Aman yarabbi! Sefaletin bundan müthişi var mıdır? Karların üzerine kaputunu koydum.
Şunları yazıyorum. Askerin hepsi hasta. Sisten hiçbir taraf görünmüyor. Hafif karla karışık ince bir yağmur yağıyor.
Ama sevdiğiniz biri öldüğünde... o zaman bunun ne anlama geldiğini hissedersiniz. Bu çok çok kötü oluyor. Aniden sönüveren bir havai fişek gibi her yer simsiyah oluyor. Kendimi yalnız, hasta hissediyorum, yüreğim acıyor. Herhangi bir hareket korkunç çabalara mal oluyor.
Bugünün genci idealsizdir; hayalden kaçar. Realitenin sahibi olmak azmindedir. Zira onu yetiştirenler, geçmiş zamanın idealist nesillerini, hasta, hayalperest diye damgaladılar. Fuzulî, mektepte öldürüldü.
Ama toplum muhafazakarlık görevini yerine getirmek için çok kez bu insanları asıp kesiyor ya da her türlü hareket imkânından mahrum ediyor ama yine de aynı toplum bir nesil sonra bu hasta insanlığın anısını dikip onlara tapıyor.