Adem Soyugelen
@Adem_Soyugelen
64 okur puanı
Ocak 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Seni tanımak güzeldi wolf larsen
Merhabalar, özellikle belirtmek isterim ki 
Jack London çok çok sevdiğim bir yazardır. Kitaplarını okumaktan inanılmaz keyif alırım herkesin bildiği Martin Eden, beyaz diş ve demir ökçe bir yana yıldız gezgini de bence muhteşem bir eser.
Deniz Kurduna gelecek olursak incelemem SPOİLER içerir belirteyim. Sonradan yanlışlık olmasın okumadiysaniz keyif
Bütün İsimler
Merhaba herkese, 
José Saramago çok sevdiğim bir yazardır. Özellikle 
Körlük, 
Görmek, 
Kopyalanmış Adam, 
Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş gibi muhteşem eserlerini severek okumuştum. Hele Körlük bana göre tam bir baş yapıt.
Fakat José Saramago da benim için sorun Körlük çıtayı öyle bir noktaya koydu ki yazarın hangi kitabını okusam aynı lezzeti vermiyor.
Bütün isimler e gelecek olursam açıkçası beğenmedim. Saramago okuması zor bir yazardır ama bu eser gitmiyor resmen.
Kahramanımız don Jose nin içine sıkıştığı tek düze yaşam ve tek tutkusunun saplantiya dönüşmesi anlaşılabilir fakat gerek kurgu gerekse bittiğinde bıraktığı tat bence eksik.
Bürokrasi ve ast üst ilişkisi içinde üstlere getirilen eleştiri de saramago farkı ortaya çıkıyor ama bu eseri başka biri yazsa belki daha çok begenirdim saramago nun çıtası o kadar yüksek ve haliyle beklenti o kadar fazla ki insan hayal kırıklığına uğruyor.
Elbette tam tersi olarak aynı eseri başka biri yazsa kapağını açıp okumama ya da okuyup yerden yere vurma ihtimalim de hiç az değil.
Genel olarak beğenmediğim ve tavsiye etmeyeceğim bir eser 
Bütün İsimler. José Saramago ise belirli bir okuma düzeyine ulaşmış herkese tavsiye edeceğim büyük bir deha.
Klasik Brown
Merhabalar herkese. Kronolojik olarak okuduğum 
Dan Brown un 5. Kitabıydi 
Kayıp Sembol.
Baştan belirteyim ağır spoiler içerir incelemem.
Eser, yazarın diğer kitapları gibi güzel ve sürükleyici ama bence diğer eserleriyle kendini tekrar ediyor.
Esas çocuk (Robert langdon) yine istemeden gizemli ve tehlikeli işlerin içinde bulur kendini. Esas kızımız bilgili ve güzeldir ama tehlikededir. Esas çocuk yardım eder. İzbandut bir kötü adam vardır. Kötü adam kızın peşinde ama emellerine ulaşamaz. Tabi bunların yanında bolca gizem, heykeller, resimler ve binalar.
Brown u okurken yeni şeyler öğreniyorum ilgi çekici şeyler ama diğer eserlerinin altında kalmış bence kayıp sembol.
Yazar Avrupa da geçen ve tutan hikayeyi ABD ye taşımış sanki. Özellikle malakh in hikayesi bence fazla zorlamaydi. Bir diğer eleştirim ise Brown un neredeyse tüm eserlerinin sonunda yaşanan onca şeye rağmen herkesin sanki piknikten dönmüş gibi davranması. Birileri seni öldürmeye çalışmış, kolun kesilmiş, envai çeşit psikopatlikla yuzlesmissin daha 3 saat geçmeden herkes normal esas kızımızla çocuk birbirine kur yapıyor. Brown dan klasik bir eser beklemiyorum ama karakterlerin gelişimi daha tutarlı ve derinlikli olması da gerekiyor bence.
Ezcümle ortalama bir eser. Ağır eserler arasında mola verdiğinizde okunabilecek sürükleyici bir popüler kültür kitabı.
Okur Takip Önerileri
mutlu olmak basittir, zor olan mutlu olabilmektir.
merhabalar,
eser çok kısa ve bir çırpıda okuyabilirsiniz. hepi topu 53 sayfadan oluşuyor.
içeriğine ve değerlendirmeye gelecek olursak bence standart bir okumaydı. olumsuzluğun babası diyebileceğimiz Alman filozof 
Arthur Schopenhauer ın nasıl mutlu olabileceğimiz anlattığı bir eserdi.
eserde zaman zaman sevdiğim kısımlar olduysa da daha çok yaşlı birinin öğütlerini dinliyormuşum gibi geldi. ama özellikle elimizde olana vermediğimiz değer ve insanın hedefe ulaşmaktan ziyade mücadeleden zevk almasını hatırlatması güzeldi.
kısıtlı zamanda dinlenmek için açıp okuyabilirsiniz. hayatınızı değiştirmez ya da büyük bir edebi zevk vermez ama bitirdiğinizde yüzünüze hafif bir tebessüm bırakabilir.
mutlu olmak basittir zor olan mutlu olabilmektir.
klasik farkı
merhabalar, içerikte ufak spoiler olabilir uyararak başlayayım.
mahşerin dört atlısı; savaş, ölüm, salgın ve açlık.
