Farklı cinslerin ve farklı niteliklerin birbirine karşı kışkırtılması, bütün bu üstünlük iddiaları ve üstün olmama yakıştırmaları, insanlığın “taraflar”a bölünmüş olduğu ve bir tarafın diğer tarafı yenmek zorunda olduğu inancı, ya da bir kürsüye çıkıp da Müdür beyin elinden gösterişli bir kupa almanın müthiş bir önem arz etmesi, olsa olsa
Sayfa 136Kitabı okudu
"El ne der "var bir de .. unutmayalım:) en fenası bence:)
"Diyorsunuz ki insan neyin iyi neyin kötü olduğunu kendiliğinden anlayamaz, her şey çevreye bağlıdır, çevreyse insanı kemirip bitirir.."
+Fazla mı kirliyiz sanki...
- Biz fazla kirli değildik, biz fazla kirletildik sanki
- İlk darbe değil ki bu, Küçük kız. Neden koydu bu kadar?
+ Bilmiyorum, Acımasız. Her darbe sanki ilkmiş gibi. Alışamadım, bir türlü bende bu duruma.
- Alışmak zorundasın. Her darbe de yıkılırsan, hep yerde kalırsın.
- Dikkat çekeceksin, böyle yaparak,
Geçmişte bir hata yaptık ve ondan pişmanlik duyuyorsak bu
duygu o hatanın içimizde kökleşmesine izin vermiyor Pişmanlık duygusuyla beraber bu üzüntü ve hatayla yüzleşiyor ve onu tamamen içimizden atmış oluyoruz. Hepimiz insanız, hata yapabiliyoruz, eksik ve kusurluyuz. Yaptğımız bir eylemden ötürü ya da geçmişe dönük pişmanlıklar sayesinde dünle ilgili hikâyemizi genişletiyoruz. böylece. Aslında pişmanlık duyabilen bir insan, hayatı daha iyi bir şekilde kurmaya muktedir oluyor.
Tom Amca'nin Kulübesi kitabinin yazarı Harriet Beecher Stowe "Hüzün duyabilen her ruh iyiliğe muktedirdir," diyor. Aslında kalbin hüznü hissedebilme kapasitesi iyiliği de hissedebilme kapasitesidir ve bence pişmanliık duyabilen her insan da iyiliğe muktedirdir. Dolayısıyla hayatımıza baktığımız zaman hiç pişmanlığım yok, her şey harikulade demek yerine; o pişmanlik noktalarını görebilmek ve oradan hareketle bir ivme kazanmak güzel olur diye düşünüyorum. Kendimizin daha iyi ve daha kötü hâlleri var. Pişmanlık, kendimizin daha iyi hâllerine ulaşmaya izin veren bir imkân gibi geliyor bana. Bizi bir yandan da bir ahlak yokluğundan çekip çıkarıyor. Kendi kusurlarımızı görmeme
narsizminden bizi azat ettiriyor. Bu bakımdan faydalı bir duygu pişmanlık. Yaşadıklarımızdan öğrenerek ilerlemek gerek.
Sayfa 100Kitabı okuyor
Daha önce 
Kürk Mantolu Madonna ve 
İçimizdeki Şeytan 'ı okumuş ve çok beğenmiştin ancak Yusuf ile yollarımız kesişmemişti bir türlü. Halbuki sevgili 
Sabahattin Ali 'nin yazdığı ilk romanmış. Kitapçılardayken sürekli gözüme çarpan ve online kitap satan sitelerde sürekli sepetimde duran bu etkileyici romanı sonunda alıp okuyabildim. Gerçekten, roman hakkında tek bir kelime
