“Ah şu benim bitmek bilmez sakarlığım. Yine, yırtık cebime koymuşum umudu.”
Ah şu erken kalkma yok mu?
İnsanı aptallaştırıyor doğrusu.
İnsan dediğin uykusunu almalı.
Sayfa 7Kitabı okudu
Uzun zaman önce...
Hiç kimse tarlaları sabanla deşmezdi
Toprağı sınırlara bölmezdi hiç kimse
Ve suları kürekle yarmazdı
Kıyı dünyanın sonuydu.
Ah doğuştan zeki insan, buluşlarının kurbanı
Öyle korkunç ki yaratıcılığın,
Ne işe yarar şehirleri çevreleyen şu yüksek duvarlar
Ve niye savaşmak için silahlar?
Ovidius
Sayfa 6
Ah insanlar, şu insan kalbi.. Yüz bin anlamlı bir bilmece... İçinden çıkmak mümkün değil. Acaba kötülük gibi iyilik de bulaşıcı mı?
İkindi üstü
İnsan her şeye alışıyor.
Sıcak bahar ikindilerine
Harbe, sevda çekmeye.
Küçük gazetecim her gün böyle mağrur.
Benim vanilya kokulu dondurmacım
Gene kapı önlerinde.
İşte taze ikindi güneşim.
Pencerelerde küçük sarışınlar,
Her şey iyi, her şey sade
Anlayamıyorum şu iç sıkıntımı.
Yaşamak dersen yaşamak,
Sarhoşluğum sarhoşluk.
Ah! hatırlamak olmasa eski günleri.
Edip Cansever
İnsan nasıl kardeşinin yoksulluğunu unutur ve önüne gelen ekmeği yiyebilir. Ah, keşke insanlar şehrin şaşaasını ve kalabalığını bıraksa ve doğaya dönüp basit ve dürüst hayatını yaşasaydı!
Ah, dünyanın dört bir yanından gelen geçen, neyi ezip geçtiğini bilmeyen ve buna aldırmayan, cehennemin dibine gitmeye çok hevesli şu sürekli insan seli!
Sayfa 326Kitabı okudu
“Ah, dünyanın dört bir yanından gelen, neyi ezip geçtiğini bilmeyen ve buna aldırmayan, cehennemin dibine gitmeye çok hevesli şu bitmez tükenmez insan seli!”
Eksik
Biraz yorgunum
Biraz mı..?
Kelimelerle, cümlelerle
Tarif edilmeksizcesine yorgunum...
Bi' hayli birikti
Kavgalarım, acılarım, suskunluklarım..
Anlıyorum ki
İnsanoğlunun yalnızca hatırlamaya değil
Bir o kadar da unutmaya, unutulmaya
ihtiyacı var
Bu adına hayat denilen anlam veremediğim şey
Son ümitlerimi, yaşanmışlıklarımı telef etti
Ah...
Şu içimdeki derin garipliği ne edeyim?
Gözlerimdeki hüznü hangi diyara salayım?
Acıya bulandıkça kayboluyorum, acizleşiyorum
Sonu kötü biten kitapların hüznünü taşır bu yürek..
Eksik gedik her şey
Her şey yalan bir o kadar acı
Değişmiş düzen bozulmuş
Bir kasvetli buluttur gelmiş, gitmez üzerimizden...
Alim olduk, zalim olduk, katil olduk, cahil olduk
Ve aşık olduk...
Ama "insan" olamadık..!
Zehra
Ah insanlar!
Şu insan kalbi!
Yüz bin manalı bir düğüm...
İçinden çıkmak mümkün değil...
Mehmet Rauf
“Ah insanlar, şu insan kalbi… Yüz bin manaları bir muamma… İçinden çıkmak mümkün değil… diyordu. Acaba kötülük gibi iyilik de bulaşıcı mı?”
Sayfa 44 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Ah insanlar, şu insan kalbi…. Yüz bin manalı bir muamma…. İçinden çıkmak mümkün değil….”
"Suyu çok sevmediği halde, sırf su incinmesin diye kaktüs çiçek açıyor, sen de bu naifliği bu çağın insanlarından bekliyorsun ya cancağızım, ah diyorum..."
Mustafa Öztepe
Yaşandığına Şahit Bulunamayan Günün Gömütünden Ortaya Saçılanlar
Kuşlar; günün son voltasını, kaldığım muhitin yakınlarında daireler oluşturarak hatta belki de dalgalı ruhumun feryatlarını dile getirircesine uçuyor, şakıyor ve yeryüzünü selamlıyorlar. Sarı renkli sokak lambalarının yanmasıyla beraber bu ışıkların kasvetli hava oluşturduğu sokaklar, günün yoğunluğunun yerini akşamın kasvetli havasına