Kafka'nın betimlediği, içinde yaşanılan dünya, bireye yabancı, yasaklarla dolu karmaşık bir dünyadır. İnsan bu dünyaya adeta fırlatılmış gibidir. Kafka "ters" olarak nitelendirdiği bu dünyada yaşayan insanların kendilerini bir şeylere kaptırmalarına, sevmedikleri şeyleri yapmalarına rağmen memnun olmalarına, boyun eğmelerine şaşkınlıkla bakar. Kendini bu dünyaya yabancı ve savunmasız hisseder, tıpkı kendi ailesinde olduğu gibi.