Hız uyuşturuyor. Artık her yerde ve hiçbir yerdeyiz. Aslında bütün varlığımızla bir yerde değiliz, parça parça orada ve buradayız. Anlaşmak için zaman gerekir, zaman ve mekân. Konuşmanın yanında susmak da gerekir, birbirinin söylediğine dikkat kesilebilmek, kalbini dostunun kalbine yaklaştırmak gerekir.
O zaman her yerde yeni ordular kurulacaktı. Aynı dili konuşan, aynı Tanrı’ya tapan, genç ve kardeş ordular…
Yeni devletler, yeni bir kültür hamlesi, hurafelerin, geriliklerin bütün köhne mavi artıklarının birer birer süpürülmesi…
İşte büyük Turan böyle doğacaktı…
Çok zaman geçmeden hiçbir yerde bir hiç olacak- sın, ne şimdi gördüğün herhangi bir şey olacak, ne de şim- di yaşayan herhangi birisi. Çünkü doğanın uygun gördüğü üzere, her şey değişmek, dönüşmek ve yok olmak zorunda- dır, şu an bulunduğun yerde sırası gelince bir başkası var olacak.
Aslında olayın bütününde Baryton'un bana biraz tepeden bakması hiç de kötü bir şey değildi. Personelin müptezelliği her zaman için patronların yüreğine su serpmiştir. Köle ne pahasına olursa olsun biraz, hatta iyiden iyiye aşağılanabilir nitelikte olmalıdır. Süreklilik arzeden kimi küçük ahlaki ve fiziksel kusurların varlığı kölelerin kötü kaderini haklı çıkarmaya yarar. Böylece de dünyanın düzeni daha iyi işler çünkü herkes hak ettiği yerde duruyordur.
Sayfa 437Kitabı okudu
Genç bir adam dünyanın zevk almak için yaratılmış bir mutluluk yeri olduğuna, oysa burada yalnızca onu arama becerisinden yoksun olanların yaşadığına inanır: Bu noktada romanlar, şiirler ve dünyanın her zaman her yerde dış görünüşe verdiği riyakarca önem bunu destekler.
Sayfa 37Kitabı okudu
İnsan daima etrafındaki şeylerden şikayet eder, ondan uzak şeyler her zaman çekicidir. Ama unutmamalı ki, hayatın zorlukları her yerde var. Kaldı ki yabancı diyarlar her ne kadar güzel ve rahatsa da insan oralarda sürekli barınamaz. İnsan kolay kolay yabancı toprağa kök salamaz.
Sayfa 44 - Sel yayıncılıkKitabı okudu
Epistemoloji
Her ne kadar öğrenme isteği arttıkça, araştırma isteğinin azaldığını görüyorsam da. Ve yüz elli yıl önce, hatta daha sonra, aynı zamanda yaşamış bilgeleri, ama gerçek bilgeleri sayıp sayılarının şimdiki çağa göre ne kadar fazla olduğunu görmek şaşırtıcı bir şey. Hem bana, genel olarak bilginin artık yalnızca birkaç kişide yoğunlaşmayıp birçok insan arasında bölündüğü için bilgelerin az olduğunu ve bunların bolluğunun onların azlığını telafi ettiğini söylemesinler. Bilgi, bölünüp toplanan ve her zaman aynı toplamı veren zenginlik gibi değildir. Herkesin az bildiği yerde, az bilinir; çünkü bilgi bilginin ardından gider ve dağılmaz. Yüzeysel eğitim aslında birçok kişi arasında bölünmüş olamaz, buna karşılık bilgili olmayan çok kimsede ortak olabilir. Bilginin kalanı yalnızca bilgili insanlara ve büyük bir bölümü yalnızca son derece bilgili olanlara aittir. Ve rastlantısal durumlar dışında, ancak son derece bilgili olup kişisel olarak aşırı bir bilgi birikimiyle donanmış kimse, insan bilgisine sağlam bir katkıda bulunup onu ilerletebilir.
Karar sizin :)
Şu an vermeniz gereken bir karar var: Kötü şeylerin her zaman başınıza gelebileceğine, bunun şans işi olduğuna ya da yanlış zamanda yanlış yerde olabileceğinize ve koşullar üzerinde kontrolünüz olmadığına mı inanmak istiyorsunuz?
