Şimdi sadece yürümeye çalışıyorum, çiçekleri ezmeden..
Sayfa 59
Zaman hırçınlaştırır insanı, değiştirir. Her zaman iyiye götürmez; her zaman yaraları sarmaz. Kim demişse yalan demiş.
Şimdi sadece yürümeye çalışıyorum, çiçekleri ezmeden. İçimde hep bir sıkıntı, hep bir geç kalmışlık hali, hep bir ateş.... Kalbim neye yanar, kime yanar bilemedim, bulamadım onca sene.
Sandım sadece. Her birini sanarak yıllarımı yaktım. Onca yılda, büyüdüm elbet...
"İyi ki silahlanmışız acılara karşı
Türküsüz çıkmamışız yollara
Ekmekten ve gömlekten önce
Aşk
Ve sevinç doldurmuşuz koynumuza
İyi ki koparmamışız çiçekleri
Sevgiyi öfkesiz takmışız yakamıza"
Sayfa 7 - Acılara KarşıKitabı okudu
Mektuplar
İnsan hiç okumayacak birine ve hatta aslında hiç olmamış birine günler, aylar, yıllarca mektupta ne yazar? Hislerin erozyona uğradığı modern zaman afetinde enkaz altında kalmış bazı güzel duyguları kurtarmaya çalıştığım serüvende bir çok umut kaybı yaşanmış olsa da çok sayıda sevmelere temiz ulaşıldı. Içimde bu sevmeleri koyacak yer ararken hangi taşı kaldırsam kendimi buldum. Kırmızı beyaz çiçekleri sevdim, çakıl taşları biriktirdim, mavi denizler aradım, şiirlere tutundum, çiçeğimin toprağını suyla besledim hergün, ondan çiçek bile beklemeden, küsmedim, türküler söyledim, şarkılar çaldım, kalem tuttum, hep yazdım. Ama hep kitap okumadım bir de yazdığım kitabın konusu oldum. Fuzuli'nin dediği gibi " aşık-ı sadık menem, mecnunun ancak adı var." Sormuştun ya Oğuzcum Atay "ben buradayım. Sen nerdesin?" Diye. Ben de buradayım. O zaman bu tarihe bir şiir iliştirip kapatayim defteri:
üç tarafı denizlerle çevrili ülkem gibi sevmeler,
hasret yasak,
özlem yasak,
konuşmak yasak,
Dinleyen yok.
bense sayfalara tutsak
-Aysel Mamoste
Yaşam Üzerine
Bir yalnızlık okyanusundaki
bir adadır, Yaşam,
Kayaları umuttur Ada' nın , ağaçları düş;
çiçekleri ıssızlıktır, dereleri özlem.
Sayfa 59
Mükemmele olan özlem. Başyapıtın cazibesi.
Sayfa 65 - İthaki / 4. Baskı / Japon Klasikleri 29Kitabı okudu
Gülşiir
Ahmet Erhan
Beynime bir sarkaç gibi vuruyor sorular Neresinde yanıldık biz bu yaşamın?
Hangi el bozdu büyüyü,
hangi yazı acılara hüküm verdi,
soldan sağa taşarak?
Kalbimde yıllardır kabuk bağladı yaralar
Ödüm kopuyor, birgün hepsi birden kanamaya başlayacak diye
Yenilmeyeceğim,
boyun eğmeyeceğim hiçbir şeye
Hep direnen bir yanım kalacak
İyi ki silahlanmışız acılara karşı
Türküsüz çıkmamışız yollara
Ekmekten ve gömlekten önce
Aşk
Ve sevinç doldurmuşuz koynumuza
İyi ki koparmamışız çiçekleri
Sevgiyi öfkesiz takmışız yakamıza
Sayfa 7 - pdfKitabı okuyacak