Ben, benden uçar
Yine bana konarım
Ben, beni anladığım kadarım..
Bazen okuduklarımızda kendimizi buluruz, bazen de okuduklarımız kendimiz de bir şeyler buldurtur. Dünyadan düşüp, bir kitabın satırlarında yürür bazen insan. Bazen hiç hesapta olmayan kelimeler, hiçbir zaman ifade etmediği anlamlara soyunurlar. Bazen yaşarken anlamazsın da, okurken anlarsın yaşadıklarını. Okuyarak, ömrünü kiraladığın satırların üzerine inşa edersin ruhunun evrenini.
Okudukların beyninde kımıl kımıl olup, muhayyilenin içindeki hayaletleri hortlatınca, kelimeler kendi kendini yeniden doğurmaya başlar. Hem de tam da bitti, burası herhalde ruhumun hudududur dediğin noktadan, ruhun, zamanı avuçlayıp boşluklarını mayalar ve yeşerir ve genişler ve büyür.
Okuduklarım neden bu kadar büyük büyük oldu içimde bilemiyorum. Ama içimde bir o kadar daha içlerim varmış. Çok içliymişim, çok daha içlendim. Çoklar varmış ulaşmam gereken ve daha çokları nerede bilmiyorum bile. Kısa günün kârı ruhum çiçeklendi bir parça.
