Uzaktan sevmeli insan; kırmadan, dökmeden, parçalamadan...
❝
En mutlu âşıklar asla kavuşamayanlardır...
❞
Sayfa 36 - Ganj YayınlarıKitabı okuyor
Ona göre insan ruhunun en az tahammül edebildiği şey, -belki daha ötesi olmadığı, kendimize mühlet vermeden yaşamaya mecbur olduğumuz için olacak - saadettir.Izdırabın içinden geçeriz. Tıpkı çalılık, taşlık bir yolda yürür,bir bataktan kurtulmaya çalışır gibi ondan sıyrılmaya çalışırız. Fakat saadeti bir yük gibi taşırız ve bir gün farkında olmadan yolun bir ucunda bir köşeye bırakıveririz.
İnsanın dikkatini içe yönelterek dalgınlaşması, doğaya en aykırı, en biyoloji ötesi durumlardan biridir
ben ve ötesi
Nedir yarabbi şu boşlukta süzülen,
Asırlarca yaşayıp, insanoğluna gülen
Mavi gökler… ve onun çıldırtan dilsizliği?
Karşısında insanın müthiş kimsesizliği…
Ne var şu gök mavisi tavanın gerisinde,
Güneşlere renk veren göğün içerisinde?
Sinirlerim aczimin kırbacını yediler,
Dilsiz gökler: “zavallı, aciz insan!” dediler…
Niçin göremiyorum göklerin gerisini,
Neden Allah açmıyor esrar penceresini?
Sayfa 96 - Everest Yayınları, 2. Baskı, Kasım 2007Kitabı okuyor
İman gönül işiydi zihin, beyin işi değil. Tıpkı aşk gibi. Ve insan, aşık olması gerektiğini akıl ettiği için aşık olmazdı. Aşık olabildiği için aşık olurdu. Aşık olmayı becerebilecek bir ruha, aşkın külfetlerini nimet bilecek bir yüreğe sahip olduğu için aşık olurdu... Diyelim cennet bu olsun... Aşık olamayan insan da buna ihtiyaç duymadığı, aşık olmayı aklıyla reddettiği için değil, olamadığı için, aşık olmayı beceremediği için olmazdı. İşte bu da cehennemdi. Aşk ateşinde yananların gözünde aşk cennet, ötesi ise cehennemdi... Asıl yanmak buydu... Neyi kaybettiğini bilmemekten daha büyük bir cehennem ateşi olabilir miydi?
Sayfa 250 - İletişimKitabı okuyor
İnsan, Dünyasına aldanmış, Dünya insanın başını döndürmüştür ve böylece, bir gün ansızın sahibi tarafından çağrılıp hesaba çekileceğini asla düşünmemektedir.
Sayfa 186Kitabı okuyor
Kirlettiğimiz denizlerden kaçan yunuslar, her gün yüzlerce dekarı yok edilen yağmur ormanları ve nesli tükenen canlılar, petrole bulaşmış martılar, mor ötesi ışınların artmasıyla körleşen kutup ayıları, başlarına yedikleri darbelerle son nefeslerini vermeye hazırlanan fok yavruları, hepsi gözlerimizin içine bakıp, bizlerden adil bir hüküm bekliyor!
Çünkü insan kalbi, Rabbimizin "Âlemlere sığmadım ancak mü'min kulumun kalbine sığdım" buyruğunda da işaret edildiği gibi mekan ötesi bir genişliğe sahipti. Mekan ötesi genişliğe sahip olan bir kalp ise ancak ve ancak Allah ile dolabilir, Allah sevgisi ile mutmain olabilirdi.."
Sayfa 159Kitabı okuyor
torunları bir gençlik hacı dergisinde Kant'a had bildiriyorlar
Fikret'le uzaktan yakından ilgili, yahut da meşhur fıkrada olduğu gibi, bulutun ördeğe dokunduğu kadar bile Fikret'le ilgisi olmayan birtakım şeyler yazmış veya söylemişler. Bütün bu çeşitten sözler, evrilip çevrilip nasıl ''Fikret aleyhinde hükümler, tenkidler, kanaatler, düşünceler'' diye okuyucuya sunulmuş! İnsan ''Pembe Kitap''ta objektif ilim usulleriyle münekkidlere ve edebiyat tarihçilerine malzeme toplamanın bu yepyeni şeklini görüyor ve sade hayretle değil, ibretle, korkuyla irkiliyor. Bizim, ilave edeceğimiz bir tek söz kaldı; ''Zavallı ilim ve tenkid! Senin adına ne cinayetler işlenmiyor!'' Bundan ötesi, sözleri garip tefsirlere, tahlillere uğramış, beğenmedikleri, hatta nefret ettikleri düşünüşlere alet edilmiş kalem sahiplerine düşer.
