"Bence, Bati Batı dedikleri, düşüne namusuyla başlar, onunla biter."
Sayfa 9Kitabı okudu
Gülümsedim o sıra,
Bazen sevinirim,
Sevinmek nedense hep yedi yaşında
Ve ah.. dedim sonra,
Ah!
Sayfa 20
"Ben sevgiden, sevinçten söz açmak istemez miyim, delice, çılgınca, içim taşa taşa, bir sevinçten söz açmak istemez miyim? Ben sevinçli adamım. Bu dünya böyle olmasa, böyle kara, karanlık olmasa, ben sevinçten taşar coşardım. Yaradılışım karanlıktan çok aydınlığa, acıdan çok sevince... Ne çare, ne çare ki sevinmek gelmiyor elimden... Dostluktan söz açmak, ne güzel. Bir dostum var. Sıcacık eli var. Sevgi dolu gözleri var. Ne güzel yalansız, salt sevgi dolu bir insan eli sıkmak. Sıcacık, sıcacık... Ben deli olurum, insanlar karanlık karanlık, kuşkulu baktıkça bana... Bütün insanlar kuşkusuz, korkusuz, çıkar düşünmeden, düşmanlık geçirmeden içlerinden baksalar biribirlerine... İnsan, ne olur biliyor musunuz, sıcacık bir bahar güneşinin bahtiyarlığında duyar kendisini... Bahar güneşinde bir sevinç içinde gerinir. İnsan bir bahar çiçeği temizliğinde olur."
Sevmek, Sevinmek, İyi Şeyler Üstüne..
Olana bir kez,
Olmayana iki kez sevinmek gerekir.
Çünkü bugünkü "şer"deki hayır yarında,
Bugünkü "hayır"da yaşayacağın, "şer" sınavında gizlidir.
Acı çektiğin kadar yaşar, yaşadığın kadar acı çekersin. Vuslatı beklemek acı verir, sevgiliye kavuşmak mutluluk getirir. Sevgiliye kavuşanları gördüğünde üzülmek değil sevinmek gerekir. Sevdiğine kavuşan Şüphesiz ki mutludur...
"Sevinmeyi öğrenmemiş olanlar üzülemiyorlar da. Dehşet duyuyorlar ancak. Canlanacak gibiyken, büyüsü ya da duası tutmamış tahta bir oyuncağın kalakalmışlığı, olmamışlık, olamamışlık - başka bir seferin imkansızlığı. Üzülmek de akış istiyor sevinmek gibi. Bu yüzden hep sarhoş olmalı. En azından bir kımıltıdır."
Sayfa 200
Hoş, cenazelerin başında da " kalan sağlar bizimdir " diye avunurduk hep.Kalan sağlara sevinmek.Her zaman sevinecek bir şey bulmak...Artık sevinecek bir şey bulmak istemiyordum demek.Geleceğe inanmakla Pollyannacılık arasındaki çizgiyi kesinlikle ayırmak...
Sayfa 111Kitabı okudu
"Eski bayramlar nerede?” diyecek kadar yaş almadım.
Eski bayramları yaşayacak kadar heyecanlı değiliz belki de.
Ne bileyim? Sevinmek mi pahalandı? Yoksa dostluklar mı?"
Abla demek;
Küçük yaşta anne olmak demektir.
Evin göz bebeği senken,küçük durmadan ağlayan bir bebeğe ”kardeşim” diyebilmektir.
Kendi boyundan büyük bezleri onun için taşımak zorunda kalmak demektir.
Dünyanın en güzel makarnasını yapmak demektir.
Mecbur olduğun en güzel arkadaş demektir.
Ve bu dünyanın en güzel mecburiyeti demektir.
Aynı şeylere
Gülümsedim o sıra,
Bazen sevinirim,
Sevinmek nedense hep yedi yaşında
Ve ah..dedim sonra,
Ah!
''Başının belasını arıyor'' der halk. Her insan arar bunu. Farkında değildir. Sanatkârlar hissederler. Fuzulî' yi hatırlayın: '' Yani ki çok belâlara kıl müptelâ beni '' . Hamid de Makber' in önsözünde: '' Kederimin artması için sevinmek isterim'' der. Aynı şeydir: Sevincinin artması için kedere ihtiyacı var, demektir.
Sayfa 160Kitabı okudu
"Eski sevgililerimizin mutluluğuna sevinmek, aşkın dostluğa dönüşmesi ve artık acıtmayacağı müjdesidir."
Sayfa 323Kitabı okudu
"Siz ne derseniz deyin, ben bıktım. Nah burama geldi. Neredeyse öfkeden, çaresizlikten boğulacağım. Kendimi kandırmaya çalışıyorum. İyi olacak, iyi olacak! Başkalarını da kendimle birlikte kandırmaya yöneltiyorum belki, iyi olacak, iyi olacak. Ne zaman? Çok yakın mı? Ya da bin yıl sonra mı? İşte onun orası belli değil. Ben sadece iyi olacak, diyorum. İyi olacak diyorum ya, siz ona bakın!"
(Yaşar Kemal - Sevmek, Sevinmek, İyi Şeyler Üstüne: Seçme Yazılar)
''Sevgili oğlum hayatta hiç bir şeye sevinmek için de acele etme, üzülmek için de, anlaşıldı mı?''
Sayfa 146Kitabı okudu
