Sırf yalnız olmamak için aptal bir kadınla yaşamaya hazır mıyım? Hiç sanmıyorum.*)
Başkaları sayesinde olaylara farklı bir pencereden yaklaşır, bakış açımızı değiştirir, ufkumuzu genişletir, görüşlerimizden kuşku duymaya başlarız; başkaları kimi zaman da bizim için bir örnek
oluşturur.
Sayfa 41
"Bunlara dokunma iznimiz olduğunu hiç sanmıyorum," dedi Scarlett.
"Ya da belki, içeri girdiğimizde bunları kapatmalarının nedeni, açmamızı istemeleridir," diye karşılık veren Julian, perdeyi iyice çekip açtı."
Dex KitapKitabı okuyor
Oha sapık
Ambra, "Akşam yemeği mi?" diyerek gülümsemişti. "İsmimi hile bilmiyorsunuz."
Prens olağan bir tavırla, "Ambra Vidal," demişti. "Otuz dokuz yaşındasınız. Universidad de Salamanca'dan sanat tarihi diplomanız var. Bilbao'daki Guggenheim Müzesi'nin yöneticisisi dip Bir süre önce Luis Quiles etrafında dönen sürtüşmelerle ilgil düşüncelerinizi açıkça dile getirdiniz, ki eserleri bence de modern hayatın korkunçluğunu grafiksel yoldan yansıtıyor, ayrıca küçük çocuklara uygun olmayabilir. Ama eserlerinin Banksy'yi anımsattığı konusunda sizinle aynı fikirde olduğumu sanmıyorum. Hiç evlenmediniz. Çocuğunuz yok. Ayrıca siyah giyince enfes görünüyorsunuz."
Sayfa 232 - Ambra-JulianKitabı okuyor
Şikâyet etmeme, üzüntüsünü, sıkıntısını dışa vurmama huyundan hiç vazgeçmedi. Herkesi olduğu gibi kabul etti. Kendisine yönelik sert bir söz, bir tavır O'ndan asla karşılık bulmadı. Ben bazen isyan etsem, "Eğer birinden hoşlanmıyorsan ondan uzak dur, düzeltmeye çalışma, daha çok üzülürsün" der, beni sakinleştirmeye çalışırdı Kimse için kötü bir şey söylemedi, düşündüğünü de sanmıyorum…
Sayfa 47 - Doğan KitapKitabı okudu
Yazdığım en güzel şiir sendin. Diğerlerini yırttım, attım. Bundan sonra yazabileceğimi de hiç sanmıyorum. İlhamını yitiren adamdan şair olur mu?
Sayfa 24Kitabı okuyor
Aklımı kullanmaktan ve anlaşılmaya çalışmaktan bıktım. Hiç bir zaman da anlamlı olmayı becerebildiğimi sanmıyorum.
Sayfa 631
Hiç Sanmıyorum...
Hiçbir çocuk farklı olmak istemez. Ait olmak isterler, diğer çocukların onayını almak isterler ve çoğu durumda topluma tek başlarına karşı çıkacak kadar zihnen güçlü olmazlar. Büyüdükçe birçoğumuz bu beceriyi kazanırız. Kendini gerçekten sevmenin en iyi his olduğunu öğreniriz, etrafımızdakiler sevmiyor olsa bile. Artık umurumuzda olmadığını anlayıp mutlu oluruz.
Üstelik çok iyi bir histir.
Sayfa 357 - RyenKitabı okudu
Sürekli olarak kovulduğun, seni yutmak için sarsılıp yarılan bu dünyada yaşamaktan başka çaren yok. Mars çok uzak! Burası benim evim, diye bağırırsın. Siktir! Burası bir ev değil! Burası hiçbir şey değil! Dünya, insanın kabuğu değil. Burası bizim yuvamız değil. Kim bilir nereden kovulduk? Cennet mi? Hiç sanmıyorum! Hem de hiç!
Bence mühim olan ne kadar hissederek yaşadığın , yeryüzündeki bu sınırlı zamanının ne kadar tadını çıkarabildiğin. Hayatımız bir film şeridi gibi gözümüzün önünden geçerken, başarılarımızın peş peşe eklendiği bir slayt gösterisi izleyeceğimizi hiç sanmıyorum. Öldükten sonra kimse bizi işe almayacak sonuçta, yanlış mı düşünüyorum? Hayatımızı ,gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini bilmediğimiz idealler peşinde tüketmeyi değil ,yaşamayı savunuyorum. Büyük hayallerle çok zaman kaybettik , artık basit şeylerin zamanıdır.
Sırf yalnız olmamak için aptal bir kadınla yaşamaya hazır mıyım? Hiç sanmıyorum.
Şimdi herkes çok rahat! Rahatlar, mutlu da olabilirler. Durumun farkında olduklarını pek sanmıyorum; herkes “basitçe” böyle davranıyor, bu tam bir mutluluktur. Eskiden olduğu gibi, bugün de gurur düşkünlüğü herkesi yiyip bitiriyor, ama eskiden bu gurur çekinerek çıkardı ortaya, hastalıklı bir çırpınmayla çevresini kollar, yüz ifadelerini incelerdi: “Acaba doğru mu girdim? Doğru mu konuştum?” diye. Oysa şimdi öncelikle girdiği yerin yalnızca kendisine ait olduğuna inanıyor. Ona ait olmasın, hiç dert etmiyor ve kendine göre bir çözüm yolunu hemen buluyor; şöyle bir not mutlaka duymuşsunuzdur:
“Sevgili babacığım, yirmi üç yaşındayım, ama bu zamana kadar hiçbir iş yapmadım; benden hiçbir şey olmayacağını düşünerek, hayatıma son vermeye karar verdim!..”
Ve beynini dağıtıyor çocuk. Ama burada yine de anlaşılır bir durum var: “Gurur için değil de ne için yaşayacaksın?” Bir başkası etrafına şöyle bir bakıyor, biraz yürüyor ve sessizce kendini vuruyor; tek nedeni de metres tutmaya parası olmamasıdır. Alçaklığın dik âlâsıdır bu.
Sayfa 1330Kitabı okudu
Sırf yalnız olmamak için aptal bir kadınla yaşamaya hazır mıyım ? Hiç sanmıyorum .
Sayfa 41 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
tarikatlar :d
Hiç deneyimi olmayan genç bir insanın bu uğursuz yöntemlere karşı koyabileceğini sanmıyorum. Yaşam uçurumlarla dolu, ama onlara sürüklenmenin bu kadar kolay olabileceğini hiç düşünmemiştim.
Sayfa 7Kitabı okudu