Mahşerin Dört Atlısı bu yıl okuduğum beşinci ve şu ana kadar açık ara en iyi romandı. 440 sayfalık eser genel olarak akıcıydı. eserin esas itibarıyla konusu 1. dünya savaşında yaşanılanlar Desnoyers ailesi üzerinden anlatılıyor.
özellikle buenos aires'te geçen ilk bölüm bile başlı başına bir eser olabilir.
kitabı genel olarak beğendim. savaşın acısı güzel yansıtılmış fakat çevirmenin de ön sözde belirttiği üzere Fransa yanlısı bir bakış açısıyla kaleme alınmış. bana göre eseri muhteşem olmaktan çıkaran da bu yanlı bakış açısı.
1. dünya savaşı sanki salt Almanlar yüzünden çıkmış Fransızlar yalnız kendilerini savunmuş gibi aksettiriliyor. savaşta özellikle de 1. dünya savaşı gibi bir paylaşım savaşında Fransızlar da en az Almanlar kadar zalimdi. yine de bana göre kesinlikle okunması gereken bir eser.
konuya ilişkin tam ters açıdan yaklaşan 
Gecenin Sonuna Yolculuk u da öneririm. ayrıca kitabını henüz okumadığım fakat filmini seyrettiğim "Batı cephesinde yeni bir şey yok" da 1. dünya savaşındaki siper savaşını tüm çıplaklığı ve vahşiliği ile ortaya koyuyor. savaşın geride kalanları özellikle kadınlarıyla ilgili de usta yazar 
Cengiz Aytmatov un 
Toprak Ana sını okumalısınız.
eser tarafsız olarak savaşı anlatmıyor ki öyle bir iddiası da yok. taraflı bir bakış açısı da olsa savaşın anlamsızlığını daha iyi anlamak için kesinlikle okunması gereken ve bana göre edebi acıdan büyük zevk veren bir eser.
7/10
Merhaba okuyan herkese. 
Orhan Pamuk un okuduğum dördüncü kitabıydi 
Kara Kitap. Yazarın eserlerini kronolojik olarak okuyorum. Daha önce sırasıyla 
Cevdet Bey ve Oğulları, 
Sessiz Ev ve 
Beyaz Kale yi okumuştum.
Bu eseri diğerlerine göre daha çok beğendiğimi söyleyebilirim, fakat bana göre çok güzel bir eserde değil. Genel olarak okunabilir bir eser.
Eseri 10 üzerinden 8 üstü olmaktan alıkoyan iki temel şey dilin ağır ve ağdalı olması ve sonunun beni tatmin etmemesi. Celal ve rüya nin hikayesi bana göre bir parça havada kalmış. Açıkçası sonun okuyucunun hayal gücüne bırakılmasını değil daha tutarlı olmasını isterdim.
Galip'in hikayesi insanı içine alıyor fakat araya giren Celal 'in yazıları bana araya giren reklamlar gibi geldi.
Genel olarak bence ortalama bir eser olmuş. Sonu daha iyi, dili daha basit olsa daha güzel olurmuş bence.
Okunabilir güzel bir eser
Öncelikle merhaba. Yılın ikinci, 
Kurt Vonnegut un 
Otomatik Piyano ve 
Mezbaha Beş ten sonra okuduğum üçüncü kitabıydi kedi beşiği. Kitabı genel olarak degerlerecek olursam beğendiğimi soylebilirim. Eser tam bir kara mizah örneği fakat esere din eleştirisi ve savaş karşıtlığı çok güzel yedirilmis. Biliminde yanlış kullanırsa nasıl dünyayı mahvedebilecegi (atom bombasında olduğu gibi) ironik bir bicimde sunulmuş okuyucuya. Aslında kitap bitine kadar daha yüksek puan vermeyi düşünüyordum fakat sonu beni tatmin etmedi. Biraz havada kaldığını düşüyorum. Son kısım daha fazla işlenmiş olsaydı çok daha vurucu bir eser olabilirdi. Yine de bokonon u tanıdığım için mutluyum.
Fena Değil
Merhabalar, öncelikle yazacağım değerlendirme tamamen kendi görüşüm. Her okuyucunun eserden alacağı lezzet farklıdır. yengeç yürüyüşü bu yılın ilk kitabı olmasının yanı sıra okuduğum ilk Günter Grass kitabiydi. Kitabı genel olarak değerlendirecek olursam fena değil derim. Geçmişte yaşanmış bir trajediye ışık tutması ve bu olayın gemi kazası olması aklıma Zülfi Livaneli'nin muhteşem eseri Serenad'ı getirdi. Fakat yengeç yürüyüşü serenad kadar başarılı değil bana göre. Konu ilgi çekici kitapta yazardan işveren olarak bahsedilmesi de hoş olmuş, fakat işleyiş daha iyi olabilirmiş. İki günde bitirmeme rağmen açıkçası akıp giden bir roman değil. Kahramanın çaresizliği 
Gabriel Garcia Marquez in 
Kırmızı Pazartesi gibi ama o kadar vurucu değil. Sanırım yazar soykırımı aklama suçlamasıyla karşılaşmamak için biraz kendini çekmiş yaşanan acı ve trajik olay yeteri kadar okuyucuya geçmemiş. Sonuç olarak ortalama bir eser bana göre. Yaşanmış bir olaya dünya savaşının kaydeni Almanya tarafından bakmak ilginç bir deneyim. Edebi olarak çok zevk vermemekle birlikte okumak zaman kaybı değil kesinlikle.
