"Kızım, insanlarımız dinini bırakmaya ne de hevesli imiş, sanki Atatürk laiklik deyince onlara dininizi bırakın dedi "
Babamın hali ürkütmeye başlamıştı beni, ne yapsam adım adım izliyordu. Gözleri fal taşı gibi açılmıştı ve biten sigarasının ateşiyle paketinden çektiği diğer sigarasını yaktı. Sormaya cesaret edemedim bu halinin sebebini. Çocukları uyandırmak için odadan çıkacak oldum. "O pantolonunun arkası hiç iyi değildir" dedi, "onu hemen değiştir"
Neden diye düşünsemde dönüp soramadım, bir tahminim olmuştu sonunda. Üzerimdeki pantolon diğerlerinden daha dar olduğu, vücüt hatalarımı daha çok belli ettiği içindi tabii ki, başka neden olabilirdi ki... Çocukları uyandırmadan yattığım çekyatın altından bir pantolon alıp değiştirmek için banyoya gittiğimde asıl sebebin düşündüklerimden farklı olduğunu anladım. İç çamaşırımın tamamen kan olduğunu, kanın patolonumun arkasından çıkmış olduğunu gördüm. Bu ilk kez başıma geliyordu, ilk kez adet olmuştum.
Haydarpaşa garında
1941 baharında
saat on beş.
Merdivenlerin üstünde güneş
yorgunluk
ve telaş.
Bir adam
merdivenlerde duruyor
Hûd Sûresi / 47.Ayet
47. (Nuh) dedi ki: “Ey Rabbim! Bilgim olmayan şeyi senden istemekten sana sığınırım. Eğer beni bağışlamaz ve bana merhamet etmezsen ziyana uğrayanlardan olurum.”
Feyzü'l Furkan (Orta Boy - Ciltli - Şamua)
okuyun
Musa as RABB'ine dede ki,
Rabbim Adem'i kudretinle yarattın,
ve ona ruhundan üfledin,
ve O'na melekleri secde ettirdin,
ve Cennete koydun,
ve onun tevbesini kabul ettin,
bütün bunlara karşılık O sana nasıl teşekkür etti..?
ALLAH cc dedi ki.". Ya Musa Adem'in şunu demesi yetti,
Şöyle dedi O.
"Âlemlerin RABB'ine Şükürler Olsun.."
( ELHAMDÜLİLLAH ) 🌼
Hepsi bu.
"İnsana lazım olan bir yatak" dedi, "Bir de kitaplar."
Sayfa 427 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Hayat
Paris’te tur rehberi bizi Eyfel kulesine çıkarttı. Çıkarken otuz, indiğimizde yirmi dokuz kişiydik. Yetmişli yaşlannda bir hanımefendi yok, eksiğimiz o. Bizi kaybetmiş ve dil bilmediği için de başkalarına sorama-mış. Tur rehberi onu almak için tekrar gitti. Yarım saat kadar bekledik. “Bu yaşta, ne turu, ne gezisi, bak sonra böyle oluyor” diye söylenenler oldu. Tekrar yanımıza geldiklerinde o yaşlı hanımefendi derin bir iç çekti ve son derece büyük bir tebessümle şöyle dedi: “Bu benim en büyük hayalimdi!”
Pek çoğumuz, büyüyünce önce hayal kurmayı bırakıyoruz. Evlendik, iş güç sahibi olduk, çoluğa çocuğa karıştık, bitti, tamam. Bu kadar mıydı bütün hayallerimiz? Hele ki onlar da suya düştüyse, hayalindeki gibi bir evi, bir eşi, bir işi olmadıysa, vah mı halimize? Hayal kurmayı bırakınca teslim oluyoruz. Bir hayalim yok, bir hedefim yok, bundan sonra olan olsun... O noktaya gelince ipler kopuyor. “Ev, iş, ev, iş, nooolsun, sıradan, yaşıyoruz işte” dediğimiz hayat başlıyor. Gönülsüz bir yaşam, bitse de gitsek bekleyişi...
Hayallerin olduğunda öyle olmuyor. Dimdik ayakta oluyorsun. Kollarını sıvayıp öyle başlıyorsun güne. Hayaline doğru yürüyorsun adım adım. Ben bunu görmeden veda etmeyeceğim hayata diyorsun, daha kuvvetli asılıyorsun, daha sıkı çekiyorsun kürekleri. Son nokta, Eyfel kulesinden Paris’i izliyorsun. Kaybolmuşsun, kimin umurunda.
"Yusuf daha derindi”
dedi meczup,
“atıldığı kuyudan!”
"Hepimizin zayıf yanları olur, ağlayabildiğimiz için çok şanslıyız, gözyaşları bizi çoğu kez huzura kavuşturur." dedi
Sayfa 104Kitabı okudu
____
"İnsanlık öldü mü?" dedim.
"Yok," dedi, "ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?"
____
Sayfa 39 - YKYKitabı okudu
Bir yerde denk geldiğim teyze 15 yıl evvel kaybettiği eşi için şöyle dedi bugün;ikimiz de öldük onu gömdüler..
kusura bakma dedi
kolay değil beni sevmek
öylece bakakaldım şaşkın
kim demiş kolayı istediğimi
kolaya değil benim hasretim
zora hasretim ben
Sayfa 56 - Pegasus Yayınları, 2021Kitabı okudu
"Dünya çok hoyrat ve sert bir yer artık" dedi.
Sayfa 38Kitabı okudu