Yoksa yaşam deneyiminizin kendi avuçlarınızın arasında olduğunu bildiğinize ve iyi şeylerin yalnızca sizin onları düşünmenizle hayatınızda yer alacağına mı inanmak istiyorsunuz? Seçme şansınız var ve hangisini düşünmeyi seçerseniz, onu yaşayacaksınız.Sizin ısrarla düşünerek çağırmadığınız hiçbir şey yaşamınıza giremez.
Hepimiz fiziksel, dinsel, finansal, zihinsel ya da duygusal olarak sürekli bir sınanma içerisindeyiz. İnsan olmanın yükü de budur. Özellikle hüzün ve fitne rüzgarlarının her yönden estiği bir zamanda her zaman bir şeylere ihtiyaç duyarsınız.
Öyleyse kimseye ihtiyaç duymayanı arayın. Sınırsızca rızık vereni, hüzünleri gidereni, kalplere sekinet indireni…
Allah ve Rasulu’nün kelamından başka bir yerde teselli, yardım, huzur, sükûnet, şifa vb. şeyler arayanlar için:
"En hayırlı olanı bu değersiz olanlarla mı değiştiriyorsunuz?" (Bakara,61)
Hepimiz yenilmeye doğduğumuzu biliriz, ama yine biliriz ki hiçbir şey hiçbir zaman bizi yenmeyi başaramamıştır ve başaramayacaktır. Bir başkası, ama hiç önemi yoktu bunun, başka bir yerde ve kim bilir ne zaman, her halükârda demirler kırılacak ve geleceğin rotasını biz avuçlarımızla kendimiz çizeceğiz.
Ait olduğu yeri bulamamıştı çünkü. Kendini bulduğu her yere uyum sağlamış, işte ve eğlencede iyi olması sebebiyle, hakları için savaşma ve karşısındakinde saygı uyandırma isteği ve yeteneği sayesinde her zaman ve her yerde sevilen biri olmuştu. Ama hiçbir yere kök salamamıştı. Etraftakileri memnun edecek kadar uyum sağlamış ama kendisi tatmin olamamıştı.
Sayfa 276
Her vazgeçiş yeni bir başlangıç derler ..!
Ben ait olmadığımı hissettiğim bir yerde kalmaktan,artık evim olmadığını anladığım bir kalpte yaşamaktan vazgeçtim ...
Ümid
ümit her zaman bilinmeyene atılan bir adım. Beklentilerin solduğu, elimizden gelen hiçbir şeyin kalmadığı ve kendi kendimize sessizce durumun iyi olmasını dilediğimiz, belki de dua ettiğimiz ama en kötü şeyin de olabileceğini bildiğimiz yerde duruyor ümit. Ümitli olmak kontrol gücümüzün sınırlarını kabul etmektir. Bizi aynı anda hem güçlendirir hem zayıflatır. O zaman, ümidin göreve çağrılıp işe koyulabileceği fikri garip bir fikir.
Sayfa 276
Hôze
velhasıl kelam;
bilmezsiniz siz Hôze'yi.
bense ciğerini bilirim.
öyle heybetli ve değişken yaşar ki şu köhne dünyada;
her bir saniyesi ayrı gerilim.
sıkıdır ağzı, sırrını dinlerken unutur.
varsa bastığın yerde yaş bir tahta;
senden önce o görür, kurutur.
vefalıdır Hôze, dostunu takip eder.
bir kendine hayrı yok ama,
o hep; "buna kesinlikle değerdi" der.
onu kazanmak kolay, kaybetmek zordur.
varlığı serin bir nefes,
yokluğu ateşten bir kordur.
kalabalığın içinde kimse farketmez Hôze'yi.
ne zaman ki dar bir yalnızlığa düşse yolu kişinin;
hep onda bulur kendini.
Hôze; bir ihtiyaçtır aslında insana.
bazen kendinden bile çok hemde!
onu tanımak, bilmek ve sevmek bir ödüldür.
bunu; onu kaybetmeden anlamaksa büyük bir şans...