Bulmak
Bir an kayboldun gibi! yaşadım kıyameti
Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti
Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma
Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından
Bununla birlikte, şu anda olduğum insanın bir yaradan doğmuş olduğunu söylersem bir ipucu vermiş olurum belki. Bu yara kalbe yürüdü . İnsanın geliştirdiği bütün mantık sistemlerine göre ölmüş olmam gerekirdi. Hatta bir zamanlar tüm tanıdıklarım benden umudu kesip ölü ilan etmişti, hayalet gibi dolanıyordum aralarında. Benden geçmiş zaman kipinde söz ediyor, bana acıyor, üstüme kürekle toprak atıp daha da derine gömüyorlardı. Yine de her zamanki gibi güldüğümü , kadınlarla seviştiğimi, yemeğin ve içkinin tadını çıkardığımı ve yumuşak yatağıma bir iblis gibi tutunduğumu hatırlıyorum. Bir şey beni öldürmüştü , ama yine de hayattaydım. Fakat ne belleğim vardı ne de adım. Zerre kadar umudum olmadığı gibi, en ufak bir pişmanlık ya da üzüntü duymuyordum. Geçmişim yoktu muhtemelen geleceğim de olmayacaktı; bana düşen yaranın oluşturduğu boşlukta diri diri gömülmüştüm. Yaranın kendisiydim ben.
Sayfa 121Kitabı okuyor
Bkz. Kalp Nefs ve Ruh kitabı
R. Frager tasavvuf yolunda yürüdü. Cerrahi Halveti yolunda, rahmetli Muzaffer Efendi'den (ks) el aldı ve Kaliforniya'daki Stanford Üniversitesi'nin tam karşısında, benötesi (transpersonal) psikolojisi enstitüsünü kurdu
Sayfa 68 - Kaknüs YayınlarıKitabı okuyor
Kültürümüzde biri için "Öldü" denilmesi, esasen pek makbul değildir. Bunun yerine "Rahmet-i Rahmâna kavuştu", "Semt-i bekâya gitti", "Semt-i hamûşâna gitti", "Hakka yürüdü" gibi ifadeler kullanırız. Çünkü dediğimiz gibi hayat devam etmektedir; sadece beden adlı boş kapsülü bırakmışızdır o kadar.
Önce duvara doğru yürüdü, neden sonra farkına vardı duvarların yol vermez olduğunun.
Sayfa 87
Önce bir ellerin vardı yalnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar
Sonra yüzün onun ardından gözlerin dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi
Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde..
Zargana her şeyi seyretti. Üzüntüyü gördü. Hatta kadın yanından geçerken üzüntüye dokundu. Hayran kaldı. Saydam gözyaşlarına, kırışan yüze, abartılı hareketlere, gerçeği kabullenmemek için yapılan bedensel mücadeleye hayran kaldı. Derinden üzülen bir insan, gördüğü en büyük gösteriydi. Sevinen birini seyretmekten daha zevkliydi bu, çünkü gerçekle arasında bir sorun olmadığı için insanın kendini o denli zorlaması gerekmiyordu. Mutsuzlar, büyük şoklar yaşayanlar, kanser olduğunu öğrenenler, çocukları ölenler çok daha iyi bir performans gösteriyorlardı gerçeğe alışabilmek için. Profesyonel aktörler gibi çevrelerindekileri de inandırmak için uğraşıyorlardı. Tabiî, son olarak da, mutsuzluk mutluluktan daha çok ses çıkarıyordu. On iki yaşındaki bir çocuk için önemliydi işin kulakları ilgilendiren bölümü. Çocukların çoğu renge ve sese doğru yürürdü. Zargana da öyle yaptı. Hayatı boyunca üzüntüye doğru yürüdü. Büyüyen her gözbebeğinde, titreyen her çenede, buruşan her alında daha da hızlandı. Ne istediğini biliyordu artık. Dünyanın kabuğu olacak kadar üzüntü. Siyah ve grinin hüküm sürdüğü o eşsiz üzüntü. Gözlerinin rengine yakışacak bir dünya…
Önceleyin
Önce bir ellerin vardı yalnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar
Sonra yüzün, onun ardından gözlerin, dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi
Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde
Sen çıkardın utancını duvara astın
Ben masanın üstüne koydum kuralları
Her şey işte böyle oldu önce
Cemal Süreya
Bu nasıl bir betimleme owhckşhçğaifğn
Babam çok saygın biriydi. Ama tuvaletini yaparken fukaralara benzerdi. Odada, yatağın yanındaki lazımlığa yapmayı sevmez; çiftlik hayvanları gibi doğada, açık havada yapmayı severdi. Her gün karanlık çökerken, kurbağaların vıraklaması gibi geğirir, odadan dışarı çıkar, yavaşça köyün girişindeki helaya doğru yürüdü.
Sayfa 12Kitabı okuyor
Nitekim boynundan yukarı öyle bir kan yürüdü ki, ölünceye kadar orada kaldı, pompalandığı yuvasına, kalbe dönmedi.
Sayfa 33Kitabı okuyor
...
"Seni sevdim
Canıma yürüdü bütün zamanlar
Yerlere göklere doldum."
...
PDFKitabı okudu
Yıldızlar kıyamet gibiydi kaldırımlarda
Çünkü biraz evvel yağmur yağmıştı
Adam bulut gibiydi, hatırladı
Adamın ayaklarının altında
Yıldızların yıldız olduğu vardı
Adam yıldızlara basa basa yürüdü
Çünkü biraz önce yağmur yağmıştı.
Sayfa 15Kitabı okudu
Hitler'in intiharı
İntiharın Hitler’e çekici gelmesinin bir diğer nedeni de akranı faşist Benito Mussolini’nin kaderiydi: Düşmanlarınca infaz edildikten sonra, bedeni ortalık bir yere asılmıştı. Göring, Kelley’ye, bu saygısızlığın fotoğraflarını gördükten sonra, “Hitler çılgına döndü. Fotoğrafları eline alıp salonda bağırarak aşağı yukarı yürüdü: ‘Bu asla bana olmayacak!’ Elindeki fotoğrafları sallıyordu. Sonrasında, Hitler birkaç defa daha konuyu kendiliğinden açmıştı,” dedi. Göring’in hatırladığına göre, “Asla canlı ele geçirilmeyeceğine, hiçbir öfkeli Almanın cesediyle dalga geçme şansı olmayacağına yemin etti.” Bu nedenle, Göring’e göre Hitler, düşmanı bedenini ele geçirir korkusuyla ordusunu Ruslara karşı son bir saldırıya götürdü. Nihayetinde intihar etmeden önceki günlerde, Berlin sığınağında Eva Braun’la beraberken son nutkunu yazdı: “Karım ve ben, utançtan, yenilgiden ve teslim olmaktan kaçmak adına ölmeyi tercih ediyoruz.”
Sayfa 195 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
YÜZBAŞI İŞBARA ALP
Gece, sıcak... Bunaltı.. Esmiyor kuzey yeli,
Bir sessizlik kaplamış bozkırı, dağı, beli...
Dirseğinin altına destek etmiş bir taşı,
Sağ eli şakağında düşünüyor Yüzbaşı!
Bir ara gözlerini çevirdi gök yüzüne,
Gördüğü nesnelerden korku girdi özüne!
Bulutlar yumak yumak uçuyor gibiydiler;
Ya kovalıyor, yahut kaçıyor
