"Görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak, yapılacak okadar çok şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişmeyeceğinden korkuyorum."
Benim hiç gönlümü almadılar. Ben hep kendi kendime bir köşede affettim herkesi.
"Tanrı'nın bana baş edemeyeceğim bir şey vermeyeceğini biliyorum. Sadece bana bu kadar güvenmeseydi diyorum."
Okur Takip Önerileri
Seçilmiş yalnızlık olgunlaştırıcıdır, içine düşülen yalnızlık ise çürütücüdür..
Ancak hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır. Kurduğumuz düzen hep böyle gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her şey darmadağın olur.
Bugün mutluluktan müebbet yesek, yarın af çıkar...
İnsan hayatını ilgilendiren tüm kararlar, kaybedecek bir şeyi olmayan insanlar tarafından alınır.
Şimdi sakinim, her şey bitti, tamamen bitti.
İtiraf edeyim, hâlâ umutluydum... Şimdi Tanrı'ya şükür hiç umudum kalmadı...
"Yaz, aklım, yaz defterine, yaz şunu: Güler yüzlü, hep güler yüzlü bir insan zehirli bir yılan da olabilir."
"Şimdiye kadar insanları ahlaklı yapmak için kullanılan tüm yollar ahlaksızlıktan geçti." diyor ve ekliyor; "Zenginler, fakirlere Tanrı'dan başka bir şey bırakmadılar."
Ama alıştım artık gırtlağımda yarayla dolaşmaya, gizliden sevindim bile. Hiç değilse görünen bir yaram var, görünmeyenler dağlar kadar...
Gerçek olan içimdeki bu boşluk mu? Değil!
Bir şey var, ama eksile eksile var.
Zaman dediğimiz şey var olduğu sürece, herkes yaralar alır, herkes farklı hallere dönüşür. Er ya da geç...
Yaşamayı yaşamak ile istiyorum, demiştim,
Neylersin ki bu damda bu dem
Ayaklarımda uyaklarımda zincir,
Böyle topal koşmalarla geçiyor günlerim,
Oysa medhetmek gibi olmasın kendimi ama
Yaşamım benim en güzel şiirim.
