Biz çift süren mandalar gibi çalışıyoruz, didiniyoruz, köpekler gibi açız, yoksuluz! Başkaları yan gelip yatıyor, çalışmıyor, ama onlar zengin, biz fakiriz! ( Hep aynı şarkı... )
Fyodor Dostoyevski babasının ölümünü istemiş (onu öldürmek istemiş) babası kendisine isyan eden köylüler tarafından öldürülmüş.
Sigmund Freud’a göre de onun ölümünü istemiş olmaktan dolayı
Fyodor Dostoyevski bu ölümle yaralanmış ve bu suçluluk duygusu nevrotik bir süreci harekete geçirerek toplum tarafından kabul edilebilir sara nöbetleri taklidine dönüşmüştür…
Öykülerinde "hasta" kahramanlara yer veren
Fyodor Dostoyevski , epilepsiyi de dört büyük romanında bir köşeye yerleştirmiştir.