"İnsan,
yani bir diğerini kör kuyularda merdivensiz bırakan." Şiirin bu kısmıyla ilk kez tanışmıştım yıllar önce... Ve sonra ayrı ayrı tüm şiirlerine hayran kalmıştım Seyyidhan Kömürcünün. Kaybı, acıyı, kırgınlığı o kadar güzel kaleme almış ki... Her okuduğum şiirde içimde olan bir sürü duygunun betimlemesini buldum. Şairler iyi ki var ama Seyyidhan Kömürcü sen çok yaşa çok yaz !
Her insanın kalbindeki o kara lekeye, kendi dik gölgesi kambura, elinden bir şey gelmediği için suçlu olana, eşyanın kalbini özenle kırana, evlerinin en büyük hatası olan babalara yani kısacası her türlü ağrıya üzül daha çok üzül niyetine bir şiir kitabı...