Çanakkale... İçinde binlerce güneşin solduğu, vatan güneşinin doğduğu aziz toprak. Binlerce destanın yazıldığı, şehit kokan toprak parçası... Bir devrin battığı yer! Çanakkale... Bir vatan kalbinin attığı yer!
Öyle bir kitap ki... Bazı sayfalarında gözyaşı buldum, kelimelerin arasında. Bazısında kan ve toprak kokusu... Sesler duydum, "Allah, Allah" sesleri... Şarapnellere, toplara, tüfeklere dokundum, satır sonlarında. Üzerime toplar yağdı. Bir türlü bırakamadım kitabı... Çünkü o topların altında Mehmetçik kaçmamıştı. Ben de kaçamazdım. Süngümü taktım kalbime, koştum... Arıburnu'na, Conkbayırı'na, Seddülbahir'e, Kanlısırt'a...
Her duyguyu hissettim kitapta. Çünkü herşeyiyle gerçekti. Kitabın hatırı sayılır bir bölümünün kaynakça olması da gerçekliğini gözler önüne seriyor doğrusu. Bu kitap bir iki yılda yazılmış bir kitap değil. Yılların birikiminin aktığı bir başyapıt. Direniş ve Diriliş'in kitabı...
Kendi milletini yüceltirken düşmanı küçümseyen bir yazar değil Turgut Özakman. Kitabın her kısmında hakkı olana hakkını vermiş büyük bir yazar. O zamanın kadınlarının direnişini de es geçmemesi saygımı bin kat arttırdı. Ortada öyle büyük bir emek var ki karşılığı verilmeli. Bu kitap okunmalı, okutulmalı...
