"İnsanlar zamanın gelip geçtiğini sanır ,ne yazık ki ilerleyen insandır zaman değil."
Aldığı acılı bir haberin etkisiyle nefes alabilmek için pencereden baktığında, geçen trende umarsızca kahvelerini yudumlayan ve manzarayi seyreden insanları görünce anlıyorlardı ki herkes yaşıyordu ,yaşadıkları zaman aynıydı ama hepsi zamanın farklı bir istasyonundaydi. Mutluluk ,acı ve hüzün skalalarında herkesin dünyasi farklı tondaydi.Her yeni vardıkları istasyonda kendilerinden öncekilerin efsaneleri tekerrür ediyor, aynı duygular hissediliyor, aynı şiirler okunuyor , benzer tatlar alınıyordu.
Kimi istasyonlarda bekleyişler kısayken,kimilerinde zaman genişleyerek asra bedel gibi geliyordu .Yaşanmış birçok an, özel bir planla bir araya gelip yaşanmakta olan bir anı inşa ediyordu.
Bozkır insanlarının bu yolculuğunda bazen hayvanlar bazen de göller dile geliyor, kainatla iç içe canlı cansız herşey ortak dili konuşuyor...Ve Cengiz Aytmatov farkıyla kitap buram buram toprağın yanında dostluk, insan sevgisi ve vefa kokuyor.
Kitabın sonunda bu romanın tamamlanması için Cengizhan 'a Küsen Bulut romanının da okunması gerektiği söyleniyor.Şimdi ben o istasyona doğru yola çıkıyorum:)
Not: Uzun bir kitap.Nacizane tavsiyem okuduğunuz her anın tadını çıkararak okuyun ve çarpıcı bir son beklemeyin.Nihayetinde konu 'Asra bedel bir gün'.Bu günün yarınları da var.Iyi okumalar dilerim:))
