... Koşullar iyi yetişmemizi ve kişi olarak gelişmemizi engelleyebilir. Bir dış zorlama bizi durdurabilir. Bizde yatan olanakları özgürce geliştirebiliyorsak, ancak o zaman özgür insanlar olarak yaşıyoruz demektir. Ama yine de içimizde verili olanlar ve dış koşullar tarafından yönlendirileceğiz.
Sayfa 288
“Bak, biz çiçekler gibi tek bir yılın uzayından
sevmiyoruz; biz severken öncesi düşünülmez
özsu yükseliyor kollarımıza. Ey kızlar,
işte bu: İçimizde seviyoruz biz. Geleceği, bir tek
çocuğu değil, mayalamakta olanı sayısız;
babaları seviyoruz, yıkılmış dağlar gibi
derinimizde yatan; bir zamanki anaların
kuru dere yatağını –; ses vermez ülkeyi bütün,
o apaçık ya da bulut bulut yazgı
altında–: İşte bu, genç kız, senden öncesi.”
İş BankasıKitabı okudu
Çok önem taşımayan bir karar alırken bütün artıları ve eksileri gözden geçirmenin çok faydası olduğunu gördüm. Gelgelelim, eş ve iş seçimi gibi daha hayati meselelerde, karar bilinçdışından, içimizde bir yerden gelmelidir. Özel hayatla ilgili önemli kararlarda, bana kalırsa, tabiatımızın daha derinlerinde yatan içsel ihtiyaçlar bizi yönlendirmelidir.
Sayfa 119 - Aylak Adam YayınlarıKitabı okudu
Bu kadar kızma insanlara düştüğünde elinden tutup kaldırmadılar diye. Çünkü insanlar böyledir; zarar verirler, yaptıkları haksızlıklarla ve düzenbazlıklarla ruhumuzu yavaş yavaş öldürürler ve içimizde pusuya yatan saldırgan canavarı ortaya çıkarırlar. Onlar tehlikelidir Timon, tehlikeli. Sakın seni bir canavara dönüştürmelerine izin verme.
KADIN,ADAM ve ÇOCUK
''Kadınlar bedenlerini nasıl verirlerse, erkekler de ruhlarını öyle verirler.'' diyordu bir kitapta. Ruhla işi olan bir adam neden bedene kanardı peki? Güzellik kavramı neden kadınla özdeşleşmişti? Ya da derin bir ruhun esamesi olamaz mıydı o güzellik? Veyahut kadın sürekli bedeninde cevaplar arayan adama teslim olmuş olamaz mıydı?
Peki kadın neden güçte arardı adamın ruhunu? Kim yüklemişti ki adama bu mevfumu, iyi bir işi olunca mı güçlüydü adam, tonlarca yükü tek başına kaldırınca mı ya da hiç ağlamayınca mı?
İnsanoğlu bir şeylere bunca gizli kapaklı anlamlar yüklemeseydi eğer, veyahut sözler ve altında yatan anlamlar birbirleriyle örtüşseydi, olduğu gibi görünmek olsaydı tek derdimiz nasıl da güçlü olurduk halbuki...
Oysa ben hiç ağlamasını bastırmaya çalışan bir erkek çocuğu görmedim. Bu da erkeğe sonradan yüklenmiş bir güç emaresi(!) değil de neydi peki? Ya kızlar? Siz hiç makyajsız sokağa çıkmaya çekinen kız çocuğu gördünüz mü peki? Bilmiyorum belki de bu yüzden çocuk olmak..Söylenmek istenenler söylendiği, beklentiler olabildiğine küçüldüğü hayallerse büyüdüğü için herkes,herkes kadar güçsüz olduğu, o güzel gözyaşları korkusuzca dökülebildiği için çocukluk... İstenen her şey mümkün olduğu için mutluluk kavramı henüz içimizde cevap bulduğu, ruhlar henüz bedendeyken ve insan insana fütursuzca dokunabildiği için çocukluk.
Arapları biliyoruz da Çakallar kim? E malum
ÇAKALLAR VE ARAPLAR
Vahada kamp yapıyorduk. Arkadaşlarım uykuya dalmışlardı. Uzun boylu, beyazlar giyinmiş bir Arap yanımdan geçti, bir süredir develerle uğraştığı için şimdi uyumaya gidiyordu.
Kendimi çimlere attım; uyumaya çalıştım; yapamadım, uzaklarda bir çakal uludu; doğruldum. Ve uzaklarda olanlar bir çırpıda yanıma varmıştı. Çakallar
Sayfa 79 - İş Bankası Kültür Yayınları 2. Baskı Ocak 2017Kitabı okudu
İsteklerimiz, içimizde yatan yeteneklerimizin birer önsezisi; başarabileceklerimizin müjdcisidir.
Sayfa 66Kitabı okudu
Öldünüz mü hiç!
Yalnızlıktan dem vurmayın bana
Acılar içinde kivranmak nedir hiç anlatmayın..
Siz hiç mülteci şiirlerde Aşkin yasını tuttunuz mu
Ya da bir zindanın penceresinden güneşi gözlediniz mi geceler boyu
Savasta kaybolmuş bir çocuğun çaresiz bakışlarında öldünüz mü hiç
Kendi hıçkırıklarinda boğulan bir annenin feryadını duydunuz mu
Musalla taşında yatan evladına sessizce veda eden babanın duasına ortak oldunuz mu
Hiç mezarlıklara düştü mü yolunuz
Sahi kim ölecek yaşa geldi içimizde
Kim bir şehidin ardından bir nefeslik Fatiha okudu...
Şimdi kapayin gözlerinizi rahat uykunuzun son düşüne...
Yollara pusu kurmuş azrailler cirit atarken yolunda yiğitlerin
Sırtında taşırken bayrağını dilinde vatan türküsüyle çınlatirken dağları
Siz rahat bir nefes daha alın ciğerlerinize...
Küflenmis ruhunuz satın aldığı yarınları bir bir sayarken...
Elif Y.
Jack London'la tanışma kitabım 
Adem'den Önce adlı eseriydi. Kaynaşma kitabım ise hemen ardından okuduğum Beyaz Diş oldu... İki kitap arasında hem konu, hem konuyu ele alış şekli hem de mesaj itibariyle bol bol benzerlik yakalamak mümkün. Ancak tabii ki ayrıştırıcı taraflar da var. İki eseri bu kadar kısa süre
TÜRKÇÜ KİMDİR?
Türkçü, Türk soyunun üstünlüğüne inanmış olan kimsedir. Bilir ki bugün görülen geri ve kötü ne varsa, hepsi, geçici bir hastalığın belirtisidir ve geçmiş zamanlarda bizi ileri götüren, zaferden zafere yürüten erdemlerin hepsi kanımızda, ruhumuzda, içimizde gizli bir halde yaşamakta, belirecek imkan ve fırsat
