Bu yıl okumalarımda garip hedefler belirledim. Bunlardan bir tanesi de daha önce okumuş olduğum kitaplardan her ay bir tanesini tekrar okuyarak 30'lu yaşlarda bana hissettirdiklerinin farkına varmak. Yıllar önce okumuş olduğum bu kitabı yeniden elime almamın sebebi de bu... Şimdi iyi ki böyle bir karar almışım diyorum.
Doğruyu söylemek gerekirse kitapla uzun bir süre boğuştum. Okumakla okumamak arasında gidip geldim. Hatta reading slump dedikleri canavarın beni de bulduğunu düşündüm bir an. Çünkü aynı sayfayı tam 5 kez okudum... Ama bu çöküntünün içinden kurtulmam birkaç sayfa ilerledikten sonra sona erdi.
Kitaba dair o kadar çok alıntı yaptım ki, bana göre her sayfanın altı çizilesi... Kitabın içine daldıktan sonra şunu anlıyorsunuz, bu öyle sıradan bir aşk acısı çeken, imkansız bir aşkın içine girmiş adamın anıları, mektupları değil. Yaşama dair her şey var. Mutluluk,tutku, aşk ve yaşamın sorgulanması var burada. Bilindik kalıpları bozan, Aslında her insanın kendi iç dünyasında karşılaştığı çelişkilerin yer aldığı büyüleyici bir kitap. Kitabı okurken çoğu bölümde şöyle dedim, " Evet evet, ben de tıpkı senin gibi düşünüyorum..."
Kitabımız Werther'in mektupları ile başlıyor. Ikinci bölümde ise ara ara okuyucuya not olarak yazar kendi topladığı bilgileri bizlere sunuyor. Werther evli bir kadına olan bağlılığını, tutkusunu ve aşkını mektuplarında o kadar güzel anlatıyor ki, yaşadığı acıların aynısını birebir yaşıyorum sanki. Daha fazla bir söz söylemeye gerek yok, bence şiir tadında bir roman..
İhsan Kartoğlu
Her Şey Bir Öğretmeni Sevmekle Başlar
