"Yasak, ceza, kaçış, mazlumiyet, gurbet,
kimsesizlik, çaresizlik ve kahrolası bir
kader: Maceramın özeti budur..."
Bilmem yalnızlık efendi ile aranız nasıl? Benim oldum olası iyidir. Severim kendisini, zannımca o da benden memnundur. Yalnızlık efendi uzunca boylu, titiz, temiz, ve bakımlıdır. Çok yakışıklı sayılmaz belki, fakat hayli alımlıdır. Kıyafetlerini nerede diktirir bilmem, ama giyimi kuşamı farklıdır. Hayatımda tanıdığım en donanımlı, en kültürlü,
Kimsesizlik sanıldığı gibi güçten düşürücü bir zafiyet değildir. Aksine insana güç verir. Nagehan yetimhanede büyüdü. Annesiyle babasının kim olduğunu hiç bilmeden. Çöplüğe terk edildiğini bilerek büyüyen çocuk, kim olduğunu düşünür?
Sayfa 13Kitabı okudu
İhanet bir akrebin çevresine dizilen ateş gibi onu ihanete uğramamış herkesten ayırıp yalnızlaştırıyordu. Bu başka hiç bir yalnızlığa benzemeyen yalnızca ihanete uğrayanların bildiği bir kimsesizlik, içine başka hiç bir canlının giremediği bir ıssızlıktı.
Sayfa 251Kitabı okudu
Bir insanı en çok ne mutlu eder dünyada ? Bence bütün insanları mutlu edecek tek şay var: Birisi tarafından düşünülmek...Düşünüldüğünüze dair küçüçük bir kanıt, bazen günlerce, aylarca sarhoş gibi dolaşmanıza neden olur. Sevgili, düşünülen kişiden başkası değildir aslında. Düşünülen, düşlenilen, özlenen, beklenen... Aşk; bekledikçe sarartan, sarardıkça olgunlaştıran bir kimsesizlik belki...
Yani kimsesizlik,kimsenin tekelinde değildir.
Eğer, bilmiyorlarsa kabahat kimin? Kabahat, benimdir. Kabahat, ey bu satırları heyecanla okuyacak arkadaş; senindir. Sen ve ben onları, yüzyıllardan beri bu yalçın tabiatın göbeğinde, herkesten, her şeyden ve her türlü yaşamak zevkinden yoksun bir avuç kazazede halinde bırakmışız. Açlık, hastalık ve kimsesizlik bunların etrafını çevirmiştir. Ve cehalet denilen zifiri karanlık içinde, ruhları, her yanından örülü bir zindanda gibi mahpus kalmıştır.
Kendisi de bu dünyada kimsesiz bir adamdı. Demek ki bazen, kimsesizlik de bir çeşit akrabalık oluyordu.
ithakiKitabı okudu
Kimsesizlik başka şey, yalnızlık başka: Bunu öğrendin artık! İnsanlar arasında hep yaban ve garip kalacağını da: Seni severlerken bile yaban ve garip.
Dağ yürümez bre oğul
Yürüyecek yine sensin
Durmasana bre oğul
Durduracak yine sensin
Zulüm sarmış dört bir yanını
Açlık tutmuş bir kolunu
Bir kolunda kimsesizlik
Davransana bre oğul !..
Of demekle acı bitmez
Bu sömürü bu karanlık
Davransana bre oğul
Demiri sen pence pence
Kömürü sen tırnak tırnak
Buğdayı sen başak başak
Harmanladın bre oğul
Davransana bre oğul !..
Dilde sessizlik kalpte dilsizlik...Budur işte kimsesizlik.
Sayfa 54Kitabı okudu
Yalnızlık
Kimsesizlik
Yıllardır ki bir kılıcım kapalı kında,
kimsesizlik dört yanımda bir duvar gibi;
Muzdaribim bu duvarın dış tarafında,
şefkatine inandığım biri var gibi.
Sanıyorum saçlarımı okşuyor bir el,
kıpırdamak istemiyor göz kapaklarım;
Yan odadan bir ince ses diyor gibi gel!
Ve hakikat bırakıyor hülyamı yarım.
Gözlerimde parıltısı bakır bir tasın,
kulaklarım komşuların ayak sesinde;
Varsın yine bir yudum su veren olmasın,
baş ucumda biri bana 'su yok' desin de!