Eşref Edip, Pembe Kitap, Tevfik Fikret'i Beş Cepheden Nurullah Ataç gibi yazarların karalamalarıKitabı okudu
Din ve Bilim
Dinsel bilgi bize ışığın saniyede üç yüz bin km hızla hareket ettiğini bildirmez. Dünya sisteminin merkezinin güneş olduğunu ve onun çevresindeki gezegenlerden sadece biri olduğumuzu, daha da ötesi dünyanın yuvarlak olduğunu da... Çünkü din kitabı yazarları bütün bu gerçeklerden habersizdirler. Bunlar insanlığın bin yıllarca süren toplumsal deneylerinin birikimi ve insan çalışmasının ürünüdürler. Tıpkı dinlerin de -henüz bu birikimler doğayı açıklayacak bir düzeye ulaşmadığı dönemdeki açıklama biçimi olarak- insan zihninin ürünü oluşu gibi ...
Insan insani en çok yoklukta tanır. Yoklukta anlar. Orada sırt verir birbirine . En hüzünlü yokluk , ailesiz çocukların içindedir. Ötesi biraz abarttı, biraz yalan .
Sayfa 51Kitabı okudu
Doğalarında sebat etmek yoktu. Yaşamaktan anladıkları şey hızlı tüketmek ve hızla tükenmekten ibaretti. Yürekleri ve zihinleri, yalancı tanrıların aslında memnuniyetle kabul edeceği türden büyük tahayyül ve yaratıcı tasavvura muktedir olmasına rağmen onlardan beklenen sürüngen gibi debelenmekten ötesi hiç olmadı. Zira bir noktaya kadar kazançlı
Görünüşe bakılırsa tüm insan davranışlarına ve deneyimlerine (hem normal hem de normal olmayanlara) duyularımızı yanıltabilen ve sanrı görmemize yol açabilen çeşitli süreçler eşlik eder. Bu süreçlerle ruhsal bozuklukların aradında nasıl bir ilişki olduğu etraflıca belgelenmiş olsa da, günlük hayatlarımızda oynadıkları rol yeterince araştırılmamış olabilir. Normal insanların tecrübe ettikleri yanılsamalar ve sanrılar hakkında daha derin bir anlayışa sahip olmamız, olağanüstü, “doğaüstü” ve “duyu ötesi” olarak nitelendirilen deneyimlerin nereden kaynaklandığını açıklamamıza yardımcı olabilir.
Sayfa 175 - Say YayınlarıKitabı okuyor
Erken karar verme hastalığı!
Köyün birinde yaşlı bir adam yaşarmış çok fakirmiş ama kralın bile Kıskandığı bir ata sahipmiş Kral bu at için ihtiyarı neredeyse hazinesinin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış bu at bir at değil benim için bir dost İnsan dostunu satar mı demiş.
Bir sabah kalkmışlar ki at yok köylü ihtiyarın başına toplanmış seni ihtiyar bunak bu
Sayfa 129Kitabı okudu
"Canlıları ölülerden ayıran çizgiyi hatırlatan bu çizginin bir adım ötesi bilinmezlik, acı ve ölümdür. Orada ne var? Kim var? Orada, boşluğun, ağacın, güneşin aydınlattığı çatının ardındaki ne? Kimse bilmez ama herkes bilmek ister; insan bu çizgiyi geçmeye korkar ama geçmek ister ve bilir ki er geç onu geçmek, orada, çizginin diğer tarafında ne olduğunu öğrenmek zorunda kalacak, orada, ölümün öte tarafında ne olduğunu kaçınılmaz olarak öğrenmek zorunda kalacağı gibi. Halbuki insan güçlü, sağlıklı, neşeli, öfkelidir ve çevresi de kendisi gibi sağlıklı, öfkeli, heyecanlı insanlarla sarılıdır."
Sayfa 218Kitabı okudu
