Var mı dünyada günah işlemeyen, söyle;
Yaşanır mı hiç günah işlemeden, söyle;
Bana kötü deyip kötülük edeceksen,
Yüce Tanrı, ne farkın kalır benden, söyle .
Ömer Hayyam
I
Kimi zaman, ağır ve iç karartıcı bir günün ardından inen Semerkant akşamında, işsiz güçsüz takımı baharat çarşısının yakınındaki çifte meyhane çıkmazında volta atmaya gelirdi. Amaçları güzel kokulu Soğd şarabının tadına bakmak değil, geleni gideni kollayıp çakırkeyif olmuş bir içkiciyi yakaladıklarında tepesine çullanmaktı. Kurban, toz toprağın içinde sürüklenir, yemediği küfür kalmaz ve baştan çıkarıcı şarabın yüzündeki yalazlanmasını sonsuza dek hatırlatacak cehennem ateşlerinde yanması için beddualar edilirdi.
Rubaiyat yazması, 1072′nin yaz aylarında yaşanan böyle bir olayın sonucunda doğacaktı. O sırada Ömer Hayyam yirmi dört yaşındaydı, Semerkant’a geleli çok olmamıştı.
Belki de bazı kimseler mahpusların cani, kötü insanlar oldukları için iyiliğe layık olmadıklarını söyleyecekler. Peki Tanrı'nın gazabına uğramış bir kulun cezasını bir de bizim mi artırmamız lazım?
Sayfa 218Kitabı okudu
Doğru bir şey mi bu şimdi? Senin sorumlu bir şekilde davranman gerekiyor. Ruhunu düşün. Her şeyin böyle olması mı gerekiyor? Sen bana laf atıyorsun, ben sana iki misli karşılık veriyorum. Sen bana bir vuruyorsun, ben sana iki vuruyorum.
Hayır çocuğum! Peygamberler biz ahmaklara bambaşka bir şey öğretmişlerdir. Birinden kötü bir söz işitirsen sessiz kal, kendi vicdanı rahat bırakmasın o kişiyi. Kendi vicdanı o kişiyi paylayacaktır. Yumuşayacak ve seni dinleyecektir. Dinimiz bize kibirli olmamayı öğretti!.. Konuşsana! Dediğim gibi değil mi!
Durup gülümsedi ve “Sakın ha İvan! yangını kimin çıkardığını söyleme! Sen bir insanın bir kabahatini örtersen Tanrı senin iki kabahatini birden affeder!” diye ekledi. Sonra yaşlı adam ellerini göğsünde kavuşturdu, bir iç geçirdi, kasıldı ve ruhunu teslim etti.
"Tanrı, ister sözlerde, ister şarkılarda, ister sahnede olsun, gerçekten nasılsa hep öyle anlatılmalıdır."
"Tabii, öyle olmalıdır."
"Şimdi bana söyle: Tanrı aslında iyidir, onu öyle göstermeli, değil mi?"
"Elbette."
"Ama iyi şeylerin hiçbiri zararlı olamaz, değil mi?"
"Öyle
EN SEVDİKLERİMDEN SEÇMELER
Var mı dünyada günah işlemeyen söyle:
Yaşanır mı hiç günah işlemeden söyle;
Bana kötü deyip kötülük edeceksen,
Yüce Tanrı, ne farkın kalır benden, söyle
Beni özene bezene yaratan kim? Sen!
RUBAİLER
Ferisiler, yani İsa'nın düşmanları bir gün yanına geldiler. 'Ey öğretmen, dediler, 'Senin gerçek olduğunu, Tanrı yolunu da öğrettiğini biliyoruz. Hiç kimseden çekindiğin yok. Çünkü kayırıcılık yapan biri değilsin. Açıkla bize düşüncen nedir? Sezar'a vergi ödemek yasal mı, değil mi?'
İsa onların kötü niyetini bidiğinden, 'Ey ikiyüzlüler,' dedi,neden beni denemeye kalkışıyorsunuz? Bana vergi ödediğiniz şu parayı gösterin.'
Kendisine bir dinar getirdiler. İsa sordu: ' Bu gördüğünüz yüz ve yazı kimindir?'
'Sezar'ın dediler.
Bunun üzerine İsa, 'Öyleyse,' 'Sezar'ın hakkını Sezar'a, Tanrı'nın hakkını da Tanrıya verin.'
Sayfa 195Kitabı okudu
Haz, hafıza kaybı mıdır, diye soruyor İlhan. Eğer öyleyse neleri unutturabilir?
Mamak çöplüğünde para edecek şeyler toplarken çöplerin içine düşüp kaybolan adamı ve gündüzleri onu arayan, geceleri ateş yakarak bekleyen ailesini unutturabilir mi? Yağmurlu kış günün üç beş otomobilin geçtiği Muğla-Denizli yolunun kenarında mantar satmaya çalışan kadın ve küçük kızını, onların bakışlarını unutturabilir mi? Kötü bir insan icadı olan Tanrı'yı unutturabilir mi? Sıradanlığı unutturabilir mi, hayata kast ediyor çünkü, sıradanlığı unutturabilir mi?
Sayfa 96Kitabı okudu
Bu koşu ‘Uğur’ getirmez!
Son zamanların en çok satanlar listesinin başında Uğur Koşar’ın kitapları geliyor. Kendini “modern çağın aydınlanmış bilgesi(!)” olarak tanımlayan Uğur Koşar, Yaratan’ın kendisine “kendini bulma, izleme, derin bakma rahmeti verdiği”ni iddia ediyor.
Sıklıkla bizim ‘az’, batı toplumlarının ise daha ‘çok’ okuduğundan söz
Ayrılışlarım acıklı, hatta kötü olabilir.ama bir yerden artık ayrılıyorsam bunu anlamak istiyorum.bunu anlamadığınız zaman kendinizi daha kötü hissediyorsunuz.
***
- Hayat kurallara göre oynanması gereken bir oyundur.
+ Evet efendim öyledir, biliyorum.
(oyunmuş, kıçımın kenarı.oyun öyle mi? Tüm asların bulunduğu takımdaysan oyun o zaman, tamam kabul ederim.ya öteki takımdaysan, as oyuncu filan yoksa, oyunla ilgisi kalır mı bunun? hiç yani. Yok oyun moyun.)
***
Bana birisi bir armağan verdiğinde, sonunda üzülen hep ben olurum.
***
+ Allie öldü, bunu hep söylüyorsun! Birisi ölmüşse filan cennete gitmişse artık... Öldü biliyorum! Bilmediğimi mi sanıyorsun? Ama onu yine de sevebilirim değil mi? Bir insan öldü diye onu sevmekten vazgeçmek zorunda mısın, tanrı aşkına; özellikle de hayatta olanlardan bin kez daha iyi kalpli bir insansa?
***
Olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu bir biçimde ölmek istemesidir, olgun insanın özelliği ise bir dava uğruna gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir.
Sayfa 176Kitabı okudu
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
