Dilara Süve
@DilaraSve
Şimdi sessiz duruyoruz kıyısında bir düşüncenin unutmamak için.
İstanbul Üniversitesi
11 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Modern insana göre Tarih’in sunduğu ayırt edici açıklama sayılan “olayların geriye dönüşlü olmaması” olgusu, arkaik toplum insanı için bir gerçeklik oluşturmaz.
Sayfa 26 - Alfa/Mitoloji yayınları
Boğuk bir bakışın oluyor senin
Bir girdap derinliğinde kayboluyor gibiyim
Yok gibi yaşamak bu kalkıp kurtulmak gibi kalabalıktan
Durma bana türkü söyle Anadolu olsun
Susuz dudak gibi çatlak olsun
Karanfil gibi olsun kara çiçek gibi solgun yüzün
Durmadan akıyor kalbim ayaklarına bana karanlık bakma
Ağıyorum bir karanlık karayel saçlarına
Çekme ülkemden nar yangını gözlerini
Beni bu kentten kurtar beni yalnız ko git beni
Arıyorum arıyorum o ilk çağ ırmaklarında sedef ellerini
Sayfa 60
"Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın"
Okur Takip Önerileri
Sevgilim,
çimenin üzerine
diz üstü oturalım
karşı-be-karşı.
Hava lezzetli ve aydınlık
— fakat iyice ısınmadı daha —
çağlanın kabuğu
yemyeşil tüylüdür
henüz yumuşacık…
Bahtiyarız
yaşayabildiğimiz için.”
“ne gelirse onlardan gelir bana
çalışma gücü yaşama direnci
mutluluk gibi kazanılması zor
mutluluk gibi yitirilmesi kolay”
Ruhumun Dalgaları
“Ey eski günler artık bana yaklaşmayınız,
Ey hayaller, vurmayın kalbimin sert taşına.
Bütün bir hayat bile değmez bir göz yaşına,
Ruhumun dalgaları, köpürüp taşmayınız.”
"Yarısı gölgeli kumlarda ölümü bekleyen karanlık boğayı
Sabaha karşı ve hiç uyunmamış tanyerinde ışıyan kavak ağacını
Ve büyün bunları birden düşündüren seni düşünüyorum şimdi"
Sayfa 9Kitabı okudu
“Yalnızca geceleri insan, kimi zaman gittiği yolu tanır gibi oluyor.”
Sayfa 25
“…yaşamak her gün girilen bir imtihan olursa buna kimse dayanamaz…”
“Ne zaman uzattıysam ellerimi, parçalandı.
Mutluluk
serseri bir mayındı denizlerimde yüzen.”
“Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar.”
“Bulutsuz bir gökyüzüdür güzelliğin
Yıldızların en parlak olduğu zamansın
Denizlerim senin kıyılarında sakin
Bırak ellerini avuçlarımda kalsın”
Nerden gelip nereye gidiyoruz
“Ekmek hepimize yetmiyor,
kitap da yetmiyor,
ama keder
dilediğin kadar,
yorgunluk da göz alabildiğine.”
Hamza
“Büyük bir ihtimalle ölmüştük
Şehir kan kıyametti ayaklarımızda
Gökyüzünü katlayıp bir köşeye koymuştuk
Yıldızlar kaldırımlara dökülmüştü bütün
Hamza bütün parmaklarını ortaya dökmüştü
Yirmi yıldır cebinde biriktirdiği parmaklarını
Hamza son şarkıyı kırka bölmüştü
Doğrusu iyi idare etmiştik
Doğrusu iyi haltetmiştik
Yaşayanlar unutmuştu bizi
Biz öldüğümüzle kalmıştık.”
“Seni marifetli sanacaklardı
karşısında uçurumlar çağıldamayan herkes.
Seni marifetli sanacaklardı
kalbini
rehnedebilseydin eğer.”
