İçinde bir tutam delilik olmayan hayat, eksik bir hayattır.
Bir trene binmek, rastgele defolup gitmek istiyorum, der 
Attila İlhan Sisler Bulvarı'nda. Hepimizde var o biraz yola çıkma isteği, kimimiz olduğumuz yerden kaçmak istiyor, kimimiz anlamını kaybettiği hayatı yeniden bulmak. Sahi, sizinki neden?
Hayatın anlamı nedir?
Yaşıyor mu yoksa sadece nefes mi alıyoruz?
Sanki hep bir şeyler eksik gibi ama
Öğretilemeyecek şeyler nelerdir? Sizce?
"Nen var Zeze"
"Hiç şarkı söylüyordum "
"Şarkı mı söylüyordun?"
"Evet"
"Öyleyse ben sağır olmalıyım"
İnsanın içinden de şarkı söyleyebildigini bilmiyor muydu yoksa ? Bir şey bu demedim bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim.
Bu gece en hüzünlü şiiri yazabilirim.
Sevdim ben onu, o da beni sevdi bir ara.
Sayfa 81 - Türkiye İş BankasıKitabı okuyor
Hoca derste Hızır Aleyhisselâm ve Musa Aleyhisselâm kıssasını anlatırken şu cümleyi kuruyor:
-Musa Aleyhisselâm tam şeriatçıydı.
O esnada benim aklıma gelen cümle ise şu: "Ne yani Hızır Aleyhisselâm laik demokratik miydi?"
Allahım ben bu kafadan nasıl sıyrılıp normal insan olacağım?
MUS’AB BİN UMEYR’İN (R.A.) ŞEHİT OLUŞU
Müslümanların Mekke’den Medine’ye hicretlerinin 3. yılında, yapılan Uhud Harbi’nde, İslâm sancağını Hz. Mus’ab (r.a.) taşıyordu. Okçuların yerlerinden ayrılması üzerine, düşman şiddetli bir hücum ile İslâm askerini arkadan vurdu ve bütün kuvvetleriyle Resûlullâh’a doğru hücum ettiler. Ashâb-ı Kirâm şiddetle çarpıştı. Resûlullâh’ın (s.a.v.) mübarek
Benim yaşım daha küçük ama sanırım bu yaşım insanların hangi mevsimlerde nelere ihtiyaç duyduğunu anlamaya yetti. Her sene havalar ısınmaya yakın tam da bu vakitler benden giden dostlarım ve arkadaşlarım bu vakitler tekrar bana yazıyor ve hatta ben de birkaç eski dostuma yazdım. Galiba havalar ısınınce ellerimiz başka sıcak elleri arıyor omuzlarımı yaslanacak, ev gibi insanlar arıyor ve umarım hepimizin yolu içimize yaradan ziyade çiçekler açtıracak güzel kalpli insanlarla rastlaşır. Bugün hava çok güzel ve inşAllah herkes güzel günler geçiriyordur. Günaydın (:
Bugün pazar
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
Bu kadar benden uzak bu kadar geniş
Bu kadar mavi olduğuna şaşarak
Kımıldamadan durdum
Sonra saygıyla toprağa oturdum
Dayadım sırtımı duvara
Bu anda ne düşmek dalgalara
Bu anda ne kavga ne hürriyet
Bu anda ne düşmek dalgalara
Bu anda ne hürriyet ne karım
Toprak, güneş ve ben
Bahtiyarım 
Nazım Hikmet Ran
Evet, bu hayatta ben bir şairim, çünkü hayat şiirseldir, şiirdir. İnsanlar serbestçe onu bozup çekiştiriyor.
Sayfa 233Kitabı okuyor
Aziz İstanbul!
Ben seni ciğerimin köşesindeki arıza kadar sevdim
Bir şiir seni bu kadar sever miydi sanıyorsun Istanbul?
Sayfa 98Kitabı okuyor
kötülük
Gerçeklik algım bozulacak; kötünün kötülüğünü göremeyecek kadar iyimser olmaktan sana sığınırım Allahım. İsterim ki eşyayı oldukları gibi göreyim, mahiyetini bileyim, ama netice hakkında iyimser olayım.
Şu an olan bitenin aslında ne olduğunu anlayıp bildiği hâl- de zekice oyunlarla şerri hayır gibi göstermenin hayra yormak olmadığını,
...Sen dünyayı olduğu gibi kabul eden adamsın. Diğer bir deyişle, iradesini ortaya koyamayan adamsın. Çalışmaya dair bir isteğim, iradem yok dersen, sana inanmam. Sonuçta insansın. Bahse girerim her zaman bir şeyleri kaçırıyormuş gibi hissediyorsundur, bu da benim düşüncemi kanıtlıyor. Kendi irademi gerçek dünyaya uygulamadan ve bu dünyanın bir dereceye kadar, sadece benim iradem nedeniyle, hoşuma gidecek biçimde değiştiğine dair somut bir kanıt bulmadan yaşayamazdım ben. İşte burası, kendi varlığımın değerini fark ettiğim nokta...
Sayfa 97 - İthakiYayınları - JaponKlasikleriKitabı okuyor
Her sabah geç kalıyorum.
Bunu duyanlar düzenli bir geç kalmanın, geç kalmamak olduğunu söylüyorlar.
Ben her sabah geç kalıyorum.
Israr ediyorlar, düzensizlik süreğen oldumu düzene dönüşür diyorlar.
Ben her sabah geç kalıyorum. Her sabah başka bir nedenden, başka bir sebepten, başka bir hikayeden, şiirden, şarkıdan, bambaşka
Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.
Bu bayağılığın, Amerika Birleşik Devletleri'nde başlayarak tüm dünyaya yayıldığını ileri sürmem, siyasal önyargılarımdan ötürü değil. Bu konuda Amerikalı aydınlar da benim kanımı paylaşıyorlar.
Ben Amerika'ya veriştirdikçe, başlarını hazin hazin sallayıp beni onaylıyorlar:
