gerçekten güçlü olan kimse yoktur. Güçlüymüş gibi yapanlar vardır yalnızca.
Sayfa 118 - Doğan
Anna onu görünce, "Bayan Serilda!" diye sevinçle haykırdı. "Pratik yapıyordum! Bakın!" Serilda daha cevap veremeden, Anna çoktan ellerinin üzerinde amuda kalkmıştı. Ayaklarını tekrar yere indirmeden önce ellerinin üzerinde üç adım atmayı bile başarmıştı.
"Harika iş çıkardın!" dedi Serilda. "Bunun için çok çalıştığına eminim." Madam Sauer kapı aralığından "Sakın o çocuğu cesaretlendireyim, deme." diye çıkıştı. Ortaya çıkışı tıpkı bir fenerin sönüşü gibiydi; neşe saçan küçük gruptan yayılan tüm ışığı söndürüvermişti. "Biraz daha baş aşağı dolaşırsa, sonunda bir yarasaya dönüşecek. Dahası bu, hiç de hanımefendilere yaraşır bir davranış değil, Bayan Anna. Öyle durduğunuzda hepimiz kısa pantolonunuzu görebiliyoruz."
"N'olmuş yani?" dedi Anna, elbisesini düzelterek, "Herkes Alvie'nin pantolonunu her zaman görüyor." Alvie yürümeye henüz başlamış erkek kardeşiydi.
"Aynı şey değil," dedi okul müdiresi. "Yerinde ve zarafetle hareket etmeyi öğrenmeniz gerekiyor." "Tek parmağını kaldırdı. "Bugün tüm derslerde hiç kıpırdamadan oturacaksın, yoksa seni sırana bağlarım, anlaşıldı mı?" Anna suratını astı. "Peki, Madam Sauer." Ama yaşlı cadı okula girer girmez, Anna arkasından Fricz'i kıkırdatan çirkin bir surat yaptı. "Bahse girerim ki kıskanıyor," dedi Nickel hafifçe sırıtarak. "Bence yarasa olmayı tercih ederdi, sence?"
Anna takdir ettiğini gösteren bir gülümsemeyle karşılık verdi
"Nefret etmediğimiz hiç kimse ya da hiçbir şey yok."
"Niye hepimiz böyle kuyrukta bekliyoruz?" diye sordu Tom en sonunda. "Niye bekliyoruz tükürmek için burada?"
Grigsby dönüp bakmadı ona; güneşi tartmakla meşguldü.
"Bak Tom, bir sürü neden var." Dalgın bir havayla, artık olma yan cebine, bulunmayan sigarasına el attı. Tom bu hareketi milyon larca kez görmüştü. "Tom, bunun nedeni nefret. Geçmişteki her şe ye karşı duyulan nefret. Soranm sana Tom, nasıl oldu da böyle bir du ruma düştük biz; şehirler yıkıntı halinde, yollar bombalardan delik deşik, mısır tarlalannın yarısı geceleri radyasyonla parlıyor. Berbat bir durum değil mi bu, söylesene?"
"Evet efendim, sanırım öyle."
"Evet öyle, Tom. Seni tamamen çökerten, harap eden şeyden nefret edersin. İnsanın doğasıdır bu. Düşünmeden yapar belki, ama gene de insanın doğasıdır."
"Nefret etmediğimiz hiç kimse ya da hiçbir şey yok."
"Doğru! Geçmişte dünyayı yöneten Allahın cezası kişilerin hari ka marifeti. Şimdi bak şu halimize, bir perşembe sabahı; bir deri bir kemik kalmışız, üşüyoruz, mağaralarda, inierde yaşıyoruz, sigara yok, içki yok, festival yapmaktan, festivallerimizden başka işimiz kalma mış, Tom."
Sayfa 28 - RAY BRADBURY GÜLÜMSEME
Aliya İzzetbegoviç'in Türklere Yazdığı Mektup
"Merhaba efendim, ben Aliya. Aliya İzzetbegoviç. Bosna-Hersek'in cumhurbaşkanıyım. Sizi Devlet-i Aliyye'nin en güzel şehirlerinden birinden, Bosna Sarayı'ndan, sizin daha sık kullandığınız haliyle Saraybosna'dan selamlıyorum. Bu kısacık sohbetimizde, parçası olduğumuz Avrupa'dan, Avrupa'nın ve Batı'nın
Sonuç...
"Defne, dur bir dinle! Ben iyiyiz derken, sadece kendi kişisel hayatımızı kastetmiştim. Kanayan yaralarımızı sardık, ölüm acısına da, şu Gezi Parkı yüzünden başımıza gelenlere de aslanlar gibi göğüs gerdik, işlerimizi yoluna koyduk. Yalan mı?"
"Ama kendimizi yaşadığımız toplumdan ayrı tutamayız ki... Bunca haksızlık varken..."
"Hiç kimse için her şey aynı anda harika olamaz! Mümkün değil bu. Kaldı ki, bu memlekette seninle benim gibi düşünmeyen ve halinden memnun olanlar çoğunlukta. Bunu da unutma!"
"Evet. Ne yazık ki öyle."
"Defne, çok mu mutsuzsun burada? Amerika'ya dönmek ister misin, kızım?"
"Hayır, hala. Oradaki eşitsizlik de, haksızlıklar da çöp gibi gözüme batıyordu benim."
"Ama en azından yasaların her insan için eşit şartlarda işlediği bir sistem var orada. Evet, haksızlık, şiddet her yerde var. Daha geçenlerde bir zavallı siyah çocuğu döverek öldürdüler polisler, hepimiz seyrettik televizyonlarda.Şimdi o polisler yargılanacak ve cezalarını çekecekler. Sistem, katil polisleri korumayacak. Amerika ile aramızdaki fark burada işte."
“Her nerede yaşıyorsam, doğru bildiklerim için savaşmak isterim, ben. Şimdi buradayım madem, buradaki yanlışları düzeltmek için çalışırım ben de."
Sayfa 267 - EverestKitabı okudu