Artık uzak gelecekte değil
“Akıl sahip olunacak değerli bir şey; bir zamanlar insanların para biriktirdiği gibi biriktiyorum onu. Saklıyorum, zamanı geldiğinde, elimde yeteri kadar olacak.”
Sayfa 139
“Sana kırgın, sana dargın, alınmış da değilim.
Bütün kahrım kendime.”
Bir ateş gibi içimizi yakan aşkın dizeleri.
“Düşüncesiz, duygusuz bir uyurgezer gibi gökyüzünün karanlık derinliklerine, uzak bir ufukta titreyen bir şuleye, denizin dalgalı yüzeyine yansıyan gölgelere saatlerce bakarak yürüdüm. Tabiatın görkemli manzarası karşısında gerçekleşen bu sessiz yürüyüş, bu yalnızlık, beni şahsiyetimden çıkarıyor, bir rüya içinde gezdiriyordu.”
Sayfa 79Kitabı okudu
Kalbim, bu sessiz sonbaharda
Bugünkü atlaslara inanma sakın
Düz bir tepsidir dünya
Yolun sonuna ulaştın artık
Güzel bir durum kıyısındasın.
“Aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
Üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
Ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
Hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.
İyi nişan alırdı kendini asan zenci,
Bira içmez ağlardı, babası değirmenci,
Sizden iyi olmasın, boşanmada birinci...
Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen.”
Haluk Bilginer’den dinlenir tesirlidir.
“Şeyhim 14 milyar yıl ne çabuk geçti
Yaş kırk oldu kırklara karışamadım
Ben defterden sildim ölümsüzlüğü
Şeyhim kainata alışamadım”
Kaan Boşnak’tan dinlemek iyi gelir..
“Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Perde kapanıyor, film bitiyor işte,
O hiç bitmeyecek sandığımız...
Görüyorsun, konuşacak bir şeyimiz kalmadı.
Sadece bakışlarımızda hüzün.
İşte ayrılık bu; hiç beklemediğimiz...
O ikiz kardeşi ölümün.
Anlıyorum bir daha görüşemeyeceğiz
Bu son buluşmamızdır seninle
Yeni bir hayata başlayacaksın artık
Onunla, o yeni sevgilinle.
Anlıyorum artık o öpecek ellerini
Kulağına aşkı o fısıldayacak
İçinde bir pişmanlıktan başka
Benden eser kalmayacak.
Sigaranı söndür , kalkabiliriz
On adım sonra yollarımız ayrılmalı
Sakın ağlama ve bir şey söyleme bana
İnsan ayrılırken bile büyük olmalı.”
“Boğuk bir bakışın oluyor senin
Bir girdap derinliğinde kayboluyor gibiyim
Yok gibi yaşamak bu kalkıp kurtulmak gibi kalabalıktan
Durma bana türkü söyle Anadolu olsun
Susuz dudak gibi çatlak olsun
Karanfil gibi olsun kara çiçek gibi solgun yüzün
Durmadan akıyor kalbim ayaklarına bana karanlık bakma
Ağıyorum bir karanlık karayel saçlarına
Çekme ülkemden nar yangını gözlerini
Beni bu kentten kurtar beni yalnız ko git beni
Arıyorum arıyorum o ilk çağ ırmaklarında sedef ellerini”
“İçinde yuvarlandığımız varlık okyanusunda herkes kendi kayıkçılığını idare etmekle yükümlüdür. Meçhul bir rüzgar insanları meçhul bir ufka sevk ediyor ; bugün deniz sakindir oysa yarın fırtına tehlikesi söz konusu olabilir. Kazaya tabi bir okyanusta hırçın dalgalar, yöneldiği istikamet belli olmayan bu tahta parçasını sürükleyip götürüyor. Size bir sığınak olabilecek sahil kayıp. Kalbinizde ümit ışığı uyandıracak ateş sönük.”
Sayfa 46Kitabı okudu