Kitabın adı “Grapon Kağıtları” şiiri
“Sevgili Pollyanna,
Radyo tiyatrosu dinlenirdi bir zaman içimde,
İçimde dünyanın en eski kedisi
Eski bir sobanın yanında uyuyordu.
Çocuklar bir köşede
Yenidünya çekirdekleriyle beştaş oynardı
Frenk elması da derler
Sarılı kahverengili bir meyve.
Annem işte öyle bir kadındı
Çocuklar gökyüzüne bakar sorardı:
Ay dede orada ne yapıyor anne?
Annem
Sayfa 68Kitabı okudu
"Bir kadının yaşadığı hayattan kurtulması için bir kurtarıcı, beyaz atlı prens beklemesi onursuzluktur."
Bir dahi, beyaz atlı prensten daha iyidir.
Bir dâhi, beyaz atlı prensten daha iyidir.
Hayatımızın önemli bir bölümü bizi ( yalnızlıktan, sıkıntıdan, ailemizden, mutsuzluktan, yanlış, kötü giden bir ilişkiden) kurtaracak bir beyaz atlı şövalye beklemekle geçiyor. Onu bulduğumuzda ise bir süre dinleniyoruz, sonra bizi bu beyaz atlı şövalyeden kurtaracak başka bir beyaz atlı şövalye beklemeye başlıyoruz. Ne çok şövalyeye ilhtiyaç var değil mi?
Sayfa 35 - Metis Yayınları
“ Bir Varmış Bir Yokmuş Maria adında bir Fahişe varmış. Bütün fahişeler gibi, o da doğduğunda bakire ve masumdu, genç kızlığında hayatının
Erkeğine
(zengin, yakışıklı ve akıllı biri olacaktı bu)
Rastlamayı, onunla telli duvaklı evlenmeyi
İleride büyük adam olacak iki çocuk yapmayı,
Denize bakan güzel bir evde yaşamayı hayal etti.
Babası esnaf, annesi terziydi. Brezilya'nın
Kuzeydoğusunda, bulunan yaşadığı kentte, tek bir sinema, Tek bir gece kulübü ve tek bir banka şubesi vardı; işte bu nedenle maria beyaz atlı prensinin ansızın ortaya çıkıp yüreğini çalacağı ve kendisinin de onunla, birlikte dünyayı keşfe çıkacağı günü bekler dururdu..”
Ben diğer kızlar gibi, onların mutluluk özlemlerini gerçeğe, sessiz tahminlerini tatlı bir tecrübeye dönüştüren ve onların kavrayamadığı ama kızlıklarının üzerine gölgesini düşüren, onlar bekledikçe giderek daha da tehditkâr hale gelen o belirsiz, tanımlanmamış acılarından azat eden beyaz atlı prenslere hiçbir zaman inanmadım.
"Bir kadının yaşadığı hayattan kurtulması için bir kurtarıcı, beyaz atlı prens beklemesi onursuzluktur."
Bir kadının yaşadığı hayattan kurtarılmak için bir kurtarıcı, beyaz atlı prens beklemesi bir onursuzluktur
Dostoyevski, Yeraltından Notlar adlı kitabında diyor ki; “Bir kadının yaşadığı hayattan kurtulması için bir kurtarıcı, beyaz atlı prens beklemesi onursuzluktur..”
Yeniden gözlerimi açtığımda "Artık güvendesiniz lordum," diye sırıttım.
Uzanıp elini başının altına koyarak gözlerini yumdu. "Her zaman beyaz atlı bir prens hayal etmişimdir," dedi. "Beni ejderhanın elinden kurtaran bir tane."
Kıkır kıkır kıkırdadı.
"Yani seni senden mi kurtarmam gerekiyor?"
Başını yavaşça kaldırıp bana doğru çevirdi. "Öğreniyorsun su baloncuğu."
Sayfa 215 - Daren ve NovaKitabı okudu
At hırsızı da olsa, gözüne beyaz atlı prens görünür:)
Sizi heyecanlandıran biri söz konusu olduğunda tarafsızlığınız yıkılır ve o kişi gözünüze hoş görünür.
Sayfa 52Kitabı okudu
Ben masallara veya beyaz atlı prenslere inanmıyorum. Aşkın bir seçim olduğunu düşünüyorum. Biriyle tanışırsın. Ondan hoşlanırsın. Onu sevmeye karar verirsin. İşte bu kadar basit.
koyun bakışlım
Benim tek gerçek aşkım. Deforme olmuş ya da sakatlanmış veya hastalıklı beyaz atlı prensim. Ve sonsuza dek mutsuz olacağım kişi. Saklı geleceğim..
