Gökyüzü gibi bir şey şu çocukluk. Hiçbir yere gitmiyor
Çok sert görünümlü, dışarıya karşı sert cevaplar veren hatta en yakınına kardeşine bile mesafeli duran adamların arkasında tamamen sevgiye muhtaç ve fark edilmeyi bekleyen bir çocuk var bence. Bunu anlayabilen birini görünce de tamamen o çocuğu göstermeye başlıyorlar çocuk gibi sevip sevilmek istiyorlar sevecen oluyorlar ve bunu çok güzel yansıtıyorlar. Hem çok duygulandırıcı hem de mutluluk verici bir duygu🥹🥹🥹
_Yaşam, ufacık şeylerden, küçük mutluluklardan oluşuyor. Hiçbir şey büyük ve kutsal değil. O yüzden sözde büyük olan şeylere ilgi duyarsan yaşamı ıskalarsın. Yaşam bir bardak çayı yudumlamak, bir dostla sohbet etmek, sabah yürüyüşe çıkmaktır, ama illa belli bir yere doğru değil, amaçsız, son belirlemeden hareket etmektir. Böylece herhangi bir
Hiçbir söz, zarar vermeden kulaklarımıza ulaşmaz; iyi dilek dileyenler de ilenenler gibi bize zarar verirler. Çünkü hem lanetleri bizde yersiz korkular uyandırır hem de sevgileri iyilik dilemekle bize kötü şeyler öğretir. Çünkü mutluluğu evimizde bulabilecekken bizi uzak, erişilmez, belirsiz, kaçıcı iyi'lere götürür bu sevgi. Doğru yolda yürümemize izin yoktur diyorum. Ailemiz ve hatta kölelerimiz bile bizi kötü yola sürükler. Hiç kimse yalnız kendi zararına olarak şaşırmaz yolunu; deliliğini en yakınına da yayar, ondan da karşılığını görür. Bu yüzden her kişide toplumun kusurları bulunur, çünkü bu kusurları toplum aşılar ona. Başkasını daha kötü yaparken kendi de kötü olur. Daha kötü şeyler öğrendi mi, yine öğretir başkasına. Böylece herkesin en berbatını bildiği yozlaşma bir yerde toplanınca, o yaygın ahlaksızlık gerçekleşir. O halde bir bekçi edinelim de, zaman zaman kulaklarımızı çeksin, söylentileri dağıtsın ve halkın övgülerine karşı çıksın!
Sayfa 378
Bilirim
Bilirim, dışarısı çok, çok karanlık, çok, çok soğuk olur. Rüzgâr acı acı eser. Böyle gecelerde, en büyük dağlar bile, evet onlar bile, birbirine sığınırlar. Evlerimizin tam yakınına, pencerelerimizin ışığına sokulurlar.
Akşamları işi bittikten sonra eve dönen dedem bana masal anlatır. Bilirim, dışarısı çok, çok karanlık, çok, çok soğuk olur. Rüzgâr acı acı eser. Böyle gecelerde, en büyük dağlar bile, evet onlar bile, birbirine sığınırlar. Evlerimizin tam yakınına, pencerelerimizin ışığına sokulurlar. Ben bundan hem korku duyarım, hem de sevinirim. Eğer bir dev olsaydım, dev kürkümü giyer, dışarı çıkar, yüzümü onlara dönüp dev sesimle seslenirdim: "Sakın korkmayın ey dağlar, ben buradayım! Ne fırtınadan, ne karanlıktan, ne de kardan korkarım ben! Siz de korkmayın. Olduğunuz yerde durun, birbirinize girmeyin." Bundan sonra dev adımlarımla karların üzerinden yürür giderdim. Bir adımda çayı geçer, "hop!" ormana dalardım. Çünkü geceleri ormandaki ağaçlar da çok korkarlar. Kimi kimseleri yoktur. Çıplaktırlar. Soğuktan tiril tiril titrerler, sığınacakları bir yer de yoktur. Ormanda gezer, korkmasınlar diye herbirini okşardım. Yazın tekrar yeşermeyen ağaçlar, kesinlikle kışın korkudan donup kalanlardır. Ölen ağaçları kesip odun yapar, ısınmak için yakarız.
Sayfa 45
Üçüncü haftanın sonunda, öğle saati zengin baba çalıştığımız yere çıkageldi. Mağazaya girince Bayan Martinde kucaklaştı. İşlerin nasıl gittiği hakkında bilgi aldıktan sonra dondurma dolabına yönelip içinden iki çubuk dondurma çıkardı, parasını ödedi, Mike’la bana işaret etti. Hadi gelin çocuklar, şöyle bir dolaşalım.
Elindeki dondurma çubuklarını
Güzellik, çok muhterem beyefendi, algılanan nesnenin bir niteliğinden çok onu algılayanda uyanan bir etkidir. Uzağı daha iyi ya da daha kötü görüyor olsaydık veya daha farklı bir yapımız olsaydı, şu an güzel olduğunu düşündüğümüz şeyler çirkin, çirkin olduğunu düşündüğümüz şeyler de güzel görünürdü. Mikroskoptan bakıldığında en güzel el bile iğrenç görünür. Bazı şeyler belli bir mesafeden bakınca güzel, yakınına gelindiğinde ise çirkin görünür.
Sayfa 279Kitabı okudu
Samanyolu Galaksisinin orasında burasında dağılmış milyonlarca uygarlık varsa, en yakınına olan mesafe yaklaşık iki yüz ışık yılıdır. Işık hızıyla bile bir radyo mesajının oraya ulaşması iki yüz yılı bulur. Eğer bir diyalog başlatmış olsaydık, şu anda diyaloğun neresinde olacağımızı şu örneklerle anlatalım: Johannes Kepler soruyu sormuş olurdu, biz de o sorunun yanıtını daha şimdi almış olurduk.
Sayfa 322 - Altın KitaplarKitabı okudu
Ben bile kendime bu kadar uzakken :)
SENDEN
Seni, senden de yakın, yalnız ben tanıyorum, Sana, seni en sıcak bir ben anlatıyorum.
Kimse varamaz senin ben kadar yakınına;
Ço k zamanlar kendimi sanki sen sanıyorum.
Sana seni anlatsam, aniatırım kendimi.
Sende seni ararken kendimi arayorum.
Sayfa 108 - Adam yayineviKitabı okudu
Sabretmeyi başına gelen bir felaketin ya da kötü bir durumun geçmesini beklemek mi zannediyorsun?
Sabretmek sadece ALLAH’tan istemektir.
Sabretmek kendini ALLAH’tan başkasından hiçbir şey istememe noktasında kesin ve şaşmaz bir yeminle bağlamaktır.
Sabretmek uğradığın haksızlıkları ALLAH’tan başkasına şikayet etmemekten kendini tamamen yasaklamaktır.
Sabretmek uğradığın haksızlığa karşı asla şikayet etmeden kimseye derdini anlatmadan o durumdan kurtulmak için elindeki tüm imkanlarınla uğraşmak ve bu sırada hüzünlerini, acılarını en yakınına bile anlatmadan dualarında ALLAH’a anlatmaktır. Sadece ALLAH’a… illa ALLAH’a…
Sabretmek ancak ve ancak budur.
