Türk Edebiyatının Gamlı, Lirik ve Nostaljik Prensesi: 
Tezer Özlü
(10 Eylül 1942 – 18 Şubat 1986, Yaş: 43)
Tezer Özlü’nün aile hayatını, çocukluğunu, yaptığı üç evliliği, intihara olan eğilimini, manik-depresif tanısı ve hangi yabancı yazarlardan ilham aldığını, neden sürekli intihara öykündüğü bilinmeden yapılan bir ‘’Tezer Özlü Okuması’’, tam olarak
Saliha Bir Hanım İstiyorum. (Okumanızı Mutlaka Tavsiye Ederim)
Yaş 25 evlilik zamanı geldi geçti derken annem yuva kurma konusunu açtı. Saliha bir kız olsun gerisi gelir diye düşünüyordum. Yakın bir akrabamızdan haber geldi. Komşuları çok dindarmış. Kızın, ailesinden daha da dine bağlı olduğunu duyunca sevindim. Gittik bir görelim görüşelim dedim. İlk ailesiyle konuştum.
Hatta ben konuşmadım sürekli onlar
BİR UMUT HİKÂYESİ
Hayat işte insana ne zaman güleceği belli olmuyor. Kimi zaman ne sevinçlerle, sabırla bekledin hayat hiç ummadığın bir zamanda, umut dolu hayallerle gelmiş haberin bile olmuyor. İşte bu hikâye küçük yaşta lösemi olan Nisan’ın hayalleriyle meydana gelen umut dolu hayatın başlangıç hikâyesi…
Nisan lösemi olduğunu
O Çocuk
Bu ses de neyin nesi? Nereden geliyor ki?
Ah! İşte oradan, şu sokaklar ne kadar da dar ve biçimsiz, dön dön doğru yola çıkamıyorsun.
Bir çocuk var orada, neden bu saatte dışarıda oturuyor ki?
Yanına yaklaşayım biraz.
Ne kadar da bana benziyor, tıpkı beş yaşım...
Ama neden ağlıyor ki, kulaklarını elleriyle kapatmış, dizi üstünde hıçkıra
BU KADINLARIN ÇIĞLIKLARINI DUYUN! (Sema Maraşlı)
On sekiz yaş altında evlenmenin cezasını çeken genç kadınlar onlar. Severek isteyerek düğünle dernekle evlendikleri kocaları hapiste, gerçek tecavüzcülerle aynı koğuştu yatıyor. Onlar da dışarıda babasız büyütmek zorunda kaldıkları çocukları ile hayat mücadelesi veriyorlar. Kocaları hapiste
Yeni Hayat
İyi günler. Aralık Ayı Hikaye Etkinliği ( #93818974 ) kapsamında isminin yayınlanmasını istemeyen bir okurun öyküsünü paylaşıyorum. İyi okumalar.
----
Otobüs yolculuklarında neden midemiz bulanır? Çünkü bedenimiz hareket içerisinde değilse ancak sürekli hareket ediyormuşçasına yer değiştiriyorsak beynimiz bu ikilik
Ben de, hiçbir zaman, hiç kimseyle
Burada olasıdır
Elbet tartışmamız bizim, ama ben susuyorum:
İkiyüz yıl boyunca tartışmak istemiyorum
Sayfa 181Kitabı okudu
Kabuğuma o kadar çekilmiş o kadar derinine saklanmışım ki oraya neden bu kadar gömüldüğümü unuttum. Orada sadece kendim olmak, kimseyle herhangi bir söz, kelime etmek istemiyorum. Ağzına fermuar çeken çocuklar gibi o fermuarı kapatıp sadece kendim açana kadar hiç kimseyle hatta kendimle dahi konuşmak istemiyorum. Zihnime de ağzım gibi fermuar çekmek istiyorum hiçbir şey düşünmesin diye. Sadece koca bir sessizlik ve o bilinmezliğin ortasına kendimi oturtup hiç birşey yapmadan belki saatlerce belki de yıllarca kılımı dahi kıpırdatmak istemiyorum. Belki diyecekler bu bir depresyon hali. Bilirsiniz insanlar etiket kullanmayı çok severler varsın kullansınlar. Benim için bu hal tırtılın kelebeğe dönüşmeden önceki hali. İnsanların gerçekten bir durması gerekli. Sürekli bir yere bir şeye yetişmek bitmeyen döngüye sürekli ayak uydurmak fark edilmese de çok yoruyor ve hatta bazen nefes almayı bile unutuyoruz. Her zaman kendiniz için bir durak mı dersiniz dinlenme mi bilmiyorum ama ben koza diyorum. Kozamıza çekilme zamanlarımız mutlaka olmalı. Bir durmalı, hayattaki varlığınızı hatırlayıp yaşama öyle dönmelisiniz. İşte o zaman kelebek kadar hafif ve güzel bir hayatınız olabilir.
Senanur Çekici
